ΑΠΟΨΕΙΣ

Η επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στις ΗΠΑ ήταν ένα από αυτά τα ταξίδια που η επιτυχία του είχε κριθεί ήδη από την ημέρα που ανακοινώθηκε. Έτσι συμβαίνει συχνά στην πολιτική: όταν κάτι πραγματοποιείται το ζουμί του έχει προηγηθεί.

Θυμίζουμε ότι η ανακοίνωση της επίσκεψης Μητσοτάκη στις ΗΠΑ έγινε τη Μεγάλη Παρασκευή 22 Απριλίου. Όταν η Ελλάδα είχε δείξει με σαφήνεια με ποιο μέρος τάσσεται κατά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, όταν είχε ανακοινωθεί η ημερομηνία της υπογραφής της νέας πενταετούς αμυντικής συμφωνίας των δύο χωρών και όταν είχε διαφανεί ο ρόλος που θα παίξουν οι ΗΠΑ σε όλες τις προσπάθειες που κάνει η Ελλάδα για να καταστεί ενεργειακός κόμβος στη σημερινή δύσκολη για όλο τον κόσμο ενεργειακή εποχή.

Συνεπώς το ταξίδι στις ΗΠΑ ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς και έτσι ολοκληρώθηκε. Ας μην είμαστε αφελείς: δεν κρίθηκε στη συνάντηση Μητσοτάκη-Μπάιντεν η αγορά των F-35 ή άλλα τέτοια βαριά θέματα. Ακόμη και αυτή η συμφωνία των δύο χωρών για πράσινες συμμαχίες στις θάλασσες, για την οποία λεπτομέρειες θα μάθουμε σύντομα ήταν σχεδόν προσυμφωνημένη. Συνεπώς τέτοιες συναντήσεις δεν προκαλούν ειδήσεις. Απλά επιβεβαιώνουν ένα υπάρχον κλίμα μεταξύ της Ελλάδας και των ΗΠΑ.

Το κλίμα, λοιπόν είναι καλύτερο από ποτέ. Και δεν εννοώ τα αντιαμερικανικά συνθήματα της πρώτης μεταπολιτευτικής περιόδου για τους «Φονιάδες των λαών» που ακούγονται σήμερα αρκετά παλαιομοδίτικα. Ούτε την έξαρση του αντιαμερικανισμού της περιόδου των βομβαρδισμών στην Γιουγκοσλαβία που επίσης φαντάζει μακρινή. Εννοώ όλη αυτό το φιλοαμερικανικό πνεύμα που κυριαρχεί στη στρατηγική όλων των μεγάλων ελληνικών κομμάτων. Ξεκινώντας από τη ΝΔ (που υπήρξε και πρόσφατη περίοδος που δεν ήταν και τόσο φιλοαμερικανική), συνεχίζοντας στο ΠΑΣΟΚ (που επί Ανδρέα Παπανδρέου ήταν από τους βασικούς υποστηρικτές του κινήματος των Αδεσμεύτων αλλά και των Αράβων) και φτάνοντας μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ (που και αυτός έκανε πολλά και σημαντικά ανοίγματα προς τις ΗΠΑ).

Η ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Κογκρέσο ήταν το κερασάκι στην τούρτα ενός απόλυτα θετικού απολογισμού. Η ανταπόκριση που είχε στην ίδια την αμερικανική κοινή γνώμη και ανάμεσα στους Αμερικανούς πολιτικούς ήταν τεράστια. Δεν είναι και λίγο ολόκληρη Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ να συγκρίνει την παρέμβαση με την αντίστοιχη ομιλία του προέδρου της Τσεχίας Βάτσλαβ Χάβελ πριν από 30 χρόνια.

Όμως η ομιλία Μητσοτάκη αλλά και η όλη αποδοχή που είχε ο Έλληνας πρωθυπουργός στο Κογκρέσο ενέπνευσε και εντός έδρας. Γιατί το επίπεδό της τόσο σε ό,τι αφορά στην ουσία όσο και σε ό,τι έχει να κάνει με τη γλωσσική επάρκεια του ομιλούντος μας τόνωσε. Με αυτήν την έννοια η πρωθυπουργική εμφάνιση μάς έκανε και εθνικά καλό: ξεφύγαμε από την μαυρίλα του πολέμου, την καθημερινή μιζέρια των κρουσμάτων της πανδημίας και των απεχθών ανθρωποκτονιών. Γιατί εξέπεμψε ελληνικό πολιτισμό. Που λείπει στις μέρες μας…