Ούτε για πρέφα στο καφενείο
Υπάρχει μια επιτροπή 26 λοιμωξιολόγων η οποία συμβουλεύει την κυβέρνηση πώς να διαχειριστεί το πρόβλημα με τον COVID-19. Και τα πήγε μια χαρά. Αυτή, λοιπόν, η επιτροπή έκρινε, και μάλιστα ομοφώνως, ότι μπορούν να ανοίξουν τα δημοτικά σχολεία. Έχει σημασία τι πιστεύουν ο ΣΥΡΙΖΑ, οι συνδικαλιστές δάσκαλοι και οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων; Όση σημασία έχει τι πιστεύουν οι πρεφαδόροι στο καφενείο για τις παρτίδες Κάρπωφ -Κασπάρωφ. Μόνο που οι πρεφαδόροι δεν διεκδικούν εμβέλεια μακρύτερα από τις τζαμαρίες του καφενείου ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ, οι συνδικαλιστές δάσκαλοι και οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων εκπροσωπούν θεσμούς και διεκδικούν επιρροή στη δημόσια ζωή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αξιωματική αντιπολίτευση. Συνέβησαν και χειρότερα στη χώρα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση, αλλά ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι σοβαρή υπόθεση. Και άλλες χώρες έζησαν την πανδημία, και μάλιστα με χιλιάδες νεκρούς, αλλά πουθενά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν διεκδίκησε να επιβάλει την υγειονομική πολιτική. Όχι απλώς αγνοώντας τους ειδικούς αλλά – κάτι πολύ χειρότερο - στήνοντας έναν σκληρό μηχανισμό, με δηλώσεις βουλευτών, με τα κομματικά ΜΜΕ και μέσω υπονόμων του Διαδικτύου, για να τους μηδενίσει. Σ΄ αυτούς τους δυόμισι μήνες, ο ΣΥΡΙΖΑ είπε τα πάντα και τα αντίθετά τους. Αγανάκτησε επειδή χάλασε το καρναβάλι, ζήτησε αυστηρότερα μέτρα, οργίσθηκε επειδή το ΕΣΥ δεν έφτιαξε αμέσως δέκα χιλιάδες κλίνες ΜΕΘ, το έριξε στη συνωμοσιολογία - μια ότι κρύβουν κρούσματα, μια ότι τα «φουσκώνουν» -, είπε ότι δεν πρέπει να ανοίξουν τα γυμνάσια, αβαντάρισε τα «παιδιά» που ήθελαν «να πάρουν τις πλατείες πίσω», τώρα παρεξηγήθηκε επειδή θ΄ ανοίξουν τα δημοτικά. Ενδιάμεσα, όπως επίσης δεν έκανε κανένα μείζον πολιτικό κόμμα στην Ευρώπη, πλειοδότησε σε όλες τις μορφές παροχών, ακόμη και για τις τζάμπα μάσκες, συναγωνιζόμενος τις επιδόσεις του από την εποχή του λεφτόδενδρου. Σε όλες τις φάσεις αυτής της τραμπάλας, συντονίσθηκε με τον τυπικό ψηφοφόρο του. Εναλλακτική αρλουμπολογία και ανυπακοή αλλά εσύ Τσίοδρα κάνε τη δουλειά σου και μην ακούς τι λέμε και εσύ Σταϊκούρα κανόνισε το χρήμα να πέφτει.
Ο συνδικαλισμός των δασκάλων επίσης δεν θέλει να ανοίξουν τα δημοτικά. Δεν έχει εμπιστοσύνη στους επιδημιολόγους, αυτός ξέρει καλύτερα. Νωρίτερα δεν ήθελε μαθήματα εξ αποστάσεως, δεν ήθελε παράταση του σχολικού έτους, γενικώς δεν ήθελε τίποτε. Εκείνο που λέει κάτω από τις λέξεις είναι «σιγά το πράγμα, δημοτικό είναι, ας τελειώσει εδώ η χρονιά». Ασφαλώς καταλαβαίνουν ότι αδικούν τη δουλειά τους αλλά δεν τους νοιάζει. «Αντίσταση» να γίνεται. Κι αν τους πεις «εντάξει παιδιά, φορέστε τα μαγιό αλλά ας κόψουμε ένα 20% από το μισθό αφού θα κάθεστε», θα αρχίσει η επανάσταση. Αλληλεγγύη στα λόγια. Όσο για τους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων, κανείς δεν ξέρει πώς και με ποιες διαδικασίες από την εθελοντική προσφορά στο σχολείο της γειτονιάς προκύπτουν «πανελλήνιες ενώσεις» που πάντοτε είναι πολύ «αγανακτισμένες» και πολύ «αριστερές». Είναι ένα μυστήριο.
Βεβαίως, όλοι αυτοί θα βρίσκονταν στο περιθώριο όπου ανήκουν, εάν οι τηλεοπτικοί εκπομπάρχες δεν τους έδιναν στασίδι ώστε φασαρία να γίνεται. Αλλά όποιος νομίζει ότι συναισθάνθηκαν τις ευθύνες τους οι άνθρωποι που στην περίοδο του «αντιμνημονιακού αγώνα» μας σύστησαν τον Σώρρα, είναι πολύ βαθιά νυχτωμένος.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 31 Μαΐου 2020