ΑΠΟΨΕΙΣ

Hταν αρχές της δεκαετίας του 2000 όταν ο Κώστας Σημίτης είχε πει το περίφημο «Αυτή είναι η Ελλάδα». Η φράση είχε ακουστεί στη σύσκεψη που έκανε ο τότε πρωθυπουργός με τους φορείς της Θεσσαλονίκης κατά την επίσκεψή του στη ΔΕΘ, όπου και εξετάζονταν η πορεία των έργων της πόλης με εκπροσώπους των τοπικών φορέων. Εκεί ο Σημίτης δέχονταν πάντοτε μεγάλη πίεση και έτσι κάποια στιγμή απάντησε με το «Αυτή είναι η Ελλάδα. Τα έργα για να γίνουν χρειάζονται μια εικοσαετία».

Το θυμήθηκα αυτές τις ημέρες βλέποντας τις κακές επιδόσεις της κυβέρνησης απέναντι στον χιονιά. Γιατί εκτός από τα έργα που αργούν να γίνουν στην Ελλάδα είναι προφανές ότι και οι νοοτροπίες δεν αλλάζουν γρήγορα. Βλέπετε η ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού έχει πολλές πτυχές. Η ενίσχυση σε ανθρώπινο δυναμικό, σε μηχανήματα αλλά και σε πολιτική βαρύτητα που έδωσε η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στην έννοια της Πολιτικής Προστασίας είναι δεδομένη και υπήρξε μεγάλη. Εδώ δε χωρούν μισόλογα. Παρόλα αυτά το βαθύ κράτος στην Ελλάδα δεν αλλάζει εύκολα.

Εκεί που την πάτησε η κυβέρνηση είναι καταρχήν στην μη ύπαρξη συντονισμού. Δεν υπήρχε ούτε καν ένας χώρος συνεύρεσης όλων των εμπλεκόμενων, κάτι που παραδέχτηκε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, λέγοντας ότι «θα ακολουθήσουν άμεσα αλλαγές ώστε να έχουμε επιτροπές διαχείρισης κρίσεων που θα φέρουν όλους τους εμπλεκόμενους στον ίδιο χώρο».

Η κυβέρνηση έκανε και λάθη. Παλιά και νέα. Παλιό είναι ότι έβαλε πολύ ψηλά τον πήχη, κάτι που γενικά κάνει το Μέγαρο Μαξίμου. Και ότι δεν εκτίμησε σωστά τη φράση του Σημίτη που στην περίπτωσή μας σημαίνει ότι οι κακές νοοτροπίες και οι πρακτικές δεκαετιών δεν αλλάζουν εύκολα.

Τρίτον, απέτυχε στον συντονισμό. Γιατί όποια λάθη και αν έκανε η Αττική Οδός δεν υπήρχε κάποιος αρμόδιος κυβερνητικός για να πάρει την ευθύνη και να κλείσει τον οδικό άξονα. Η κυβέρνηση το κατάλαβε αυτό με καθυστέρηση και το έκανε πράξη την Τετάρτη, όταν όλες οι αποφάσεις ανακοινώθηκαν από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο.

Τέταρτον, υπάρχει και το θέμα προσώπων. Γιατί άλλο ο Χαρδαλιάς που γνωρίζει τον κρατικό μηχανισμό απ’ έξω και ανακατωτά και κάθε γωνιά της Αθήνας και άλλο ο συμπαθής Βρυξελιώτης Χρήστος Στυλιανίδης. Στη θέση αυτή χρειάζεται ένας άνθρωπος που να ξέρει τι εστί δημόσιο και δημόσιος υπάλληλος, αλλά και η τοπογραφία την ώρα της κρίσης.

Τέλος είναι απαραίτητο και το πολιτικό σύστημα να χαμηλώσει τους τόνους, να μηδενίσει τα κοντέρ και να μην κάνει αντιπολίτευση επάνω στην κακοκαιρία. Το Μάτι δεν ξεχνιέται, αλλά δεν μπορεί να αποτελεί μόνιμο σημείο αναφοράς. Ούτε φυσικά η «Ελπίδα» να αποτελεί αφορμή για τον Αλέξη Τσίπρα να κερδίσει μερικές μονάδες στις δημοσκοπήσεις, όταν ακόμη τα χιόνια δεν έχουν λιώσει.

Και μια σύσταση προς την κυβέρνηση: Τώρα που σιγά λιώνουν τα χιόνια ας πάρει άμεσα τις όποιες αποφάσεις για τις διορθωτικές κινήσεις. Γιατί καλό είναι οι αποφάσεις να μην παίρνονται εν θερμώ, αλλά ούτε και πολύ πολύ εν ψυχρώ. Που μπορεί και να σημαίνει ακινησία…

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 30.01.2022