Συμφωνία των Πρεσπών: Κι όμως οι πολιτικές μειοψηφίες επιβάλλονται θεσμικά
Ένα από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνουν οι φοιτητές της Νομικής διαβάζοντας Αριστόβουλο Μάνεση, είναι ότι “τα ατομικά δικαιώματα διασφαλίζουν την προστασία της εκάστοτε μειοψηφίας”.
Η πλειοψηφία άλλωστε δεν χρειάζεται προστασία. Έχει την αριθμητική υπεροχή να επιβάλλει τις επιλογές.
Στην υπόθεση όμως της διαπραγμάτευσης με την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, η άποψη που κυριάρχησε δεν είχε ποτέ πλειοψηφία.
Όχι πλειοψηφία στο εκλογικό σώμα! Θεσμική πλειοψηφία στα αρμόδια κρατικά όργανα.
Η αρχική συζήτηση ανάμεσα στον Υπουργό Εξωτερικών και τον ομόλογό του της πΓΔΜ, δεν τύγχανε της έγκρισης του Υπουργικού Συμβουλίου. Διότι ο κυβερνητικός εταίρος διαφωνούσε με την διαπραγμάτευση.
Ήταν μία προσωπική επιλογή του πρωθυπουργού την οποία υλοποίησε ο Υπουργός Εξωτερικών.
Το “μικρό” αυτό τεχνικό εμπόδιο ξεπεράστηκε, καθώς η Συμφωνία των Πρέσπων δέσμευε την χώρα, αλλά ουδέποτε ενεκρίθη από το Υπουργικό Συμβούλιο, έστω με την πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ.
Τώρα που ήλθε στην Ελλάδα, δεν δείχνει να τυγχάνει της αποδοχής της πλειοψηφίας της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας της βουλής, καθώς με τη συνθήκη συμφωνούν μόνο τα 27 από τα 55 μέλη της Επιτροπής, τα οποία προέρχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο πρόεδρος της Βουλής, σκοπεύει να ξεπεράσει αυτό το “μικρό” τεχνικό εμπόδιο με τον ισχυρισμό ότι νομοθετεί η ολομέλεια και όχι οι Επιτροπές, άρα η συμφωνία μπορεί να εισαχθεί στη βουλή και χωρίς την έγκριση της αρμόδιας επιτροπής.
Για να μπορέσει να εισηγηθεί στη βουλή αυτή τη συμφωνία, πήρε ψήφο εμπιστοσύνης η κυβέρνηση, που απαρτίζεται από βουλευτές 4 κομμάτων που εγκατέλειψαν τα κόμματά τους, αναδεικνύοντας σε αυτοδύναμη την κυβέρνηση ενός κόμματος που πήρε 36%.
Για τον πρωθυπουργό, η πλειοψηφία των 151 μελών υπέρ της συμφωνίας στην ολομέλεια είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό πολιτικό μέγεθος, αλλά νομοθετικά αυτό δεν σημαίνει πάρα πολλά, καθώς αν εισαχθεί στην ολομέλεια μπορεί να ισχύσει ακόμη κι αν εγκριθεί μειοψηφικά και με λιγότερες από 151 ψήφους.
Πρακτικά, ο συμβιβασμός με την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, ξεκίνησε ως μία μειοψηφική επιλογή τον Ιανουάριο του 2018 και ως τέτοια επικυρώνεται έναν χρόνο αργότερα.
Αυτό όμως δεν είναι πρόβλημα της Συμφωνίας των Πρεσπών, είναι ένα εφιαλτικό πρόβλημα του πολιτικού συστήματος της χώρας.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 20 Ιανουαρίου 2019
