ΑΠΟΨΕΙΣ

Όντως οι φίλοι του ΚΙΝΑΛ ή του ΠΑΣΟΚ -μας έχουν μπερδέψει με το πώς θα αποκαλούμε το κόμμα τους- πλέουν σε πελάγη ευτυχίας και δικαιολογημένα. Διψήφιο ποσοστό σε δημοσκοπήσεις έχουν να δουν πολλά χρόνια. Και μάλιστα το κόμμα τους έχει φτάσει, σε μία από αυτές, σε απόσταση αναπνοής από τον ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικό είναι να χαίρονται.

Όμως υπάρχει και μία δεύτερη ανάγνωση όλης αυτής της κατάστασης που διαμορφώθηκε μετά την εκλογή του νέου αρχηγού, μία ανάγνωση πιο προσγειωμένη, πιο συντηρητική.

Το ζητούμενο για την Κεντροαριστερά δεν είναι μόνον τα πρόσωπα. Δεν θέλω να πιστεύω πως το ΚΙΝΑΛ ήταν καθηλωμένο στο 8% εξαιτίας της αείμνηστης Φώφης Γεννηματά και τώρα με τον Νίκο Ανδρουλάκη θέριεψε. Αυτές είναι απλουστευτικές προσεγγίσεις και άδικες. Το πρόβλημα αυτού του πολιτικού χώρου αφορούσε κυρίως τη φυσιογνωμία του και δευτερευόντως την πίεση που δέχτηκε, σε όλα τα επίπεδα και με όλους τους τρόπους, από τη ριζοσπαστική Αριστερά κατά την περίοδο των μνημονίων.

Συνεπώς σήμερα η νέα ηγεσία του ΚΙΝΑΛ αντιμετωπίζει το ίδιο ακριβώς πρόβλημα, όπως παλιότερα, το οποίο καλείται να λύσει. Ποιες είναι οι πολιτικές θέσεις αυτού του χώρου σε κρίσιμα ζητήματα; Στα εθνικά θέματα; Στην Παιδεία; Ποια η θέση του νέου ΚΙΝΑΛ στα ζητήματα των ιδιωτικοποιήσεων; Στο ασφαλιστικό;

Κάποια στιγμή θα πρέπει να δοθούν οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, ώστε οι πολίτες να κρίνουν, να συγκρίνουν και να αποφασίσουν. Είναι νομίζω αυτονόητο πως ο μήνας του μέλιτος του Ν. Ανδρουλάκη θα λήξει και θα έρθει η ώρα των αποφάσεων και των προγραμματικών εξαγγελιών.

Συνεπώς, για να διατηρηθούν αυτά τα σημερινά υψηλά ποσοστά του ΚΙΝΑΛ απαιτείται πλήρης αποσαφήνιση του πολιτικού στίγματος του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ. Η κατάσταση προς το παρόν είναι ρευστή. Μπορεί το ΚΙΝΑΛ να ανέβει και άλλο, αλλά μπορεί να επανέλθει στα γνωστά μίζερα ποσοστά του.

Το θετικό είναι πως απέναντι του έχει έναν κουρασμένο ΣΥΡΙΖΑ και μία κυβέρνηση που βολοδέρνεται στις Συμπληγάδες της πανδημίας και της ακρίβειας. Και υπό προϋποθέσεις το ΚΙΝΑΛ θα μπορούσε να έχει εισροές και από τα δύο αυτά κόμματα. Εισροές όχι συγκυριακές, αλλά εισροές που θα ενσωματωθούν με σταθερότητα στον κεντρικό κορμό του Κινήματος.

Υπάρχει ένα αρνητικό σε αυτήν την πορεία. Η απουσία του Ν. Ανδρουλάκη από το Ελληνικό κοινοβούλιο. Βέβαια αυτό ήταν γνωστό και συνεκτιμήθηκε από τους ψηφοφόρους του ΚΙΝΑΛ όταν εξέλεγαν τον νέο αρχηγό τους, όμως το πρόβλημα υπάρχει. Εντελώς άλλη θα ήταν η εικόνα του ΚΙΝΑΛ στη συνεδρίαση για τον προϋπολογισμό αν την παράταξη εκπροσωπούσε ο ηγέτης της.

Εν πάση περιπτώσει το ξεκίνημα είναι ενθαρρυντικό και ο Ν. Ανδρουλάκης έχει την προίκα των δημοσκοπήσεων. Η προίκα όμως πολύ εύκολα ξοδεύεται. Στο χέρι του είναι και κυρίως στις ικανότητες του αν το 13% ή το 15% θα το ανεβάσει κι άλλο. Πάντως οι πολίτες είδαν θετικά την αλλαγή στην ηγεσία. Και προς το παρόν ας αρκεστούμε σε αυτό. Όλα τα υπόλοιπα είναι προς απόδειξη.