Νοσταλγία
Το δηλώνω απερίφραστα ότι είμαι αθεράπευτη νοσταλγός πολλών πραγμάτων. Η περίπτωσή μου δεν έχει γιατρειά. Νοσταλγώ με πάθος, πολλές φορές αχαλίνωτα πράγματα, ανθρώπους, καταστάσεις και ό,τι μπορεί κάποιος να φανταστεί, πιστεύω δε ότι πολλές φορές αυτά που νοσταλγώ αφόρητα είναι καλοί φίλοι, που έρχονται να μου κάνουν επίσκεψη και να τα πούμε, να ιδωθούμε, να γελάσουμε, να κλάψουμε, να θυμηθούμε, να ξεγνοιάσουμε, να χαρούμε, να νοσταλγήσουμε με την ησυχία μας και όσο τραβάει και ποθεί η ψυχή μας, είτε αυτά που νοσταλγώ είναι πρόσωπα είτε καταστάσεις, έρωτες, βιβλία, ταινίες, παραστάσεις, παιγνίδια, το ωραίο μπλε βάζο της θείας μου, τις τηγανητές πατάτες της μαμάς μου, το ευτυχισμένο γέλιο της φίλης μου.
Αυτό που νοσταλγώ τελευταίως παρά πολύ είναι οι ασπρισμένοι, γυμνοί τοίχοι των κτιρίων. Νοσταλγώ αφόρητα τους βαμμένους τοίχους χωρίς τα αηδιαστικά γκράφιτι, συνθήματα, εξυπνάδες, εικόνες, ενημερώσεις και όλα αυτά τα κακόγουστα σχέδια που έχουν πνίξει κάθε εκατοστό τοίχου συρμού, γέφυρας και κυρίως μνημείων. Δεν μου αρέσει η λεγόμενη τέχνη του δρόμου, με αφήνει αδιάφορη, ακόμα και όταν είναι καλόγουστη, κάπως, προτιμώ να μαδώ την Τζοκόντα εκεί που βρίσκεται ή σε κάποιο βιβλίο τέχνης και όχι γιγαντιαία σε κάποιον τοίχο κτιρίου. Ακόμη και ο περίφημος BANKSY δεν μου λέει τίποτα όταν ζωγραφίζει τοίχους στη Βενετία...
Να μην πω ότι δεν με ενδιαφέρει καθόλου αν ο Γιώργος ακόμα αγαπάει τη Μαρία, δεν νομίζω ότι πρέπει να ενημερωθούμε αν ο Νίκος κλαίει ακόμα...
Είναι μία φοβερή κακογουστιά, που έχει εξαπλωθεί τόσο πολύ, που νομίζω ότι δεν υπάρχει γυρισμός, δυστυχώς, φοβάμαι... Με καταθλίβουν που είναι τόσο άσχημα και υπάρχουν παντού. Στους συρμούς των τρένων, στις εκκλησίες, στα μνημεία, σε αυτοκίνητα, σε θέατρα, τζάμια, παντού, παντού. Ασχήμια μεγάλη και, προφανώς, ανεπανόρθωτη. Μεγάλο κρίμα!
Έτσι μένω να νοσταλγώ αενάως όλα τα απαλλαγμένα από την επέλαση της ασχήμιας και λυπάμαι που δεν μπορεί να καταπολεμηθεί και εθιζόμαστε σε αυτή.
Ο Κούντερα λέει ότι πρέπει να βάζεις ένα γαλάζιο λουλουδάκι στη μύτη σου και να κοιτάς μόνο αυτό, για να προστατευτείς από την επέλαση της ασχήμιας. Δεν ξέρω... Γίνεται;
*Δημοσιεύθηκε στης "ΜτΚ" στις 16 Φεβρουαρίου 2020
