ΑΠΟΨΕΙΣ

Το ΠΑΣΟΚ επέλεξε να μην είναι με όσους θα χτίσουν πάνω στα ερείπια που αφήνει πίσω του ο ΣΥΡΙΖΑ. Να μη συμβάλλει με τις δικές του ιδέες. Αδικεί τον εαυτό του.

Η άρση της ηθικής, αισθητικής και οικονομικής καταστροφής αποτελεί εθνικό συμφέρον και το ΠΑΣΟΚ ήταν το κόμμα που κατεξοχήν υπηρέτησε το εθνικό συμφέρον σε όλη την περίοδο της αντιμνημονιακής χυδαιότητας.

Και με τον Παπανδρέου και με τον Παπαδήμο, και με τον Βενιζέλο. Αυτήν την περίοδο δικαιούται και οφείλει να υπερασπίζεται στο σύνολό της. Όχι με μισόλογα. Και όχι επιλεκτικά, ανάλογα με το πώς βγαίνουν τα εσωκομματικά κουκιά.

Κρίμα! Το ΠΑΣΟΚ που αντιτάχθηκε στο λαϊκισμό όταν αυτός ήταν ακόμη πανίσχυρος, τότε που έβλεπες το μίσος στα μάτια των συνομιλητών σου μόλις έλεγες καλή κουβέντα για τον ΓΑΠ και ήθελαν να σε κρεμάσουν εάν υπερασπιζόσουν τον Βενιζέλο, λιποψύχησε τώρα που η στάση του δικαιώθηκε. Όντως, το τίμημα της υπευθυνότητας υπήρξε βαρύτατο, το ΠΑΣΟΚ αφανίστηκε εκλογικά. Αλλά ταυτοχρόνως ξεσκαρτάρισε!

Η σαβούρα που κουβαλούσε από τη δεκαετία του ’80, ο καλομαθημένος χυλός που δεν είχε ιδεολογική σχέση με τις αξίες της σοσιαλδημοκρατίας αλλά ενδιαφερόταν μόνο για το βόλεμά του, έσπευσε να δηλώσει υποταγή στον ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτα οι ψηφοφόροι, μετά τα στελέχη.

Και επειδή δεν τολμούσαν να πουν την αλήθεια, ότι ήθελαν να διατηρήσουν τα προνόμιά τους μέσα σε μια οικονομία και σε μια κοινωνία που κατέρρεαν, εφευρέθηκε το παραμύθι της αντίστασης στους δανειστές.

Γιατί, άλλο να λες ότι θέλεις να παίρνεις σύνταξη στα πενήντα από τη ΔΕΗ, εφάπαξ καμιά διακοσαριά χιλιάδες ευρώ και σύνταξη ένα τετραχίλιαρο και κόψτε το λαιμό σας πού θα τα βρείτε, και άλλο να λες ότι πολεμάς τον Σόιμπλε και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Και οι μεν και οι δε έδωσαν εξετάσεις σε εκείνους που όταν τους ρωτούσες ποια από 196 χώρες του ΟΗΕ έχουν ως πρότυπο, έλεγαν τη Βενεζουέλα. Κατάντησαν θαυμαστές του Παπαδημούλη και νεόκοποι σύντροφοι του Καρανίκα, τόση ήταν η αξιοπρέπειά τους.

Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Χρειάζεται πού και πού ένα κόσκινο, για να βλέπουμε ποιος είναι ποιος. Απλώς, στο ΠΑΣΟΚ διαβάζουν την πραγματικότητα όπως θα ήθελαν. Αρνούνται να συνειδητοποιήσουν ότι ΠΑΣΟΚ είναι όσοι ψήφισαν ΠΑΣΟΚ το 2015, όχι η μισή Ελλάδα που ψήφισε ΠΑΣΟΚ το 2009. 

Και αντίστοιχα, όσοι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ τρεις φορές το 2015 και ξαναψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ τις προάλλες, είναι πλέον ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιοι, ναι, μπορεί και να επιστρέψουν. Αλλά από μόνο του, αυτό δεν σημαίνει τίποτε. 

Αξία θα έχει μόνο εάν επιστρέψουν στο ΠΑΣΟΚ, έχοντας συνειδητοποιήσει τι μεσολάβησε από το 2010. Εάν είναι να επιστρέψουν επειδή έφυγε ο Ευάγγελος Βενιζέλος και τώρα τους καλεί πίσω ο Στάθης Παναγούλης, αν είναι να επιστρέψουν επειδή το ΠΑΣΟΚ τους κάνει τεμενάδες, προτιμότερο να μείνουν εκεί που είναι. 

Για υγειονομικούς λόγους. Θα μολύνουν και ό,τι είναι υγιές. Στο κάτω κάτω, τα κόμματα δεν κρίνονται μόνο από το συν/πλην πέντε στις εκλογές. Κρίνονται από τις αξίες τους. Χίλιες φορές προτιμότερο ένα ΠΑΣΟΚ του 7,7%, όπως αυτό που είδαμε την τελευταία δεκαετία, παρά ένα ΠΑΣΟΚ του 10% που ξεφτιλίζεται, κολακεύοντας εκείνους που το αρνήθηκαν. Αφήστε που άδικα συζητάμε. Αυτός ο κόσμος δεν θα επιστρέψει, όσες εκπτώσεις και αν κάνει το ΠΑΣΟΚ. Στον ΣΥΡΙΖΑ θα μείνει, γιατί εκεί θα υπάρχουν πάντοτε περισσότεροι και αυθεντικότεροι Παναγούληδες. Εκεί βρίσκεται πάντα το καλούπι.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 15-16 Ιουνίου 2019