ΑΠΟΨΕΙΣ

Ένας καινούριος κοινωνικός διχασμός φαίνεται να εδραιώνεται όσο προχωρά το εμβολιαστικό πρόγραμμα. Οι εμβολιασμένοι και πρόθυμοι να συμμετέχουν από τη μία και οι επικριτές και γνώστες των μεγάλων συνομωσιών εναντίον της ανθρωπότητας από την άλλη. Μέρα με τη μέρα η αντίθεση οξύνεται, καθώς οι περισσότεροι των αρνητών μάλλον έχουν προσπεράσει σε σημαντικό βαθμό τις καθαρές θεωρίες αφανισμού του ανθρώπινου είδους, μάλλον αποδέχονται ότι δεν πρόκειται για μια «κοινή γρίπη» αλλά περνούν σε μία, ακόμα πιο ακραία στάση που συνοψίζεται στο «θα το κάνουμε κι εμείς βρε, αλλά αργότερα».

Συμπεριφορά που ερμηνεύεται «να δούμε τι θα πάθετε εσείς, αν θα βγάλετε λέπια, φτερά, αν θα ζήσετε» και θα ακολουθήσουμε. Πολλοί δε από αυτούς μιλούν και εξ ονόματος της εκκλησίας, της θρησκείας της αγάπης και της αλληλεγγύης, επισκέπτονται ναούς, κοινωνούν και συνεχίζουν να εργάζονται κανονικά, προσβλέποντας στο τείχος της ανοσίας που θα επιτύχουν οι εμβολιασμένοι συνάδελφοί τους. Προφανώς, χριστιανικά σκεπτόμενοι, «δεν θα βρεθούν 70% κορόιδα στον συνολικό πληθυσμό;». Χωρίς να έχω στοιχεία μετρήσεων, μπορώ να τους βεβαιώσω ότι η πλειοψηφία των εμβολιασμένων έχουμε περισσότερες ανησυχίες από αυτούς, παίρνοντας την απόφαση να κλείσουμε ραντεβού. 

Η ταχύτητα παραγωγής των εμβολίων, οι καινούριες τεχνικές mRNA, οι παρενέργειες της Astra, οι αποτυχίες αντιμετώπισης των διεθνών οργανισμών, τα στοιχεία που είναι ελλιπή ή κρατούνται μυστικά, το γεγονός ότι δύο τουλάχιστον από τις χώρες της Σκανδιναβίας απορρίπτουν δια παντός τους εμβολιασμούς με αδενοϊούς, αρνούμενες ουσιαστικά το μοναδικό εμφανιζόμενο ως ευρωπαϊκό (βρετανοσουηδικό) εμβόλιο, δεν αφήνουν περιθώρια για αφελείς συμπεριφορές. 

Όλοι ανησυχούμε και φοβόμαστε. Αλλά, η θετική μας απόκριση δεν αποτελεί μόνο ένα βήμα προσωπικής απελευθέρωσης, Είναι και μία συμμετοχή αλληλεγγύης σε μία πανανθρώπινη επιχείρηση καταπολέμησης της πανδημίας. Ο κορονοϊός που μας έδειξε ότι η μοίρα όλης της ανθρωπότητας είναι κοινή, μας έθεσε και προ του διλήμματος «ή όλοι μαζί ή κανείς». Φανέρωσε δηλαδή με τρόπο τραγικό ότι οι διαχωρισμοί των πλούσιων και των φτωχών, των τεχνολογικά προηγμένων και των υποανάπτυκτων, των ευνοημένων της ακριβής περίθαλψης και των δυστυχισμένων της έλλειψης ασφάλισης, μικρό ρόλο παίζουν. 

Ο ιός ανέδειξε τις ενιαίες αξίες της Ανθρωπότητας και τη σημασία της υπεύθυνης στάσης μας απέναντι στο θαυμαστό μας είδος. Ο εμβολιασμός δεν μπορεί να γίνει υποχρεωτικός. Όπως κανείς δεν μπορεί να εξαναγκαστεί σε οποιαδήποτε θεραπεία παρά τη θέλησή του. Βασική αρχή της σύγχρονης Ιατρικής είναι η αυτονομία, δηλαδή η προσωπική ευθύνη, όπως και η συναίνεση κατόπιν ενημέρωσης. Αλλά, ας σκεφθούν ξανά την απόφασή τους οι επιμένοντες, μεταξύ των οποίων αρκετοί που λειτουργούν σε μονάδες περίθαλψης ασθενών και γερόντων. Μπορεί οι εμβολιασμένοι, από αίσθηση ευθύνης, να μη βγάλουν τη μάσκα που συνεχίζουν να φορούν προκειμένου να προφυλάξουν κατά κύριο λόγο τους ενεμβολίαστους. Ωστόσο, η λογική αντίδραση στη στάση αναμονής των έξυπνων απέναντι στα πρόθυμα πειραματόζωα, μπορεί, πολύ εύκολα, να τροφοδοτήσει μια καινούρια αντιπαράθεση, χωρίζοντας παρέες, οικογένειες και ομάδες εργαζομένων. Η πανδημία δεν μας εγκατέλειψε, ουδείς μπορεί να προφητέψει την εξέλιξή της και τις επιπτώσεις της δεν είμαστε ακόμα σε θέση να τις μετρήσουμε. Ας μην προσθέσουμε στο καλοκαίρι μας και καινούργιους διαχωρισμούς. Εντέλει, είναι προτιμότερο οι απρόθυμοι να επικαλούνται τις συνομωσίες από το να μας λένε ότι περιμένουν να δουν τι θα πάθουμε εμείς για να αποφασίσουν αναλόγως.

