Περαστικά μας….
Συμπληρώσαμε 4 μήνες (και κάτι) με κορονοϊό και είναι καιρός να αρχίσουμε να προσπαθούμε να ξεπεράσουμε ότι μας αφήνει. Προκαταβολικά να πω ότι, από τα διαθέσιμα στοιχεία που έχουμε, δεν τελείωσε όλη η ταλαιπωρία που ζούμε. Φυσικά με την αυτονόητη παραδοχή ότι από Σεπτέμβριο θα ξεπεράσουμε την πανδημία. Αλλιώς άστα καλύτερα… Είμαστε σε μια κατάσταση όπου ευτυχώς μειώνεται ο αριθμός θανάτων (σταθερά το πολύ 1 και ευτυχώς με πολλά μηδενικά), ο αριθμός κρουσμάτων είναι κάτω από τον μέσο αριθμό (είναι 30 ο μέσος μέχρι τώρα και πέφτει).
Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά για τα μαθηματικά του φαινομένου αλλά δεν έχει σημασία αυτή την στιγμή. Θα μας απασχολήσουν στο μέλλον. Εκείνο που απασχολεί –και σωστά, την κοινή γνώμη είναι οι επιπτώσεις που μας αφήνει και πως θα τις ξεπεράσουμε.
Με την ευκαιρία που έκλεισαν τα σχολεία και ευτυχώς χωρίς προβλήματα τελείωσαν οι εξετάσεις να πούμε ότι όλα τα παιδιά που είναι σε φάση μετάβασης (δηλαδή η Α’ Δημοτικού, η ΣΤ’ Δημοτικού, η Γ’ Γυμνασίου και η Γ’ Λυκείου) θα αντιμετωπίσουν ένα μεγάλο γνωστικό κενό. Έμειναν 3-4 μήνες χωρίς μαθήματα (έστω με ηλεκτρονικά μαθήματα) Το κενό θα πρέπει να καλυφθεί στην επόμενη βαθμίδα (ή στην άλλη τάξη) και κατά συνέπεια να υπάρχει ένας νέος προγραμματισμός. Αυτό δεν μπορεί να καλυφθεί με 4-5 μέρες αλλά απαιτεί επαναπρογραμματισμό της ύλης και της μεθόδου.
Οικονομικά πρέπει (ας δούμε τι θα γίνει με τον Τουρισμό που η μονοκαλλιέργεια του κατέστρεψε πολλές κοινωνίες οικονομικά και κοινωνικά) και να επαναπρογραμματίσουμε τις προτεραιότητες και να επενδύσουμε εκεί που έπρεπε. Δηλαδή στον πρωτογενή τομέα, στην ποιότητα και την καινοτομία. Αυτό δεν μπορεί να γίνει από μόνο του με την λειτουργία καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος (1 ανά 25 κατοίκους στην Θεσσαλονίκη) ούτε με την νοοτροπία του «αδιόριστου δημοσίου υπαλλήλου». Δύσκολο; Σχεδόν αδύνατο. Αλλά η μείωση του εθνικού προϊόντος πρέπει να μας ξυπνήσει πριν είναι αργά. Αντί να ασχολούμαστε με τον Καποδίστρια και άλλα εν όψει του 2021 ας θέσουμε αυτό σαν νέα επανάσταση: την παραγωγική ανασυγκρότηση και επανασχεδιασμό! Και ας γίνουμε σημείο αναφοράς για τα Βαλκάνια. Την γειτονιά μας.
Κοινωνικά τα πράγματα είναι χειρότερα. Ο εγκλεισμός και η παράλληλη ζωή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έφερε στην επιφάνεια τα χειρότερα χαρακτηριστικά. Εγωπάθεια, ατομισμός, έλλειψη συγκράτησης και αυτοελέγχου. Είμαστε που είμαστε ο περιούσιος Λαός γίναμε περιούσιες μονάδες εντός του Λαού. Θα ξεπεραστεί; Δύσκολο χωρίς ατομικές και συλλογικές συγκρούσεις και υποχωρήσεις που κανείς δεν θέλει να κάνει. Φυσικά αν πεις σε κάποιον, που νομίζει ότι είναι σπουδαίος γιατί τον θαυμάζουν στο FB, ότι η ζωή είναι αλλού θα σε κοιτάξει με μίσος. Αυτά μας επανέφερε κοινωνικά: μίσος, ζήλεια και εγωπάθεια. Όχι πως ήταν και δύσκολο…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 28 Ιουνίου 2020
