Σχολικά γεύματα στο μετρό της Αθήνας ή πώς γίνεται το ΕΣΠΑ φασολάκια
Πρόσφατα, όταν ο πρόεδρος της Αττικό Μετρό Νίκος Ταχιάος ρωτήθηκε για την προοπτική της ολοκλήρωσης της γραμμής 4 του μετρό της Αθήνας, η οποία δεν άρχισε, είπε χαμογελώντας ότι οι εταιρείες που τη διεκδικούν έχουν προσφύγει στα δικαστήρια.
Συγκεκριμένα, οι δύο εταιρείες που είχαν απομείνει να διεκδικήσουν το έργο προσέφυγαν, ζητώντας η κάθε μία τον αποκλεισμό της άλλης, αν και βολεύονται με τη μείωση της βαθμολογίας της τεχνικής προσφοράς του ανταγωνιστή και την αύξηση της δικής τους, έτσι ώστε να έχουν προβάδισμα όταν θα ανοιχθούν οι οικονομικές προσφορές, που θα καθορίσουν και τον ανάδοχο.
Ο κ. Ταχιάος δεν είπε βέβαια πότε θα βγει η απόφαση, αλλά ευλόγως αποκλείεται να ήξερε. Τι να ξέρει δηλαδή; Πότε θα βγάλει απόφαση το δικαστήριο; Και αν θα γίνουν εφέσεις; Ούτε ο μάντης Κάλχας θα μπορούσε να τα καταφέρει. Το πολύ πολύ ένας χρησμός της Πυθίας μπορεί να ανταποκριθεί στις προσδοκίες.
Βεβαίως, το μετρό δεν είναι η μόνη ανάθεση του ελληνικού δημοσίου που έχει καταλήξει στα δικαστήρια. Στη Θεσσαλονίκη, για παράδειγμα, έχουμε πολλές. Και δεν εννοώ το αντίστοιχο μετρό. Για λόγους που δεν είναι εύκολα εξηγήσιμοι, σε κάποια σχολεία κάποιων δήμων της Θεσσαλονίκης εκρίθη ότι τα παιδιά χρειάζονται ενίσχυση στη διατροφή. Οριζόντια. Όλα τα παιδιά. Ανεξαρτήτως εισοδήματος. Αυτό συνεχίστηκε επί τρία χρόνια.
Κατά βάθος το πρόβλημα δεν ήταν τα παιδιά που δεν είχαν να φάνε, αλλά τα λεφτά του ΕΣΠΑ, που δεν ήξερε η κυβέρνηση τι να τα κάνει.
Έτσι η κυρία Φωτίου βρήκε διέξοδο και να διατεθούν τα λεφτά του ΕΣΠΑ και να το διαλαλεί ως «κοινωνική πολιτική».
Πριν από λίγες ημέρες ανακοινώθηκε εν χορδαίς και οργάνοις ότι το αρμόδιο υπουργείο υπέγραψε το ποσό των 44 εκατ. ευρώ για σχολικά γεύματα.
Κάποιος διευθυντής σχολείου το άκουσε και έσπευσε να ρωτήσει αν πρέπει να κάνει κάποια προετοιμασία, γιατί το σχολείο του επί τρία χρόνια ήταν στους αποδέκτες της προσφοράς. Τότε πληροφορήθηκε ότι τα 44 εκατ. ευρώ δεν ήταν τα πρώτα και ότι τα γεύματα στη Θεσσαλονίκη έχουν αρχίσει, χωρίς χορδές και όργανα, αλλά κάποια σχολεία είχαν εξαιρεθεί.
Γιατί; Εφέτος γίναμε πλούσιοι; ρώτησε.
Όχι, απλώς είχε προσφύγει ο ένας υποψήφιος εργολάβος των γευμάτων εναντίον της ανάθεσης σε άλλον εργολάβο και η υπόθεση εκκρεμεί στα δικαστήρια.
Τα γεύματα βέβαια δεν έλειψαν από πολλούς. Ευτυχώς. Αλλά υποχώρησε η απορροφητικότητα του ΕΣΠΑ. Τέτοια απορροφητικότητα, πάλι ευτυχώς.
Απλώς, αν υπήρχαν κάποια παιδιά που χρειάζονταν τα γεύματα, έχασαν...
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 2 Φεβρουαρίου 2020
