ΑΠΟΨΕΙΣ

Η αναμονή για έναν δομικό ανασχηματισμό κατέληξε σε μία άνευρη διορθωτική κίνηση του πρωθυπουργού. Και όλα αυτά τη στιγμή που οι πολίτες βρίσκονται καθηλωμένοι στο σπίτι τους, έχοντας ήδη υποστεί τις ανακολουθίες της κυβέρνησης σε θέματα πανδημίας και οικονομικού lockdown. Για τον πρωθυπουργό όμως καθώς φαίνεται, όλα βαίνουν καλώς. 

Οι υπουργοί στους νευραλγικούς τομείς τα πάνε καλά, το κυβερνητικό έργο βαδίζει πρίμα αλλά και κάποιοι που παρουσίασαν αδυναμίες και αντιδράσεις στο έργο τους (Κεραμέως, Αυγενάκης, Μενδώνη κ.λπ.) αξίζουν της επιείκειας και της συνέχειας στην προσπάθειά τους. 

Τα όσα είπε συνεπώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης περί ολιγωρίας στην αντιμετώπιση του β’ κύματος πανδημίας ήσαν λόγια μεταξύ μας χωρίς συνέπειες, το μεταναστευτικό επίσης θεωρείται ελεγχόμενο και η μεσαία τάξη που εκμηδενίζεται εκτιμάται ως παράπλευρη απώλεια της υγειονομικής κρίσης. Η κυβέρνηση χρειαζόταν απλά έναν καλύτερο σχεδιασμό -συντονισμό του έργου της. Στο πλαίσιο αυτό ικανοποιούνται και πλήθος άλλων απαιτήσεων, βουλευτών και μη, που τώρα συμμετέχουν στο κυβερνητικό έργο. 

Οι διορθωτικές κινήσεις αυτές ελάχιστα διαφέρουν από τις αλλαγές που έγιναν τον Αύγουστο. Οι ανασχηματισμοί αυτής της κυβέρνησης φαίνεται πως δεν έχουν σχέση με κανενός είδους επανεκκίνηση, ούτε σηματοδοτούν καμία επιπλέον ώθηση του κυβερνητικού έργου. Θα μπορούσε να το αποδώσει κανείς όλο αυτό στην ήδη υφιστάμενη επιτυχία της κυβέρνησης, αν και κάτι τέτοιο δε συμβαδίζει με την μακρά αναμονή και τις προσδοκίες που έντεχνα καλλιεργήθηκαν για δήθεν διευρυμένο ανασχηματισμό. Ίσως όμως δεν είναι έτσι τα πράματα. 

Ο πρωθυπουργός, ως συνήθως αρνείται να θέσει τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων, διστάζει να συγκρουσθεί με πρόσωπα και με συνακόλουθα συμφέροντα σε έναν δομικό ανασχηματισμό. Συμβιβάζεται με τους υπάρχοντες υπουργούς και προσθέτει και άλλους, δευτερεύοντες, στο ήδη μακρόσυρτο κυβερνητικό σχήμα. Αυτό όμως δείχνει έναν πρωθυπουργό δίχως της αναγκαία αρχηγική βούληση. Και αν αυτό συμβαίνει στο εσωτερικό του κόμματός του, η ίδια αναιμική βούληση θα αντανακλάται και στα εξωτερικά μας θέματα, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στους διεθνείς οργανισμούς. Και αυτό είναι ακόμα πιο επικίνδυνο, όχι βέβαια για τη Νέα Δημοκρατία αλλά για την ίδια τη χώρα.