ΑΠΟΨΕΙΣ

Πολλές ώρες για πανηγύρια δεν είχε ο Κυριάκος Μητσοτάκης όταν το βράδυ των εκλογών της 7ης Ιουλίου του 2019, σαν σήμερα δηλαδή πριν από δύο χρόνια, επιβεβαιώνονταν η εκλογική νίκη της ΝΔ και η αυτοδυναμία του. Και γιατί έτσι είναι ο χαρακτήρας του (ως προς τη στοχοπροσήλωση θεωρώ ότι μοιάζει πιο πολύ στον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Αντώνη Σαμαρά και φέρνει λίγο σε Σημίτη, παρά τον λες κοντά στον Ανδρέα και τον Κώστα Καραμανλή-φυσικά ουδεμία σχέση με Τσίπρα), αλλά και γιατί γνώριζε ότι η δουλειά που τον περιμένει είναι βουνό.

Απέδειξε ότι ήταν πολύ καλά προετοιμασμένος. Όχι για την ένταση στον Έβρο και το Αιγαίο ούτε φυσικά για την πανδημία αλλά για όλα τα υπόλοιπα. Η κυβέρνηση που παρουσίασε συμπεριελάμβανε πολλούς εκτός ΝΔ και αρκετούς εξωκοινοβουλευτικούς, κάτι που σημαίνει ότι οι σχετικές επαφές είχαν γίνει νωρίτερα. Έντονο και το έργο που επέδειξε άμεσα η κυβέρνησή του-και εδώ υπήρξε μεγάλη προετοιμασία που είχε προηγηθεί της εκλογικής νίκης της ΝΔ.

Αν ισχύουν τα νούμερα μέσα σε δύο χρόνια η κυβέρνηση ψήφισε 193 νομοσχέδια δείχνοντας μια μεγάλη προσήλωση στην έννοια του κυβερνητικού έργου, προχώρησε σε φορολογικές ελαφρύνσεις και στη μείωση του ΕΝΦΙΑ, καθώς και σε σημαντικές αλλαγές στον χώρο της παιδείας, αλλά και αλλού, όπως είχε και προεκλογικά δεσμευτεί. Κέρδισε σε πόντους με την εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου και ενίσχυσε σημαντικά την Πολιτική Προστασία που αποδείχτηκε καλός αντίπαλος στα έντονα καιρικά φαινόμενα της εποχής. Ακόμη ανέβασε τη χώρα σε αξιοπιστία τόσο στην Ευρώπη όσο και στις διεθνείς αγορές, κάτι που φαίνεται από τον αναβαθμισμένο ρόλο που παίζει πια η Ελλάδα σε συζητήσεις που γίνονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά και στα χαμηλά επιτόκια με τα οποία πλέον δανείζεται από τις διεθνείς αγορές. Όσο για τα ψηφιακά βήματα που έγιναν ήταν πράγματι τεράστια και θα μείνουν στη χώρα και μετά την πανδημία.

Φυσικά τα δύο μεγάλα τεστ ήρθαν από εκεί που δε τα περίμενε κανείς. Το προσφυγικό, όπου η κυβέρνηση έδειξε πολύ γρήγορα επιχειρησιακά αντανακλαστικά και καλούς χειρισμούς σε διπλωματικό επίπεδο και η υγειονομική κρίση. Με την πανδημία ο αγώνας συνεχίζεται και το ματς δεν έχει τελειώσει. Αν θέλουμε να βάλλουμε έναν τίτλο στο πρώτο ημίχρονο της μάχης θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μια δύσκολη εκτός έδρας ισοπαλία, με 0-0. Μένει η ρεβάνς και το δεύτερο ημίχρονο όπου η κυβέρνηση πρέπει να κερδίσει. Γιατί και ο αντίπαλος είναι δύσκολος αλλά και γιατί πρέπει τώρα να φροντίσει και τα εσωτερικά της χώρας, δηλαδή να επανεκκινήσει την οικονομία. Εγχείρημα κάθε άλλο παρά εύκολο.

Για τη Θεσσαλονίκη το πρόσημο ακόμη δεν έχει δοθεί. Ο Μητσοτάκης άλλαξε την ατζέντα της πόλης, δημιουργώντας καινούργια στοιχήματα, τα οποία δεν είναι εύκολο να υλοποιηθούν άμεσα. Πολύ δε περισσότερο όταν όπως όλα δείχνουν στα 3 από τα 4 πιθανά χρόνια της διακυβέρνησης της χώρας από τη ΝΔ η πανδημία έδινε και θα δίνει τον τόνο. Πάντως η κυβέρνηση (δυστυχώς ή ευτυχώς) θα κριθεί από κάτι που έρχεται από τα παρελθόν και δεν είναι άλλο από την κατασκευή του μετρό και από το αν θα τηρηθούν οι δεσμεύσεις. Δηλαδή από το αν θα λειτουργήσει μέχρι τα τέλη του 2023. Στα θετικά της πάντως είναι ότι επιμένει στη λύση που από την αρχή στήριξε και δε δείχνει καθόλου διατεθειμένη να υποχωρήσει στις πιέσεις που ασκούνται από πολλές πλευρές για την υπόθεση των Αρχαίων της Βενιζέλου.

Κατά τα άλλα, η ΝΔ επί Μητσοτάκη είναι αρκετά διαφορετική από ότι πριν από μερικά χρόνια. Πιο ανοικτή σε νέες ιδέες, πιο κεντρώα και με τον τρόπο της πιο τολμηρή, αλλά και λιγότερη κινητική και δραστήρια. Αν γι’ αυτό το τελευταίο αυτό φταίει μόνο η πανδημία θα φανεί όταν την ξεπεράσουμε.

Όσο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη η απάντησή του στη συνέντευξη που παραχώρησε στην «Καθημερινή» είναι ενδεικτική για το που πηγαίνει τη χώρα. Τι απάντησε στο ερώτημα αν η πανδημία τον έκανε κεντροαριστερό; Ότι δεν αισθάνεται κεντροαριστερός και ότι ήταν, είναι και θα μείνει «ένας προοδευτικός, φιλελεύθερος κεντροδεξιός πολιτικός».