ΑΠΟΨΕΙΣ

Ασφαλώς κανείς δεν είναι ενάντια στο διάλογο όταν μέσα απ’ αυτόν εκτονώνεται η ένταση και τίθενται επί τάπητος τα θέματα που εκκρεμούν. Είναι εξάλλου διεθνής πρακτική οι δίαυλοι επικοινωνίας να παραμένουν ανοιχτοί προκειμένου να αποφεύγεται το απρόοπτο γεγονός, εκείνο που ενδεχομένως θα πυροδοτούσε το έναυσμα ακραίων συνεπειών και εξελίξεων. Οι διερευνητικές όμως επαφές Ελλάδας-Τουρκίας, στη συγκυρία που λαμβάνουν χώρα και με δεδομένα τα γεγονότα που προηγήθηκαν, δε φαίνεται να υπηρετούν κανένα μείζονα εθνικό στόχο. 

Η Τουρκία έκανε ό,τι μπορούσε για να επιδείξει το επιθετικό, το προκλητικό, το απεχθές προσωπείο ενός βάρβαρου γείτονα με επιθετική ρητορική, με παράνομες NAVTEX, με έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, με εισβολή στα Βαρώσια και στην κυπριακή υφαλοκρηπίδα. Και όλα αυτά δίχως να προστεθούν οι βέβηλες ενέργειες στην Αγιά Σοφιά και σε άλλους χριστιανικούς ναούς αναδεικνύοντας έτσι ένα σύνολο ακραίων συμπεριφορών που ήδη επί μακρόν έμεινε αναπάντητο. Γιατί; Λόγω ακριβώς του ότι δεν είχαν επιβληθεί οι ήδη προαποφασισμένες κυρώσεις πολύ πριν τη σύνοδο του Δεκεμβρίου. Ήταν συνεπώς προειλημμένη και η τελευταία ευνοϊκή-χαριστική πολιτική της ΕΕ απέναντι στην Τουρκία. 

Ποιά ήταν όμως η αντίδρασή μας; Μετά τις «κυρώσεις που θα δαγκώνουν» του απελθόντα κυβερνητικού εκπροσώπου Στέλιου Πέτσα ήρθε η άνευρη (επιεικώς) δήλωση του πρωθυπουργού «Οι κυρώσεις δεν είναι αυτοσκοπός». Τώρα όμως οι διερευνητικές επαφές θέτουν οριστικά ταφόπλακα στις όποιες κυρώσεις. 

Αλλά και η Ευρώπη μεταλλάσσεται, απορρίπτει τις ιστορικές της αξίες, αρνείται να τηρήσει τα συμφωνηθέντα μεταξύ των μελών της και η Ελλάδα συμπλέει μαζί της, όχι γιατί επιμένει στις αρχές της και στους κανόνες του διεθνούς δικαίου αλλά γιατί αποδέχεται ως μοιραία, νομοτελειακή σχεδόν, την αμοραλιστική συμπεριφορά των εταίρων μας. 

Έτσι ο Τσαβούσογλου και οι άλλοι πέριξ ενός αλαζονικού ηγεμόνα, συνεχίζουν να επιτίθενται με απειλές και ασχημίες κατά της Ελλάδας. Ευτυχώς όμως ήρθε μία δήλωση του τέως πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά για να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά, την όποια μακαριότητα της ελληνικής κυβέρνησης, τονίζοντας πως «με πειρατές δεν κάνεις διάλογο». Δεν αρκεί όμως μία δήλωση. Απαιτείται αναμόρφωση όλης της εξωτερικής πολιτικής απέναντι στην Τουρκία αλλά και απέναντι στους εταίρους μας στην ΕΕ.