ΑΠΟΨΕΙΣ

Έχει πολλά χρόνια το ποδόσφαιρο να δεχθεί τέτοια γενικευμένη επίθεση. Θυμήθηκα κάτι ηρωικές φοιτητικές μας συζητήσεις στα τέλη του ’70 -ντάλα Μεταπολίτευση δηλαδή- όπου κάποιοι περισπούδαστοι της Αριστεράς μιλούσαν για το «όπιο του λαού», δηλαδή το οργανωμένο ποδόσφαιρο και για τα «συμφέροντα» που «αποκοιμίζουν τις λαϊκές μάζες».

Πάντα όμως οι πολιτικές και ιδεολογικές αντιρρήσεις για το ποδόσφαιρο υποχωρούσαν όταν ο διαιτητής σφύριζε την έναρξη του μεγάλου αγώνα με τους αστραφτερούς σταρ και η μπάλα κυλούσε στο χορτάρι. Το λέει και το τραγούδι του αξέχαστου Λουκιανού Κηλαηδόνη «αρχίζει το ματς, παράτα με τώρα, πλησίασε η ώρα,αρχίζει το ματς».

Αν μάλιστα το «ματς» είναι σαν αυτό της Βραζιλίας με την Σερβία την περασμένη Πέμπτη, με τις γκολάρες και τα «μαγικά» της παρέας του Νεϊμάρ, τότε σκέφτεσαι πως η πολιτική κριτική θα χάσει ακόμα μια φορά στην κόντρα με τη στρογγυλή θεά

Τελειώνει το ποδόσφαιρο όπως το ξέραμε μέχρι τώρα; Δεν είναι καθόλου εύκολη η απάντηση. Η πολιτική πάντως επέστρεψε στις συζητήσεις για τη μπάλα. Το Μουντιάλ βάλλεται από πολλούς ως «αιματοβαμμένο», «διεφθαρμένο», άκρως «εμπορευματοποιημένο» και ως εκ τούτου ως κάτι που αν δεν το καταγγέλλεις από το πρωί μέχρι το βράδυ, σίγουρα δεν αξίζει να το βλέπεις.

Αυτή τη φορά οι δικαιολογημένες ενστάσεις για την καταπάτηση των ανθρωπίνων και εργατικών δικαιωμάτων στο Κατάρ, σε συνδυασμό με τον αέρα της πολιτικής ορθότητας να σαρώνει τη Δύση η οποία θέλει πλέον να επικυρώσει και να επανεπιβεβαιώσει τις αξίες της, τα πράγματα δείχνουν αλλιώς.

Μέσα σε όλα αυτά ζήσαμε και ένα τηλεοπτικό θρίλερ.

Οι χειρισμοί του Αντέννα εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκαν ατυχείς και έφεραν την οργή και τα σιχτιρίσματα των τηλεθεατών οι οποίοι είχαν συνηθίσει εδώ και δεκαετίες να βλέπουν στην ελεύθερη τηλεόραση, δωρεάν βεβαίως, τις μεγάλες διοργανώσεις και κυρίως το Μουντιάλ, τους Ολυμπιακούς Αγώνες και το Γιούρο.

Η πλατφόρμα για τα «πληρωμένα» παιχνίδια κράσαρε την πρώτη μέρα λειτουργίας και η αγανάκτηση του κόσμου έφερε την δωρεάν μετάδοση.

Κόντρα στο κλίμα υπήρξαν και αυτοί που ήθελαν να το δουν το «ματωμένο» Μουντιάλ πληρώνοντας τον συνδρομητικό Αντέννα και την πάτησαν! Μέχρι την ώρα που γραφόταν αυτό το κείμενο δεν είχαν επιστραφεί τα χρήματα.

Η αρχή όμως έγινε και κανείς δεν μας διαβεβαιώνει πως δεν μπήκαμε πια στην εποχή που θα πληρώνεις για να δεις τις μεγάλες διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις.

