ΑΠΟΨΕΙΣ

Το αποτέλεσμα των εκλογών της 21^ης Μαΐου «σκότωσε» το ενδιαφέρον για τις επόμενες εκλογές, τουλάχιστον στην κορυφή. Υπάρχει απλώς ένα ντέρμπι ουραγών για το ποιοι θα μπουν στη μεγάλη κατηγορία. Ως εκ τούτου και οι πολίτες ελάχιστα ασχολούνται στην προεκλογική περίοδο με το τι μπορεί να συμβεί την επόμενη Κυριακή. Υπάρχει πρόβλημα περιορισμένης συμμετοχής; Αυτό είναι ένα σοβαρό ενδεχόμενο που απασχολεί πρωτίστως τη Νέα Δημοκρατία που, μετά το θηριώδες και αναπάντεχο 40,8%,επιζητεί όχι απλώς την αυτοδυναμία, αλλά μία ισχυρή αυτοδυναμία που μεταφράζεται στην προσδοκία περίπου 160 εδρών. Δεν είναι κι άσχημα για μια δεύτερη κυβερνητική θητεία.

Μία αυξημένη αποχή γιατί τρομάζει τη Νέα Δημοκρατία; Να το ξεκαθαρίσω: αν η αποχή αγγίζει όλα τα κόμματα, τότε ευνοείται το πρώτο κόμμα. Όμως οι επιτελείς της Νέας Δημοκρατίας φοβούνται την επανάπαυση που μπορεί να φέρει στους φίλους της η βεβαιότητα της αυτοδυναμίας, η οποία σε συνδυασμό με μια οκτακομματική βουλή -ναι, οκτακομματική- μπορεί να ψαλιδίσει το εύρος της νίκης.

Από την άλλη πλευρά ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια του. Δεν είναι εύκολο, αυτό φαίνεται στις ομιλίες των στελεχών του, στο ηθικό των φίλων του και κυρίως στην έλλειψη οποιουδήποτε στόχου. Με είκοσι μονάδες διαφορά επί της κάλπης, τι να πουν στους ψηφοφόρους τους; Και με όλες τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν πως δεν υπάρχει κλίμα συσπείρωσης. Νομίζω ότι στον ΣΥΡΙΖΑ πιο πολύ σκέφτονται την επόμενη ημέρα, όταν θα υπάρξει και το αίτημα της λογοδοσίας της ηγετικής ομάδας.

Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται αναμφίβολα σε πολύ καλύτερη κατάσταση, καθώς αύξησε σημαντικά το ποσοστό του, χωρίς όμως να απειλεί τον ΣΥΡΙΖΑ για τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Απλώς ελπίζει -και δεν είναι λίγο- μήπως μικραίνει η διαφορά που χωρίζει τα δύο κόμματα. Έτσι ανοίγει ένα παράθυρο αισιοδοξίας για το εγγύς μέλλον.

Χαμός γίνεται στον υπερσυντηρητικό χώρο. Τέσσερα κόμματα αγωνίζονται να μπουν στην κεντρική πολιτική σκηνή και ένα, η «Ελληνική Λύση», να παραμείνει σε αυτήν. Ο θάνατός σου η ζωή μου. Δεν θυμάμαι άλλες εκλογές από το 1974 και μετά στις οποίες το ενδιαφέρον μονοπωλούσαν οι «ουραγοί», ενώ άμεσα ενδιαφερόμενος για το αποτέλεσμα να είναι και ο βέβαιος πρωταθλητής.

Η μόνη σταθερή δύναμη, από την αντιπολίτευση είναι το ΚΚΕ. Ατάραχο, δεν καταλαβαίνει από κλυδωνισμούς, έχει ανοίξει ένα μέτωπο με τον ΣΥΡΙΖΑ που έχει αποδώσει και έχει βάλει στόχο το 8%, κάτι απολύτως εφικτό. Ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν, μιλά τη δική του γλώσσα, απευθυνόμενος στους δικούς του ανθρώπους που την καταλαβαίνουν και περιμένει την κατάρρευση του… καπιταλισμού η οποία όμως καθυστερεί.

Αυτό είναι το πολιτικό τοπίο μια εβδομάδα πριν από τις εκλογές. Ένα τοπίο που πολύ δύσκολα μπορεί να αλλάξει και γι’ αυτό το ενδιαφέρον των πολιτών είναι περιορισμένο, όπως προανέφερα. Το κλίμα που είναι διάχυτο στην κοινωνία συνοψίζεται στη φράση: «άντε κάντε τις εκλογές να τελειώνουμε!».