ΑΠΟΨΕΙΣ

Από τον Μάιο του 2012 βιώνουμε την κρίση του κομματικού συστήματος. Θρυμματίστηκε. Διαλύθηκε σε πολλά κομμάτια, με το μεγαλύτερο να είναι σχεδόν 20%. Δυστυχώς το πάθημα δεν έγινε μάθημα και δόθηκε η δυνατότητα με τις εκλογές του Ιουνίου να εμφανιστεί μια πλαστή εικόνα δικομματισμού. 

Οι παραδοσιακές αντιθέσεις «Δεξιά - Αριστερά», «Αυταρχισμός - Φιλελευθερισμός» συμπληρώθηκαν με την αντίθεση «Απομόνωση - Συνεργασία», όχι μόνο σε μας αλλά σε όλη σχεδόν την Ευρώπη.

Οι δυνάμεις της απομόνωσης, εκφράζοντας διαφορετικά πρότυπα η κάθε μία, επέβαλαν τελικά την επικράτηση της κυβέρνησης συνεργασίας το 2015. Ενισχύθηκε κάθε μία και εμφανίστηκαν και άλλες. Ακραίοι αυταρχικοί, ακραίοι αριστεροί, ενδιάμεσοι αριστεροδέξιοι ενίσχυσαν την απομόνωση, που θα μας κόστιζε με το «περήφανο» δημοψήφισμα. 

Έπρεπε όλοι να παραδεχτούν ότι είμαστε οι καλύτεροι και να μας πληρώνουν για αυτό. Δεν το παραδέχτηκαν και έτσι ξανάγιναν εκλογές, η απομόνωση ξανακέρδισε, γιατί ο ορθολογισμός δεν είναι το φόρτε μας.

Είμαστε ο περιούσιος λαός και πρέπει όλοι να μας φροντίζουν. Και εσωτερικά πρέπει όλοι (οι άλλοι) να παραδέχονται το υπερ-εγώ του καθενός μας. Ο «Έλληνας» θέλει να γίνεται το δικό του που το θεωρεί νόμο και φυσικά δίκαιο. Πρέπει, αυτονόητα, να διοριστεί ανεξάρτητα από προσόντα και διαδικασίες, ώστε να εξασφαλιστεί. 

Χτίζει αυθαίρετα, αλλά είναι πάντα υπέρ του περιβάλλοντος. Δεν κόβει εισιτήριο, φυσικά. Οι «άλλοι» πρέπει να πληρώνουν για αυτόν. Ακολουθεί όποιον του υπόσχεται άμεση και γρήγορη τακτοποίηση. Πάντα βαφτίζοντας συνήθως «αριστερό» οτιδήποτε τον βολεύει. Μας ταιριάζει το «ή εμείς ή αυτοί», η μάχη του καλού με το κακό. Άλλωστε οι καλοί κερδίζουμε πάντα!

Έτσι φτάνουμε σε μια καινούργια ισορροπία. Που θα εκφραστεί στις εκλογές του 2019. Τα νέα κόμματα του 2012 και του 2015 εξαφανίζονται, μάλλον, και τα παλιά (και παμπάλαια) διατηρούνται χωρίς όμως να αποκαθιστούν τον παλιό «καλό» δικομματισμό. Το μεγαλύτερο θα έχει κοντά στο 33%! Θα εξασφαλιστεί μια πλειοψηφία του ορθού λόγου; Το ελπίζω, αλλά αμφιβάλλω…

Άλλωστε δύο είναι τα κύρια στοιχεία του πολιτεύματος που πρέπει να διορθωθούν. Η ασάφεια στη διάκριση των εξουσιών και η αδυναμία αναγνώρισης αρμοδιοτήτων στα επίπεδα διοίκησης Ελπίζω αλλά αμφιβάλλω ότι η συνταγματική αναθεώρηση και οι εκλογές θα τα διορθώσουν. Αυτή όμως είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία. Καλή φώτιση!

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 5-6 Ιανουαρίου 2019