Και όλα αυτά σε μια εποχή που αναμένεται να γνωρίσει μεγάλες δόξες η πολιτική «άρτος και θεάματα». Στην οικονομία όλης της Ευρώπης τo μεγάλο πρόβλημα είναι η ακρίβεια και ο πληθωρισμός. Τούτο σημαίνει πως μεγάλα τμήματα του πληθυσμού θα βγαίνουν έξω λιγότερο, θα ψωνίζουν λιγότερο, θα ταξιδεύουν λιγότερο ή και καθόλου και θα επιστρέψουν στην τηλεόραση.

Λέτε να έρθει η ώρα που θα δούμε τον Άδωνι Γεωργιάδη και τον κάθε πονηρό πολιτευτή υπουργό για τα οικονομικά και την ανάπτυξη να τρέχει να βρει τρόπους να στηρίξει την «τηλεόραση του νοικοκυριού»;

Και σου λέει ο πολίτης: «Ναι κύριε, να πλειοδοτήσει η ΕΡΤ. Γιατί άλλωστε να πληρώνουμε εισφορά, αν δεν μεταδίδει Μουντιάλ και Ολυμπιακούς»;

Η συζήτηση εξελίσσεται συναρπαστικά, όπως διαπιστώνετε.

Φίλος έγραψε στο Facebook «εδώ πληρώνουμε για να δούμε το κωμικού επιπέδου ελληνικό πρωτάθλημα, δεν λογικό να πληρώσεις για Μουντιάλ;»

Τι του απαντάς;

Θα μπορούσε βέβαια η ΕΡΤ να βγει και από πάνω αν εξέδιδε λ.χ. μια ανακοίνωση στο κλίμα των ημερών τονίζοντας ότι δεν θα μεταδώσει το Μουντιάλ γιατί παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα κ.λπ.

Και επειδή είμαστε στη χώρα των κυβιστήσεων, αν η ΕΡΤ μετέδιδε κανονικά το Μουντιάλ, είστε σίγουροι πως δεν θα έβγαιναν μυριάδες στα σόσιαλ μίντια για να καταγγείλουν πως «το δημόσιο κανάλι μεταδίδει μια διοργάνωση βουτηγμένη στη διαφθορά και το αίμα»;

Επιστρέφοντας στα του Κατάρ, χαρακτηριστικό παράδειγμα του μέχρι που μπορεί να φτάσει κάποιος που εκμεταλλεύεται τη δημοφιλία του ποδοσφαίρου και την αλλόκοτη πίστη των φανατικών του σ’ αυτό, είναι η θρασύτατη επιμονή του Τζιάνιτ Ινφαντίνο που αποτυπώνει την υποκρισία της Δύσης για αυτό το συγκεκριμένο Μουντιάλ.

Τα όσα είπε στη συνέντευξη Τύπου με αφορμή την έναρξη της διοργάνωσης ο πρόεδρος της FIFA θα μείνουν μνημείο αυτής της εποχής του εξευτελισμού του ποδοσφαίρου:

-«Σήμερα νιώθω Καταριανός. Σήμερα νιώθω Άραβας, νιώθω Αφρικανός. Σήμερα νιώθω γκέι, ΑμεΑ, νιώθω μετανάστης εργάτης». Και αργότερα συμπλήρωσε «νιώθω και σαν γυναίκα!».

-«Μην επικρίνετε το Κατάρ, σταυρώστε εμένα» - «Για 3 ώρες την ημέρα μπορείτε να μην πίνετε μπίρα, θα επιζήσετε».

Τη Δευτέρα, 11 άνδρες αψήφησαν τους ηγέτες της χώρας τους σε ένδειξη αλληλεγγύης στις διαδηλώσεις των οποίων ηγήθηκαν γυναίκες, αλλά έτυχαν υποστήριξης από όλη την κοινωνία.

Αυτό που ξεκίνησε ως απόρριψη της υποχρεωτικής χιτζάμπ στο Ιράν έχει γίνει συλλογική έκφραση οργής κατά του κατασταλτικού καθεστώς. Κανένα μέλος της ιρανικής ποδοσφαιρικής ομάδας δεν τραγούδησε τον εθνικό ύμνο όταν παίχτηκε πριν από τον αγώνα τους στο Παγκόσμιο Κύπελλο με την Αγγλία.

Η πολιτική συζήτηση για το ποδόσφαιρο που απειλεί να σαρώσει τη σημερινή του εικόνα, μόλις άρχισε…