ΑΠΟΨΕΙΣ

Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ήταν μάλλον ένα δυσάρεστο Σαββατοκύριακο για τον Αλέξη Τσίπρα. Δεν ήταν μόνον η οριακή επικράτησή του στην ψηφοφορία για την ιδιότητα του μέλους, ήταν κυρίως η θέση που διατύπωσε πως στην δεύτερη φορά Αριστερά θα πρέπει να ελέγξουν τους αρμούς της εξουσίας.

Μια φράση που σχολιάστηκε αρνητικά και ανάγκασε τον τέως πρωθυπουργό σε διευκρινιστική δήλωση. Βέβαια, αυτή η αντίληψη που αποτυπώνει το δόγμα Μπαζιάνα, «πως πήραμε την κυβέρνηση, δεν πήραμε την εξουσία» είναι διάχυτη σε όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Αποτελεί δε ένα καλό επιχείρημα-δικαιολογία για την εκλογική ήττα του κόμματος.

Όμως αυτή η ακραία αντίληψη, μπορεί να υιοθετείται από τον βασικό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει μαρξιστικές καταβολές, ακούγεται όμως κακόηχα στο μεγάλο ακροατήριο της Κεντροαριστεράς στο οποίο απευθύνεται ο Αλέξης Τσίπρας.

Αυτοί οι πολίτες δεν είναι μαρξιστές κι ούτε θέλουν να γίνουν και έτσι δεν τους αγγίζουν οι μαρξιστικές αναλύσεις. Ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως, από ένα χρόνιο αντιδεξιό σύνδρομο.

Όμως αυτοί οι ψηφοφόροι τού έδωσαν στις εκλογές του καλοκαιριού το όχι ευκαταφρόνητο ποσοστό του 31,5%. Όπως είναι γνωστό, αυτό δεν ήταν αρκετό για να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Έτσι, σήμερα η ηγετική ομάδα του κόμματος θα πρέπει να χαράξει μια πολιτική γραμμή, που να απευθύνεται στους ψηφοφόρους που μετακινήθηκαν προς τη Νέα Δημοκρατία, αν θέλει να ξαναγίνει κυβέρνηση.

Και αυτοί οι ψηφοφόροι ανατριχιάζουν με τις θεσμικές ακροβασίες του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι κατά τεκμήριο μετριοπαθείς πολίτες, που επιθυμούν τον σεβασμό των νόμων και των θεσμών. Πολύ δύσκολα θα επαναπροσεγγίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν ακούνε τέτοιες αντιθεσμικές κραυγές.

Και δεν κραυγάζει μόνον ο τέως πρωθυπουργός, ούτε μόνον το alter ego του ο Π. Πολάκης. Τα ίδια υποστηρίζουν και όλα σχεδόν τα στελέχη του, όπως η κυρία Αχτσιόγλου που, στην ομιλία της στην Κεντρική Επιτροπή, ζήτησε από τους συντρόφους της «να μην έχουν το άγχος της θεσμικής απρέπειας».

Είναι γνωστό πως η ριζοσπαστική Αριστερά, με την κινηματική λογική της, ελάχιστη εκτίμηση τρέφει προς τους θεσμούς. Όταν ήταν κυβέρνηση τους σεβόταν όταν τη συνέφερε και τους καταπατούσε -ή προσπαθούσε να τους καταπατήσει- όταν οι θεσμοί στέκονταν εμπόδιο στους σχεδιασμούς της.

Αυτή η δισυπόστατη φύση του ΣΥΡΙΖΑ τον εμποδίζει να παρουσιάσει προς τους πολίτες μια ξεκάθαρη πολιτική φυσιογνωμία. Περιμέναμε, μετά τις εκλογές, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ να αποφάσιζε σε ποια βάρκα θα πατήσει. Θα παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα κόμμα της μαρξιστικής Αριστεράς ή θα κάνει βήματα προς τον χώρο της Κεντροαριστεράς;

Φαίνεται πως στο εσωτερικό του κόμματος υπάρχουν ισχυρές αντιστάσεις στη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που δυσκολεύει τις κινήσεις της ηγετικής του ομάδας.

Όμως το κυρίαρχο πολιτικό πρόβλημα για τον Αλέξη Τσίπρα είναι πως τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και το ΚΙΝΑΛ έχουν περιχαρακώσει τους χώρους τους. Ενώ οι ακραίες κορόνες που εκφωνούν -τόσο ο Αλέξης Τσίπρας όσο και οι συνεργάτες του- ιχνογραφούν το πολιτικό προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ με τρόπο διόλου κολακευτικό.

Βέβαια, επειδή ο χρόνος μέχρι τις εκλογές είναι μακρύς -εκτός απροόπτου- υπάρχουν τα χρονικά περιθώρια ώστε η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει στις κινήσεις που αυτή κρίνει αναγκαίες.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 23 Φεβρουαρίου 2020