Οι Κασσάνδρες της Κασσάνδρου και ο εχθρός ιός
Στη μυθολογία που μάθαμε στο σχολείο η Κασσάνδρα δεν ήταν ποτέ στο προσκήνιο. Σχεδόν δεν υπήρχε καν. Τη μάθαμε όμως ως θρύλο από διάφορους πολιτικούς, οι οποίοι καταλόγιζαν στους αντιπάλους τους ότι είναι Κασσάνδρες.
Δυστυχώς δεν είχαν διαβάσει μυθολογία. Διότι το πρόβλημα της Κασσάνδρας δεν ήταν ότι δεν έπεφτε μέσα στις μαντείες της, αλλά ότι δεν είχε ακροατήριο να πείσει πως είναι καλή στη δουλειά.
Δυστυχώς, η Κασσάνδρα δεν διαψεύστηκε ούτε καν όταν προέβλεψε την άλωση της Τροίας.
Γι’ αυτό λοιπόν είναι νωρίς να απαξιώνουμε τις Κασσάνδρες που δεν επιβεβαιώθηκαν για τον πανικό εν Ελλάδι μετά το πρώτο κρούσμα του κορονοϊού.
Για την ακρίβεια, μετά τα κρούσματα οι κάτοικοι της χώρας δείχνουν περισσότερο εμπνευσμένοι από τον τρόπο με τον οποίο ο Λεωνίδας περίμενε τους Πέρσες, παρά από τις συμβουλές των γιατρών για την αντιμετώπιση του ιού.
Από άποψη ψυχολογίας προφανώς είναι καλό. Το κακό είναι ότι δημιουργεί μία αίσθηση ελαφρότητας στην αντιμετώπιση, η οποία είναι αναντίστοιχη με τις συνθήκες που επικρατούν σε άλλες χώρες.
Προφανώς τα μέτρα τα οποία εφαρμόστηκαν στην Κίνα είναι αδύνατο να εφαρμοστούν στην Ελλάδα. Όμως τα μέτρα στην Κίνα ελήφθησαν για να μην εξαπλωθεί ο ιός.
Στην Ελλάδα υπάρχει μία γελοιοποίηση των μέτρων, σε συνδυασμό με μία παραδοσιακή αντάρτικου χαρακτήρα ανυπακοή στους κανόνες, η άρνηση εφαρμογής των οποίων θεωρείται, για διάφορους λόγους, ηρωισμός και λεβεντιά.
Η αυτοπειθαρχία δεν είναι το βασικό εθνικό μας προσόν.
Όλο αυτό το κλίμα δημιουργεί μία εύλογη ανησυχία.
Αν βγει ήλιος και διαλύσει τον εχθρό ιό, όλα θα πάνε καλά, δεν θα υπάρξει πρόβλημα.
Αν όμως δεν συμβεί αυτό, το ενδεχόμενο να αλλάξει ο τρόπος αντιμετώπισης του ιού στην κοινωνία από τη μία μέρα στην άλλη πρέπει να θεωρείται από τώρα απίθανο.
Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισαν την αποστολή των ΜΑΤ στη Λέσβο και τη Χίο δεν δημιουργεί καθησυχασμό, αλλά ας ελπίσουμε ότι στα ηγετικά κυβερνητικά κλιμάκια δεν υπάρχει εφησυχασμός από την ανώδυνη, σχεδόν ανεπαίσθητη έλευση του ιού στη χώρα.
Το κακό με την Κασσάνδρα ήταν ότι όλοι τη θυμόντουσαν αφού είχε επέλθει το γεγονός, το οποίο είχε προβλέψει...
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 29 Φεβρουαρίου/1 Μαρτίου 2020