ΑΠΟΨΕΙΣ

Η επέτειος του Πολυτεχνείου αναθέρμανε τις μνήμες τις δικτατορίας, μοιραία όμως έθεσε επί τάπητος και τα επιτεύγματα αλλά και τις απώλειες του σύγχρονου πολιτεύματος. Σχεδόν πάντα, για να αναδείξουμε τα πλεονεκτήματα της δημοκρατίας καταλήγουμε σε σύγκριση με το αυταρχικό σύστημα της χούντας των συνταγματαρχών. Αρκεί όμως αυτό; Τα δικαιώματα των πολιτών, ιδίως σήμερα, έχουν περιοριστεί σημαντικά. Αν υπενθυμίσουμε στον καθένα τη βασική αρχή του Συντάγματος πως θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία και πως όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό και υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους, σίγουρα θα βρισκόμασταν μπροστά σε μία θεωρητική και άνευ νοήματος προσέγγιση του ζητήματος. Σήμερα, η οικονομική πολιτική έχει τη σφραγίδα της έξωθεν επιτήρησης που άλλοτε χαλαρώνει και άλλοτε σφίγγει τα ηνία, ιδίως γύρω από τα μεσαία και ασθενέστερα στρώματα που φέρουν το κύριο βάρος της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Αλλά, πέρα από αυτόν τον συλλογισμό, που μετά τόσα χρόνια αγγίζει τα όρια μιας άγονης κοινοτυπίας, δύο υπήρξαν τα απτά ζητήματα που έκαμψαν καθοριστικά την έννοια της λαϊκής κυριαρχίας. Το πρώτο ήταν το δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015, εκεί όπου ο λαός κλήθηκε να αποφασίσει τη συνέχιση του προγράμματος ΔΝΤ-ΕΕ και που, αν και η απόρριψή του υπήρξε ολοκληρωτική, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και όλες σχεδόν οι πολιτικές δυνάμεις συνηγόρησαν στην ανατροπή του αποτελέσματος. Η δεύτερη έκφανση της παράκαμψης της λαϊκής βούλησης υπήρξε η Συμφωνία των Πρεσπών. Εκεί η αντίδραση ήταν πάνδημη σχεδόν. Ακόμα και οι λιγότερο υπερασπιστές του ονόματος της Μακεδονίας θεωρούσαν σίγουρα την εκχώρηση αυτή ως πράξη αντικείμενη στα εθνικά μας δίκαια και στους διαχρονικούς αγώνες για την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Το ότι δε συνιστά εθνικό θέμα ώστε να κριθεί με δημοψήφισμα αποτέλεσε μια ακόμη παραβίαση της αυθεντικής βούλησης του ελληνικού λαού και αυτή με την κρυφή συναίνεση κυβέρνησης-αντιπολίτευσης. Οι απώλειες της δημοκρατίας συνεπώς στη μεταπολίτευση είναι προφανείς και μάταια ο Κ. Μητσοτάκης εμφανίζει χάσμα μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ επικαλούμενος λόγους αρχών. Ο μονόδρομος των Βρυξελλών, εκεί όπου όλοι σιγούν ή και τον αποδέχονται ως αναγκαίο, δεν αφήνει περιθώρια για καμιά σοβαρή πολιτικοϊδεολογική διαφοροποίηση. Εκεί η Δημοκρατία ηττάται.
* Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 21 Νοεμβρίου 2021