ΑΠΟΨΕΙΣ

Έξω φρένων έγινε η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων με την ερώτηση της αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Καμάλα Χάρις, η οποία εξέφρασε την ενόχληση της Ουάσιγκτον για τις διαρκείς αναβολές στη δίκη για τη δολοφονία του αφροαμερικανού, Μπακαρί Χέντερσον, ο οποίος λυντσαρίστηκε στην Ζάκυνθο, το 2017.

Δηλαδή πριν από πέντε χρόνια.

Και μαζί με την Ένωση, δηλαδή το συνδικαλιστικό όργανο των δικαστών, έξω φρενών έγιναν και οι δικηγόροι που εκπροσωπούν τους κατηγορουμένους.

Ανάμεσα τους, ο κ. Αλεξης Κούγιας, ο οποίος λίγες ημέρες νωρίτερα είχε συγχαρεί την ανακρίτρια στη Θεσσαλονίκη για την ταχύτητα με την οποία προχώρησε την έρευνα για τη δολοφονία του Άλκη Καμπανού.

Κατανοητό! Όταν ο κ. Κούγιας είναι πολιτική αγωγή συγχαίρει για την ταχύτητα, όταν είναι υπεράσπιση, επωφελείται των καθυστερήσεων.

Άλλωστε το έχουμε ακούσει και με τις μολότοφ, το πρόβλημα με τις οποίες, όπως είπε γνωστός πολιτικός αρχηγός, είναι η πλευρά στην οποία βρίσκεται ο ομίλων όταν γίνεται η ρίψη.

Ο ταλαίπωρος πολίτης όμως που θέλει να βρει το δίκιο του δεν μπορεί παρά να χειροκροτήσει την παρέμβαση της κυρίας Χάρις.

Διότι δεν μπορεί να είναι όμηρος κανενός κυρίου Κούγια, κανενός δικαστή. Θέλει να τελειώνει με τις εκκρεμότητες με τη δικαιοσύνη.

Λογικά θα είχε την προσδοκία να κάνουν οι δικαστές αυτό το οποίο είπε η κυρία Χάρις ότι πρέπει να γίνεται. Οι δίκες να γίνονται γρήγορα κι όχι να έχουν ξεχάσει οι διάδικοι γιατί καλούνται στα δικαστήρια ή να πρέπει να τους κοστίζει ο κούκος αηδόνι, η αναζήτηση του δικαίου τους.

Οι δικαστές όμως όχι μόνο δεν συγκινούνται, αλλά θέλουν να μην έχει κανένας λόγο στα δικά τους θέματα. Εύλογο πλην απολύτως παράλογο.

Οι δικηγόροι θέλουν επίσης να μην μπερδεύονται άλλοι στα πόδια τους. Απολύτως λογικό πλην διόλου εύλογο.

Και ο πολίτης που δεν είναι δικαστής ή δικηγόρος για να σταθμίζει τα συμφέροντα του κατά περίπτωση;

Δυστυχώς του μένει μόνο η Καμάλα Χάρις.

Αν είχε άλλη δυνατότητα, θα την είχε εξαντλήσει. Οι πολιτικοί δεν πρέπει να μιλούν για τη δικαιοσύνη για να τους βάλλει μέσο ενώ το ενδεχόμενο να αξιοποιήσει το άδειασμα της βιβλιοθήκης του, μάλλον του είναι οικονομικά επώδυνο.

Ένας νόμος που να επιβάλλει να γίνεται η δίκη πριν ξεχάσουμε το επίδικο, δεν υπάρχει. Δεν μπορεί να υπάρξει.

Προσωπικά δεν ξέρω και την Καμάλα Χάρις.

Αλλά αν την ήξερα, θα της έλεγα «ευχαριστώ» αν μπορούσε να πει μια κουβέντα να γίνει η δίκη που με αφορά, πριν ξεχάσω τι περιεχόμενο είχε…

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 27.02.2022