Με τη μαφία του χαλκού θα γίνει κάτι;
Είναι συζήτηση της μεθεπόμενης μέρας αλλά από τώρα χρειάζονται καθαρά λόγια. Πώς σκοπεύει η Πολιτεία να προστατεύει την φωτεινή σηματοδότηση και τηλεδιοίκηση που θα εγκατασταθούν αφού πλέον δεν γίνεται να μην εγκατασταθούν; Αν είναι να τις εγκαταλείψει πάλι στο έλεος της «μαφίας του χαλκού», ας σταματήσει σήμερα κιόλας την εργολαβία, ας καταργήσει τον σιδηρόδρομο και ας ομολογήσει την παράδοση του Κράτους στους κακοποιούς.
Τέτοιες κουβέντες είναι αντιδημοφιλείς αλλά δεν γίνεται αιωνίως να καθορίζουν τους όρους του δημόσιου διαλόγου η δικτατορία της πολιτικής ορθότητας και ο φόβος μήπως δυσαρεστηθούν οι a la carte δικαιωματιστές. Ακόμη και σήμερα που ο όλεθρος των Τεμπών άναψε την συζήτηση για τον σιδηρόδρομο, που καθένας μας λέει τον καημό του και φτάσαμε μέχρι τον Τρικούπη, αποφεύγουμε να θίξουμε τι απέγιναν η φωτεινή σηματοδότηση και η τηλεδιοίκηση που λειτουργούσαν έως το 2010. Για να μη μπερδευόμαστε: Αυτό είναι το στάνταρ. Το ETCS αποτελεί ένα βήμα παραπέρα αλλά υπάρχει προς το παρόν μόνο σε επτά «διαδρόμους» (corridors) που συνδέουν πόλεις της κεντρικής Ευρώπης μεταξύ τους. Ακόμη και σιδηρόδρομοι - υποδείγματα όπως οι γερμανικοί, οι αυστριακοί, οι γαλλικοί, οι ελβετικοί έχουν εγκαταστήσει το ETCS μόνο σε τμήματα του δικτύου τους. Με απλά λόγια, εάν είχαμε μείνει στο 2010, η γραμμή Αθήνας - Θεσσαλονίκης θα ήταν μια χαρά!
Τι έγινε, λοιπόν, με τον εξοπλισμό; Στον ΟΣΕ διηγούνται περίεργες ιστορίες που περιλαμβάνουν συμφέροντα εταιριών και σαμποτάζ από σιδηροδρομικούς που έκοβαν καλώδια για να μην καταργηθεί ο σταθμός τους και πάρουν μετάθεση αλλά αυτές, έστω αληθινές, αποτελούν εξαίρεση. Ο κανόνας είναι γνωστός. Τον εξοπλισμό έκλεψαν οι ίδιοι που κλέβουν από μπρούντζινες προτομές μέχρι μετασχηματιστές του ΔΕΔΗΕ και από σχάρες υπονόμων μέχρι σωλήνες ύδρευσης. Σταδιακά,, η τηλεδιοίκηση έπαυσε να λειτουργεί σχεδόν παντού. Γλίτωσε μόνο το τμήμα Τιθορέα - Λιανοκλάδι - Δομοκός επειδή η τότε ορεινή χάραξη, σε Οίτη και Όθρυ, δεν επέτρεπε να πλησιάσει αυτοκίνητο για να φορτώσει τα κλοπιμαία. Ο ΟΣΕ καλούσε την αστυνομία, η αστυνομία κατέγραφε το συμβάν, όλοι έβγαιναν από την υποχρέωση και το δίκτυο επανήλθε στην εποχή της μοτορόλας και των τηλεγραφημάτων. Ο κόσμος μπορεί να πέφτει από τα σύννεφα με αυτά που μαθαίνει αλλά οι υπουργοί που πέρασαν από το συγκοινωνιών ή το δημόσιας τάξης όχι! Ούτε οι συνδικαλιστές του ΟΣΕ που έκαναν απεργίες για μισθούς, συντάξεις και «φτωχοποίηση» αλλά το ζήτημα της ασφάλειας το είχαν για σαντιγί στο «διεκδικητικό πλαίσιο». Μολονότι τους αφορούσε πρώτους.
Δεν γνωρίζει η Αστυνομία που θα βρει τα κλοπιμαία; Μια χαρά γνωρίζει! Αλλά εξίσου γνωρίζει ότι για να μπει στους καταυλισμούς τους, όπου συγκεντρώνονται τα κλοπιμαία και καίγονται τα καλώδια για να συγκεντρωθεί ο χαλκός, χρειάζεται πολεμική επιχείρηση. Πολεμική επιχείρηση αποφασίζει μόνο ο υπουργός. Ο υπουργός ξέρει ότι εάν μπουν σε καταυλισμούς τα ΕΚΑΜ, θα βγουν Καλάσνικωφ. Μπορεί να έχουμε νεκρούς, αν ένας αστυνομικός προλάβει να πυροβολήσει πριν τον πυροβολήσουν θα τρέχει με χειροπέδες σε ανακριτές και εισαγγελείς, οι αλληλέγγυοι θα κάψουν την Αθήνα γιατί Roma lives matter και ο ίδιος θα πάει στο σπίτι του για να εξευμενιστεί το πλήθος. Οπότε, όλοι σεβάστηκαν το άβατο, οι κλοπές γενικεύθηκαν, η λύση παραπέμφθηκε σε κάποια σύμβαση 717 «για την ανάταξη του δικτύου» και όλοι έμειναν ευχαριστημένοι. Κλέφτες, αστυνόμοι, πολιτικοί και εργολάβοι. Μέχρι που προέκυψαν 57 νεκροί.
Η κλοπή σιδηροδρομικού υλικού είναι κακούργημα από το 2013. Πρέπει να γίνει και η κλεπταποδοχή. Αλλά για να καταδικάσεις, πρέπει πρώτα να συλλάβεις. Και αυτό προϋποθέτει αποφασιστικότητα. Θα ενοχληθούν βέβαια κάποιοι «ευαίσθητοι» αλλά τι να κάνουμε; Η τζάμπα μαγκιά έχει όρια. Κάποτε πρέπει να διαλέξουν. Ή θα στεναχωριούνται για τα θύματα των σιδηροδρομικών δυστυχημάτων ή για εκείνους που υπονομεύουν την ασφάλεια των επιβατών. Και για τους δυο δεν γίνεται. Ούτε καν στην Ελλάδα…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 12.03.2023