Ο μύθος του τουρκικού πυραύλου
Είναι κανόνας πως όταν έχεις ένα στρατηγικό όπλο δεν το διαφημίζεις, αλλά το κρατάς, με κάθε θυσία, μυστικό για να αιφνιδιάσεις, αν χρειαστεί. Όταν διαλαλείς τέτοιο όπλο κάτι δεν πάει καλά.
Αρχικά να πούμε πως η ταχύτητα του συγκεκριμένου πύραυλου είναι -όπως ισχυρίζονται οι Τούρκοι- 3,5 ΜΑΧ. Δηλαδή ταχύτητα που αντιμετωπίζεται πλήρως από τα προηγμένα αντιπυραυλικά συστήματα που διαθέτει η πατρίδα μας. Πέραν τούτου, που είναι σημαντικό, ένας πύραυλος με βεληνεκές 561 χιλιομέτρων είναι άχρηστος για πιθανή ελληνοτουρκική σύρραξη, καθώς το πιθανό μέτωπο θα έχει βάθος λίγων χιλιομέτρων. Αν στοχεύει στρατηγικές εγκαταστάσεις στην Αττική, ποτέ δεν θα φτάσει μέχρις εκεί. Και ο Σαντάμ Χουσεΐν είχε πυραύλους μέσου βεληνεκούς στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου οι οποίοι όμως ελάχιστη ζημία προκάλεσαν τότε στο Ισραήλ. Η συντριπτική πλειοψηφία τους καταστρέφονταν από τα ισραηλινά αντιπυραυλικά συστήματα.
Και για το βεληνεκές του συγκεκριμένου πυραύλου υπάρχουν πολλά σκοτεινά σημεία. Έγκυροι αναλυτές αμφιβάλλουν αν το βεληνεκές είναι όσο το προβάλλει η τουρκική πλευρά. Εν πάση περιπτώσει, όπως υποστηρίζει ο υποστράτηγος ε.α. Λάζαρος Καμπουρίδης, μάλλον πρόκειται για ένα προεκλογικό πυροτέχνημα του Ερντογάν, καθώς ανάλογο πυροτέχνημα με έναν άλλον πύραυλο είχε κάνει και στις εκλογές του 2015. Προσπαθεί ο Τούρκος Πρόεδρος και οι συνεργάτες του με επικοινωνιακά μέσα να αναπληρώσουν το μειονέκτημά της Τουρκίας στους αιθέρες, καθώς έμειναν έξω από την συμπαραγωγή των F-35 και την αναβάθμιση των F-16.
Εκείνο το οποίο όμως οφείλουμε να επισημάνουμε είναι πως η τουρκική πολεμική βιομηχανία αναπτύσσεται, εν αντιθέσει με την ελληνική η οποία σήμερα πληρώνει τις αμαρτίες της δεκαετίας του 1980. Έχουν περάσει σαράντα χρόνια και καμιά κυβέρνηση δε χάραξε μία στρατηγική για να αποκτήσει η πατρίδα μας μία σύγχρονη και αξιόπιστη πολεμική βιομηχανία. Ικανά στελέχη υπάρχουν, όμως ο κομματισμός και ο συνδικαλισμός κυριάρχησαν και σε αυτόν τον τομέα με αποτέλεσμα σήμερα να υστερούμε δραματικά απέναντι στην Τουρκία.
Διασπαθίσθηκαν τεράστια κονδύλια για την παραγωγή οπλικών συστημάτων τα οποία σαπίζουν σε κάποιες αποθήκες, ενώ απορρίφθηκαν διεθνείς συνεργασίες στο όνομα της εθνικής αξιοπρέπειας. Λάθη του παρελθόντος τα βρίσκουμε σήμερα μπροστά μας σε εθνικά κρίσιμες στιγμές.
Ακούγονται πολλά για διάφορες συμπαραγωγές, αλλά μέχρι να ληφθούν οι αποφάσεις, να πέσουν οι υπογραφές και να αρχίσει η παραγωγή θα απαιτηθεί χρόνος πολύς, που όπως φαίνεται δεν υπάρχει. Είναι αναμφίβολα θετικό το γεγονός της επαναλειτουργίας των ναυπηγείων, καθώς θα λυθούν πολλά προβλήματα στον χώρο του πολεμικού Ναυτικού και όχι μόνο.
Ίσως ο τουρκικός βαλλιστικός πύραυλος, ανεξαρτήτως της αξιοπιστίας του, να είναι η ευκαιρία ώστε η πολιτική τάξη της πατρίδας μας να αφυπνιστεί, να δει με διαφορετική ματιά συνολικά το ζήτημα της ελληνικής πολεμικής βιομηχανίας. Κυρίως εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις οι οποίες με τις γνωστές αγκυλώσεις τους και τη νοσηρή αντίληψή τους για τον συνδικαλισμό συνέβαλαν τα μέγιστα στην καταστροφή της πολεμικής μας βιομηχανίας. Στα εθνικά ζητήματα οι διαφορές πρέπει να μπαίνουν στην άκρη.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 30.10.2022