ΑΠΟΨΕΙΣ

Ποιος θα το φανταζόταν στα τέλη Φεβρουαρίου πως ο πόλεμος στην Ουκρανία θα κρατούσε έξι μήνες. Όλες οι αναλύσεις, με βάση το συσχετισμό δυνάμεων, προδίκαζαν μία εύκολη και γρήγορη νίκη των ρωσικών δυνάμεων. Έπεσαν τραγικά έξω. Μπορεί να ήταν προβληματικός ο αρχικός σχεδιασμός του ρωσικού επιτελείου, όμως ο καθοριστικός παράγοντας της αποτυχίας των εισβολέων ήταν πως δεν πρόβλεψαν τη θέληση του ουκρανικού λαού να αντισταθεί. Πίστευαν πως θα παραδίδονταν, αποδεχόμενοι την αλλαγή της κυβέρνησης τους.

Όμως η ρωσική εισβολή ουσιαστικά αναγέννησε την ουκρανική ταυτότητα. Υπενθύμισε στους Ουκρανούς την ιστορία τους και τους όπλισε με τη δύναμη να αντισταθούν μέσα στις πόλεις τους, αδιαφορώντας για τις υλικές καταστροφές. Αυτό που έγινε στην Μαριούπολη φανέρωσε αυτή τη θέλησή τους.

Ειπώθηκαν και γράφτηκαν πολλά για την έξωθεν βοήθεια προς τον ουκρανικό στρατό. Αυτό είναι γεγονός αναμφισβήτητο, όμως -και αυτό έχει σημασία- αν οι Ουκρανοί παραδίδονταν τις πρώτες μέρες της εισβολής όλα θα είχαν τελειώσει. Η βοήθεια κυρίως από τη Βρετανία και τις ΗΠΑ λειτούργησε αφού οι Ουκρανοί ανταπεξήλθαν νικηφόρα τον πρώτο δύσκολο μήνα του πολέμου. Στη συνέχεια, καθώς η βοήθεια, αξιοποιούνταν στα πεδία των μαχών, ο ρωσικός στρατός και κυρίως το ναυτικό της Μαύρης Θάλασσας υπέστησαν σημαντικά πλήγματα. Όχι μόνο γοήτρου, αλλά και ουσίας.

Σήμερα, οι Ουκρανοί έχουν περάσει στην αντεπίθεση, ενώ όλα δείχνουν πως άρχισαν και πράξεις σαμποτάζ στα ρωσικά μετόπισθεν και μέσα στην ίδια την Ρωσία. Ο Βλ. Πούτιν ενεπλάκη σε μία περιπέτεια προφανώς από λάθος πληροφορίες και από κακές εκτιμήσεις. Μπορεί να χειρίζεται με αποτελεσματικότητα το ενεργειακό ατού που έχει η χώρα του, όμως αυτό έχει ημερομηνία λήξεως. Στο μόνο στο οποίο ποντάρει είναι να επηρεάσει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τις πολιτικές εξελίξεις των κρατών που συμμετέχουν στην εναντίον του εκστρατεία. Μέχρι στιγμής δεν τα πάει κι άσχημα σε αυτό το μέτωπο, κάτι που μας αφορά άμεσα!

Όμως ό,τι και να κάνει δεν μπορεί να επηρεάσει την πολιτική των δύο βασικών συμμάχων της Ουκρανίας, των ΗΠΑ και της Βρετανίας, που ας σημειωθεί από το 2014 εκπαιδεύουν τον ουκρανικό στρατό. Αντιθέτως, εκείνο που συμβαίνει είναι μία κόπωση στο ηθικό του ρωσικού στρατού που οφείλεται στον μεγάλο αριθμό των θυμάτων και κυρίως στην παρατεταμένη διάρκεια του πολέμου. Οι συνεχείς αντικαταστάσεις της ηγεσίας των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων από το Κρεμλίνο αυτό αποδεικνύουν. Μάλιστα το πρόβλημα θα οξυνθεί, αν μεταφερθεί ο πόλεμος υπό την μορφή σαμποτάζ και μέσα στο έδαφος της Ρωσίας. Οι Ουκρανοί έχουν αποδείξει πως είναι άριστα εκπαιδευμένοι και κυρίως διαθέτουν υψηλό φρόνημα.

Σήμερα ουδείς γνωρίζει πώς θα τελειώσει αυτός ο πόλεμος. Η όλη εξέλιξή του αποτελεί μία έκπληξη και γιατί όχι και το φινάλε του μπορεί να αποτελέσει και αυτό μία έκπληξη. Αν λέγαμε σε κάποιον τις πρώτες ημέρες της εισβολής, κατά τα τέλη Φεβρουαρίου, πως οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί θα πολεμούν και στο τέλος Αυγούστου θα μας κοιτούσε περίεργα. Η σημερινή πραγματικότητα αφήνει ανοικτά όλα τα σενάρια.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 28.08.2022