Τα ερωτηματικά της «προοδευτικής κυβέρνησης»
Μετά την κυρία Φ. Γεννηματά και ο κ. Γ.Α. Παπανδρέου επανέλαβε τα της «προοδευτικής κυβέρνησης». Ξεκαθαρίζω ευθύς εξ αρχής πόσο άνευ νοήματος είναι η σχετική συζήτηση για έναν πολύ απλό λόγο:
Για να σχηματισθεί προοδευτική κυβέρνηση, δηλαδή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ, θα πρέπει στις εκλογές που θα διεξαχθούν με απλή αναλογική να έρθει πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς είναι γνωστό πως το δεύτερο με το τρίτο κόμμα δεν σχηματίζουν κυβέρνηση. Όμως αν κερδίσει αυτές τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί να μπλέξει με το ΚΙΝΑΛ σε κυβέρνηση συνεργασίας; Γιατί να τους έχει στα πόδια του; Το πάθημα με τους ΑΝΕΛ έγινε μάθημα στον Τσίπρα. Αντί να κάθεται να διαπραγματεύεται με τη Φώφη, θα ζητήσει δεύτερες εκλογές που θα διεξαχθούν με ενισχυμένη αναλογική και τεκμαίρεται πως θα κατακτήσει την αυτοδυναμία. Μετά, από θέση ισχύος, μπορεί ο Τσίπρας να παίξει το παιχνίδι του.
Δεν χρειάζεται να είσαι γκουρού της πολιτικής για να κάνεις αυτές τις απλές σκέψεις. Και όμως τόσο η κυρία Γεννηματά όσο και ο Γ.Α. Παπανδρέου αναμασώντας τον στόχο της προοδευτικής κυβέρνησης, αγνοούν αυτά τα στοιχειώδη.
Βέβαια, μιλώντας γι’ αυτήν την στρατηγική συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει και οι δύο να πουν στη βάση του κόμματος τους πως προτιμούν τις επόμενες εκλογές να τις κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς, όπως προανέφερα, μόνον έτσι μπορεί να σχηματιστεί η προοδευτική κυβέρνηση.
«Μα για προοδευτική κυβέρνηση μιλά και ο ΣΥΡΙΖΑ», θα παρατηρήσει ο αναγνώστης. Σωστή η παρατήρηση, γιατί αυτή την στιγμή η ηγετική ομάδα αυτού του κόμματος έχει ως προτεραιότητα να βγει από την πολιτική καραντίνα στην οποία βρίσκεται. Υπάρχει ένα ευρύ αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο που δεν διαρρηγνύεται, καθώς η μνήμη των όσων έγιναν στους 54 μήνες της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι νωπή. Επί πλέον, η διχαστική αντιπολιτευτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ και ο ακραίος λόγος αρκετών στελεχών του συντελούν στην συντήρηση του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Άρα είναι λογικό η επίθεση φιλίας προς το ΚΙΝΑΛ να περιλαμβάνει και το δέλεαρ της προοδευτικής κυβέρνησης. Είναι το δόλωμα για να τσιμπήσει το ψαράκι. Και φαίνεται πως έχει αρχίσει και τσιμπά.
Υποθέτω πως κάποιοι μέσα στο ΚΙΝΑΛ, που μπορούν να σκεφτούν πολιτικά, θα έχουν αντιληφθεί πως ο Τσίπρας τους θέλει για νεροκουβαλητές. Τους θεωρεί τους χρήσιμους ανόητους που θα σπάσουν την πολιτική απομόνωση του.
Βέβαια, η συνωμοσία της Novartis και η δικαστική εξέλιξη της θα είναι ένα διαρκές εμπόδιο σε αυτήν την απόπειρα σύγκλισης. Εκτός, αν η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ υποβαθμίσει την σημασία αυτού του σκανδάλου, οπότε με έναν σμπάρο δύο τρυγόνια και ο νοών νοείτω.
Βέβαια, με βάση τα υπάρχοντα δεδομένα το σενάριο της προοδευτικής διακυβέρνησης βρίσκεται στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας, καθώς όλα δείχνουν πως στις επόμενες εκλογές νικητής θα είναι η Νέα Δημοκρατία.
Μέχρι τις μεθεπόμενες εκλογές, ελπίζω τόσο η κυρία Γεννηματά όσο και ο Γ.Α .Παπανδρέου να μας έχουν αποσαφηνίσει, πέραν πολλών άλλων, και την έννοια του «προοδευτικού».
* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 25-27 Δεκεμβρίου 2020.
