ΑΠΟΨΕΙΣ

Αν κάποιος αυτές τις ημέρες ρωτήσει τα επιτελεία των κομμάτων για τους σχεδιασμούς ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών είναι βέβαιο ότι θα τον κοιτάξουν λες και κατέβηκε από τον Άρη. Και αυτό γιατί κανείς δεν ασχολείται με το θέμα.

Βλέπετε όλη η προσοχή είναι στραμμένη στις εθνικές εκλογές που όπως όλα δείχνουν θα διεξαχθούν κάπου μετά τον Απρίλιο του 2023. Αυτό με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν σήμερα και λένε ότι η πρώτη κάλπη της απλής αναλογικής δύσκολα θα βγάλει κυβέρνηση σημαίνει ότι θα έχουμε και δεύτερη εκλογική αναμέτρηση, που εκτιμάται ότι θα γίνει ύστερα από περίπου τέσσερις με πέντε εβδομάδες. Με αυτά και με αυτά, δηλαδή και αν οι πρώτες εκλογές διεξαχθούν στις 21 Μαΐου όπως ακούγεται θα φτάσουμε αισίως στα τέλη Ιουνίου ή τις αρχές Ιουλίου.

Σύμφωνα με το αισιόδοξο σενάριο θα υπάρξει αυτοδυναμία (πιθανότατα της ΝΔ), οπότε και θα σχηματισθεί σχεδόν άμεσα κυβέρνηση. Το απαισιόδοξο σενάριο προβλέπει ότι θα χρειαστεί να γίνουν οι σχετικές διαπραγματεύσεις, έτσι ώστε να σχηματισθεί μια κυβέρνηση συνεργασίας που θα διαθέτει την πλειοψηφία στη Βουλή. Πάμε δηλαδή για μέσα με τέλη Ιουλίου. Δε συζητώ το σενάριο να πάμε και σε τρίτες εκλογές, όπου εκεί τα πράγματα θα μπλέξουν περαιτέρω.

Από την άλλη οι αυτοδιοικητικές εκλογές έχουν ορισθεί να γίνουν στις 8 Οκτωβρίου, δηλαδή μόλις 2 μήνες μετά το σχηματισμό κυβέρνησης, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις που δε θα εκλεγεί δήμαρχος ή περιφερειάρχης από την πρώτη Κυριακή (απαιτείται πλέον όχι το 50% αλλά το 43%) θα χρειαστεί επαναληπτική εκλογή.

Όπως γίνεται αντιληπτό τα χρονοδιαγράμματα είναι πολύ στενά. Τέλη Ιουλίου θα έχουμε κυβέρνηση (στο αισιόδοξο σενάριο), μετά ακολουθεί η νιρβάνα του καλοκαιριού και του Αυγούστου και μετά θα πρέπει να γίνει η εκκίνηση της προεκλογικής μάχης για τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Με πολύ μικρής διάρκειας προεκλογική περίοδο...

Εδώ τίθενται πολλά ζητήματα. Ποιο κόμμα θα έχει αναδειχθεί ως ισχυρό από τις εθνικές εκλογές που θα έχουν προηγηθεί; Ποια θα είναι η στρατηγική των μεγάλων κομμάτων; Θα επιλέξει η ΝΔ να στηρίξει επίσημα υποψηφίους δημάρχους και περιφερειάρχες στο στιλ του 2019 που επισημοποίησε τη στάση της μόνο στις περιφέρειες της χώρας και στους 3 μεγάλους Δήμους ή μήπως θα τα αφήσει όλα ελεύθερα; Τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει προβλήματα στην αυτοδιοίκηση, καθώς δε διαθέτει στελέχη που έχουν απήχηση στην κοινωνία και μπορούν να διεκδικήσουν εκλογή; Και το ΠΑΣΟΚ; Πώς θα επιδιώξει να αξιοποιήσει την απήχηση που έχει εδώ και χρόνια στο χώρο των Δήμων;

Το κυριότερο πρόβλημα όμως βρίσκεται αλλού και έχει να κάνει με το χαμηλό ενδιαφέρον που θα επιδείξουν τα κόμματα στη μάχη της αυτοδιοίκησης. Και γιατί έτσι και αλλιώς οι κομματικές στηρίξεις και τα χρίσματα όλο και χάνουν δύναμη στα μάτια των πολιτών, αλλά και γιατί τα κόμματα θα είναι κουρασμένα ύστερα από μια σκληρή μάχη (πιθανώς με δύο ημίχρονα) που θα έχει προηγηθεί στις εθνικές εκλογές.

Γι’ αυτό ας προετοιμαστούμε για μια κάλπη τον Οκτώβριο με πιο αμιγή αυτοδιοικητικά χαρακτηριστικά...