Μονά ζυγά χάνουμε;
Αν αυτό που μου μεταφέρθηκε είναι ακριβές, τότε το ερώτημα του τίτλου έχει βρει την απάντησή του. Ο Δένδιας είπε στον Μπορέλ πως το ελληνοτουρκικό πρόβλημα είναι ευρωτουρκικό και ο Μπορέλ του απάντησε πως τότε θα πρέπει να λυθεί με βάση τα ευρωπαϊκά συμφέροντα. Που σημαίνει ότι μπορεί και να αποκλίνουν από τα καθαρώς ελληνικά.
Δεν μπορώ να βεβαιώσω την ακρίβεια της συνομιλίας αλλά η ελληνική πλευρά θέτει το ζήτημα δημοσίως. Θεωρεί πως οι ελληνοτουρκικές διαφορές είναι ευρωτουρκικές αφού η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΕ. Και η πολιτική συμπεριφορά της ΕΕ συνάδει με την υποτιθέμενη απάντηση Μπορέλ.
Ο Σταύρος Λυγερός έφερε στη δημοσιότητα το τι διημείφθη μεταξύ των πρέσβεων των ευρωπαϊκών χωρών στην Άγκυρα και του εκπροσώπου του Τούρκου προέδρου Ιμπραχήμ Καλίν κατά τη συνομιλία που είχαν.
Με δύο λόγια ο Καλίν τους είπε πως συζητούν ουσιαστικά με την Ευρώπη και όχι με τα δύο κράτη μέλη της, Ελλάδα και Κύπρο, που θέτουν τα στενά εθνικά τους ζητήματα και οι απαντήσεις των ευρωπαίων διπλωματών είχαν τη γνωστή, καθόλου δημιουργική, ασάφεια. Ουσιαστικά άφηναν ακάλυπτη την Ελλάδα.
Πέραν τούτου έχει γίνει δημοσίως γνωστό πως Μπορέλ και Μισέλ (ύπατος εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις εξωτερικές υποθέσεις και Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου) πιέζουν την ελληνική πλευρά να προσέλθει σε διάλογο χωρίς να ικανοποιούνται οι δύο όροι που θέτει η κυβέρνηση: αποχή από προκλήσεις και αποκλιμάκωση και συζήτηση μόνο για ΑΟΖ, υφαλοκρηπίδα). Ουσιαστικά, αυτό που θέλει η Άγκυρα.
Ας έχουμε, ακόμη, υπόψη πως και το ΝΑΤΟ έχει αναγνωρίσει ντε φάκτο τον 25ο Μεσημβρινό ως όριο Ελλάδας - Τουρκίας αφού ορισμένες ενέργειες της ελληνικής πλευράς, όπως πτήση ελληνικών πολεμικών αεροπλάνων ανατολικά αυτού του μεσημβρινού, απαιτούν την ενημέρωση του ΝΑΤΟ. Δηλαδή για να πετάξει η ελληνική αεροπορία προς τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου για να τα υπερασπισθεί πρέπει να ενημερώσει το ΝΑΤΟ.
Αυτό είναι το διπλωματικό πλαίσιο το οποίο αντιμετωπίζει η Ελλάδα.
Στο στρατηγικό πεδίο, εκεί που η Αθήνα βρίσκεται χωρίς μπούσουλα, η Τουρκία προσπαθεί με κινήσεις και παροχή εξυπηρετήσεων να κερδίσει την ευμένεια της Δύσης.
Με τις δηλώσεις του ο Ερντογάν στο Αζερμπαϊτζάν φρόντισε να στείλει το μήνυμα στις δυτικές πρωτεύουσες πως είναι διατεθειμένος και έτοιμος να βοηθήσει στην αντιμετώπιση του Ιράν. Κάτι που ακούνε με προσοχή τόσο στην Ευρώπη όσο και στο Ισραήλ και στις ΗΠΑ.
Η Ελλάδα και εδώ, προφανώς, περιμένει την εκδήλωση των αισθημάτων του νέου Αμερικανού προέδρου. Αλλά εξωτερική πολιτική με αισθήματα, μόνο, δεν γίνεται.
Τέλος, στον αμυντικό τομέα η χρόνια υστέρηση σε εξοπλισμούς είναι γνωστή. Αλλά δεν βρίσκεται, μόνο, εκεί το πρόβλημα.
Σε μία από τις συζητήσεις που είχαμε στη διαδικτυακή τηλεόραση Anixnefseis web tv με τον τέως Αρχηγό ΓΕΝ Νικόλαο Τσούνη ο ναύαρχος είπε πως δεν περιμένουμε από κανέναν να πολεμήσει για μας, αλλά οι σύμμαχοί μας να μας βοηθήσουν σε ό,τι άλλο χρειαστούμε, υπονοώντας τους εξοπλισμούς.
Σε όλα αυτά τα πεδία, λοιπόν, Ευρώπη, Διπλωματία, Στρατηγική και εξοπλισμοί πρέπει να δραστηριοποιηθεί η Ελλάδα.
Να αναζητήσει, τέλος, εναλλακτικές λύσεις αντιμετώπισης της Τουρκίας που δεν θα περιορίζονται στη στρατιωτική αντιπαράθεση χωρίς να την αποκλείουν.
Μία ομάδα που έχει συσπειρωθεί γύρω από την διαδικτυακή τηλεόραση Anixnefseis web tv επιχειρεί, ήδη, να θέσει δημοσίως, τέτοιους προβληματισμούς. Θα καταλήξουν σε έκδοση σχετικής μελέτης.
* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 25-27 Δεκεμβρίου 2020.
