ΑΠΟΨΕΙΣ

Στην Κίμωλο, μια μικρή κουκίδα στον χάρτη των Κυκλάδων, ο αέρας σου παίρνει το καινούριο καπέλο, ενίοτε κι εσένα ολόκληρο, αφήνει όμως στο πέρασμά του άμμο, λευκή κιμωλία και αναμνήσεις όσες οι… κόκκοι τους.

Στην Κίμωλο, όπου την ώρα που η πόλη βράζει στο ζουμί του καύσωνά της, το βράδυ παίρνεις οπωσδήποτε μαζί σου ένα ζακετάκι και το μεσημέρι, σε ένα διάλλειμα του μαραθώνιου κολυμπιού σου, κοιμάσαι κάτω από τη δροσιά που σου χαρίζει απλόχερα ένα αρμυρίκι.

Εκεί όπου τα βιβλία γίνονται πολύ συχνή παρέα θες δεν θες, αφού μπορείς να τα βρεις στα πιο αναπάντεχα σημεία του νησιού, άλλοτε να λιάζονται κρεμασμένα περιμένοντας τον μελλοντικό τους αναγνώστη και άλλοτε να «ξεκουράζονται» σε πέτρες και πεζούλια μέχρι την επόμενη φορά που ένα χέρι θα ξεφυλλίσει τις σελίδες τους.

Εκεί όπου η Μαρία τραβάει αβέρτα φωτογραφίες, απαθανατίζει κάθε στιγμή (ευτυχώς, γιατί αν περίμενε από εμένα δεν θα είχαμε ούτε ένα καρέ για να θυμόμαστε) και οι υπερβάσεις στο facebook είναι η μικρή μόνο απόδειξη της απόλυτης χαλάρωσης.

Στην Κίμωλο. Εκεί όπου τα Πράσσα δεν τρώγονται! Είναι πρασινογάλαζα κρυστάλλινα πεντακάθαρα νερά σαν μια τεράστια κολυμπήθρα που σε αναβαπτίζει αν χαθείς μέσα της.

Εκεί όπου το σύρμα δεν σφίγγει. Είναι ο χαμηλοτάβανος χώρος που άλλοτε προστάτευε τις ψαρόβαρκες και τώρα έχει μετατραπεί σε τόπο φιλοξενίας, χωρίς όμως να προκαλεί ασφυξία, αφού βρίσκεται σύριζα στην ακρογιαλιά, προσφέροντάς σου αναπνοές με τον αέρα της, χαρίζοντάς σου την ηρεμία να κοιμάσαι με νανούρισμα το πάφλασμα των κυμάτων.

Εκεί όπου η Κική, η σπιτονοικοκυρά σου, κουβαλάει με το λεωφορείο τις προμήθειες που ζήτησες και δεν θέλει και λεφτά. «Ε, όχι και να βγάλω κιόλας», λέει όταν της δίνεις με το ζόρι το 10 ευρώ και ψάχνει ακριβώς τα ρέστα.

Στην Κίμωλο. Όπου τη νύχτα πίνεις το ποτό σου με φόντο ή αγνάντι το φωτισμένο κάστρο, ενώ παράλληλα η «αγορά» και ο ιδιοκτήτης της ο «θείος» Μάκης γίνονται το πεδίο για ατελείωτες συζητήσεις περί ανέμων και υδάτων, αυτό που ακριβώς χρειάζεσαι δηλαδή για να μετακινηθεί ο εγκέφαλός σου από την καθημερινότητα, να φύγει μακριά…

Στην Κίμωλο. Τη μικρή αυτή κουκίδα στον χάρτη των Κυκλάδων. Εκεί όπου δεν έχει σημασία αν φεύγεις ή αν έρχεσαι, γιατί πάντα θα επιστρέφεις. Ή μπορεί και να κολλήσεις μονίμως. Έστω νοερά…

Όπως εγώ καλή ώρα, αν δεν το έχετε καταλάβει!

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 8 Αυγούστου 2021