Ήρθε η ώρα του ΚΙΝΑΛ;
Τα κτυπήματα που δέχεται αυτόν τον καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αλλεπάλληλα. Και είναι κτυπήματα που αποδομούν τον βασικότερο μύθο της Αριστεράς. Το ηθικό της πλεονέκτημα.
Ας μην λησμονούμε πως στις καθοριστικές εκλογές του Μαΐου του 2012 η ισορροπία δυνάμεων μεταξύ ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ ανατράπηκε όταν, λίγο πριν από τις εκλογές, προφυλακίστηκε ο Άκης Τσοχατζόπουλος. Μέχρι και τον Μάρτιο του 2012 όλες οι δημοσκοπήσεις έφερναν το ΠΑΣΟΚ στην δεύτερη θέση με διαφορά ασφαλείας από τον ΣΥΡΙΖΑ, που είχε αφήσει πίσω του την ΔΗΜΑΡ του Φ. Κουβέλη.
Ήταν μια στιγμή που καθόρισε την παραπέρα πορεία της χώρας.
Σήμερα μπορούμε να ζήσουμε μιαν ανάλογη κατάσταση με αντίστροφη φορά; Μπορεί το ΚΙΝΑΛ, μπροστά στα όσα αποκαλύπτονται για το παρακράτος του ΣΥΡΙΖΑ, να ανακάμψει επαναπατρίζοντας παλιούς ψηφοφόρους του;
Οι συνθήκες γι΄ αυτό το σενάριο είναι ιδανικές.
Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν υφίσταται μόνον πρόβλημα ήθους. Υπάρχει και πρόβλημα ανυπαρξίας πολιτικής γραμμής. Η ηγετική του ομάδα, βυθισμένη στην εσωστρέφεια, δεν μπορεί να προσφέρει στους πολίτες μιαν άλλη πολιτική πρόταση. Έχει παραχωρήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων στην κυβέρνηση και την πολιτική ηγεμονία στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Ο αντιπολιτευτικός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ εξαντλείται στην γνωστή καταστροφολογία και στο αναμάσημα των γνωστών κλισέ, που δεν συγκινούν τους πολίτες.
Το ΚΙΝΑΛ φαίνεται, μέχρι στιγμής, πως δεν μπορεί να εκμεταλλευθεί αυτήν την κατάσταση. Τα δημοσκοπικά ποσοστά του δεν ανακάμπτουν. Τι συμβαίνει; Γιατί δεν μπορεί να καταστεί εκ νέου ελκυστικό για τους παλιούς του ψηφοφόρους;
Είναι γεγονός πως μια μεγάλη μάζα ψηφοφόρων του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ είχε την απαίτηση να νέμεται, αποκλειστικά και διαρκώς, την εξουσία. Έτσι δέθηκε με το ΠΑΣΟΚ επί πολλές δεκαετίες.
Όταν κατέστη φανερό, μετά το 2011, πως η προοπτική να επανέλθει το κόμμα τους στην εξουσία είχε ξεθωριάσει, μαγεμένοι και από τον αντιμνημονιακό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ, έκαναν την υπέρβαση τους. Με άλλοθι την αντιδεξιά τους συνείδηση, άλλαξαν στρατόπεδο. Προσχώρησαν σε αυτούς που προπηλάκιζαν και λοιδορούσαν τους υπουργούς της δικής τους κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Αμνήμονες και αχάριστοι.
Σήμερα βρίσκονται μπροστά σε ένα αδιέξοδο. Αντιλαμβάνονται το περιορισμένο πολιτικό βεληνεκές του λόγου του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά προς το παρόν, δεν κάνουν την αντίστροφη υπέρβαση. Δεν επιστρέφουν στα πάτρια εδάφη.
Νομίζω πως αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση της σήψης του ΣΥΡΙΖΑ, τότε θα διαμορφωθούν οι συνθήκες εκείνες, ώστε μια κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων του να επιστρέψει στο ΚΙΝΑΛ.
Η αλήθεια είναι πως η ηγεσία του έχει χαράξει με ευκρίνεια τις διαχωριστικές γραμμές της τόσο απέναντι στην κυβέρνηση όσο και απέναντι στην αξιωματική αντιπολίτευση. Ίσως είναι πρόωρο να περιμένουμε, ένα χρόνο μετά τις εκλογές, να αλλάξουν οι συσχετισμοί δυνάμεων μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ. Οι συνειδήσεις των πολιτών, αν δεν συμβεί ένα απρόοπτο και σημαδιακό γεγονός, θέλουν τον χρόνο τους για να αλλάξουν. Πολύ δε περισσότερο, όσο βαίνουμε προς την αποκατάσταση μιας κανονικότητας, όπου οι ρυθμοί των εξελίξεων χάνουν την ένταση τους.
Άλλωστε, η πολιτική δεν είναι αγώνας 100 μέτρων, αλλά ένας δύσκολος μαραθώνιος. Χρειάζεται υπομονή και αντοχές.
* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 05.07.2020.
