ΑΠΟΨΕΙΣ

Ο αναγκαίος προοδευτικός εκσυγχρονισμός της χώρας προϋποθέτει τη συγκρότηση μιας συμμαχίας κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, ευρύτερης και διαφορετικής από αυτήν που σχηματίζουν σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ, η  οποία δημιουργήθηκε στη βάση της τυπικής διάκρισης «μνημόνιο –αντιμνημόνιο».

Το αίτημα αυτό ήταν υπαρκτό από τον Σεπτέμβριο του 2015, αλλά προκρίθηκαν άλλες επιλογές, αφενός από τον ΣΥΡΙΖΑ και αφετέρου από το ΠΑΣΟΚ και το ΠΟΤΑΜΙ. Και οι δύο πλευρές «είχαν τα δίκια τους» αλλά συνολικά η τοποθέτησή τους ήταν λανθασμένη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αισθανόταν ασφαλής με τους ΑΝΕΛ, καθώς διασφάλιζε την κυβερνητική σταθερότητα, υποτιμώντας το γεγονός ότι το αντάλλαγμα θα ήταν πολύ βαρύ.

Το ΠΑΣΟΚ αισθανόταν ότι με μια στάση «δομικής αντιπολίτευσης» και άρνησης σε όλα, θα γινόταν δυνατή η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ και η επιστροφή των πρώην ψηφοφόρων του.

Το ΠΟΤΑΜΙ φανταζόταν ότι η επίκληση του νέου επαρκούσε για να διεκδικήσει έναν διακριτό και σημαντικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις.

Οι στάσεις αυτές δεν βοήθησαν στη σύγκλιση των δυνάμεων του προοδευτικού χώρου και μετέθεσαν στο μέλλον οποιαδήποτε συζήτηση επί αυτού του θέματος.  

Σήμερα, είναι προφανές ότι αυτές οι πολιτικές συμμαχιών δεν αποδίδουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ δε δημιουργεί μόνος του πλειοψηφικό ρεύμα της ελληνικής κοινωνίας υπέρ του προοδευτικού μετασχηματισμού. Το ΚΙΝΑΛ και το ΠΟΤΑΜΙ απομειώνονται πολιτικά και προγραμματικά και δεν διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις.

Όλα αυτά συντελούνται ενώ είναι αναγκαία μια προοδευτική πολιτική που θα αντιμετωπίσει τις αιτίες που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία, θα δώσει  σύγχρονες απαντήσεις στις προκλήσεις της τεχνολογικής επανάστασης και του διεθνοποιημένου καπιταλισμού, και θα μετασχηματίσει την Ελλάδα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, με βιώσιμη ανάπτυξη και κοινωνική συνοχή.

Για την προώθηση μιας τέτοιας πολιτικής είναι όρος εκ των ων ουκ άνευ η συγκρότηση μιας προοδευτικής συμμαχίας.

Η συμμαχία αυτή πρέπει να συμπεριλάβει τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, της μεταρρυθμιστικής αριστεράς, της πολιτικής οικολογίας, της σοσιαλδημοκρατίας και του δημοκρατικού κέντρου. Πρωτίστως όμως, πρέπει να στηριχθεί στην ενεργοποίηση και συμμετοχή των προοδευτικών πολιτών.  

Είναι ευθύνη των κομμάτων του προοδευτικού χώρου να απαγκιστρωθούν από τις εχθρότητες και τις αντιπαραθέσεις του παρελθόντος, να ομαλοποιήσουν τις σχέσεις τους, να αναπτύξουν τον διάλογο, να αναζητήσουν συγκλίσεις και να  συνεισφέρουν σε προοδευτικές λύσεις.

Μόνο η προοδευτική συνεργασία μπορεί να κερδίσει την ηγεμονία από τη συντηρητική παράταξη και να αποτελέσει εναλλακτική λύση στην άνοδο των ακροδεξιών δυνάμεων.