ΠΟΙΟΣ ΒΛΑΠΤΕΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ;

Δεν ξέρω πως ορίζει ο καθένας τη λέξη «συνομωσία» και τα παράγωγά της. Γι’ αυτό είμαι επιφυλακτική τόσο με αυτούς που βλέπουν πίσω από όλα μυστικές οργανώσεις, όσο και με τους άλλους που κατατάσσουν καθέναν που εγείρει λογικές αμφισβητήσεις ή ανησυχίες στην κατηγορία των «ψεκασμένων». Δεν ξέρω λοιπόν εάν υπάρχουν συνομωσίες. Γνωρίζω ωστόσο ότι υπάρχουν σχεδιασμοί. Υπάρχουν συμφέροντα. Υπάρχουν επιπτώσεις από κάθε απόφαση που παίρνεται ως προς την προτεραιότητα της μίας ή της άλλης ερευνητικής δραστηριότητας ή την προώθηση της μίας ή της άλλης παγκόσμιας τεχνολογικής εφαρμογής. 

Η κοινωνική αντίδραση δεν μπορεί να συνοψίζεται ούτε στην ακραία καχυποψία απέναντι σε κάθε φαινόμενο, ούτε να υποτάσσεται σε θέσφατα, απορρίπτοντας τη σημασία της επιχειρηματολογίας. Και οι δύο τάσεις, εξαιρετικά δημοφιλείς στις μέρες μας, αποτελούν εμπόδια για την προαγωγή αποτελεσματικού κοινωνικού διαλόγου, για τον έλεγχο των θηριωδών συμφερόντων που υπάρχουν και εντέλει για τη λειτουργία της ίδιας της Δημοκρατίας. 

Τα τελευταία χρόνια γίνεται πολύς λόγος για τα fake news. Τις ψεύτικες ειδήσεις που τροφοδοτούν τα κοινωνικά δίκτυα. Το πρόβλημα ωστόσο δεν είναι αυτές καθαυτές οι ειδήσεις. Άλλωστε, πάντα οι άνθρωποι προσπαθούσαν να διαδώσουν, ο καθένας τη δική του ξεχωριστή αλήθεια. Το πρόβλημα είναι ότι μέσα από τα δημοφιλή δίκτυα η αναπαραγωγή μιας είδησης γίνεται συγκλονιστικά γρήγορα, πολλαπλασιάζοντας τη δύναμη της υποτιθέμενης αυθεντικότητάς της. Χειρότερο αυτού είναι ότι οι άνθρωποι πλέον διαιρούνται σε καινούριες κατηγορίες, καθώς ομαδοποιούνται παγιδευμένοι σε αυτοενισχυόμενους μονολόγους, πιστεύοντας ότι βλέπουν το φως της αποκάλυψης. Πέραν αυτού, κατά τη γνώμη μου το πιο επικίνδυνο είναι ότι απορρίπτουν κάθε περιθώριο διαλόγου, με οποιονδήποτε αμφισβητεί την οπτική τους. Εάν αυτό δεν είναι κίνδυνος για τη Δημοκρατία, τότε τι είναι; 

Τα θέματα για τα οποία αξίζει να διαφωνήσουμε αλλά και να ενωθούμε για την αντιμετώπισή τους είναι αμέτρητα. Για παράδειγμα δεν γνωρίζω τι θα ακολουθήσει την τεχνολογία mRNA, αλλά, το ανθρώπινο είδος μπορεί πράγματι να κινδυνεύσει από την ανεξέλεγκτη γονιδιακή χειραγώγηση, που προχωρά με ραγδαίους ρυθμούς. Κι αν δεν ελέγξουμε το είδος μας, έχουμε προ πολλού επιδοθεί στον ρόλο του Δημιουργού, αλλάζοντας τα γονιδιώματα από πολλά άλλα είδη. 

Ανάλογες είναι, ή, θα πρέπει να είναι οι ανησυχίες μας για την εξέλιξη στους τομείς της τεχνητής νοημοσύνης και των μεγάλων δεδομένων. Αυτές είναι οι προκλήσεις για τη σύγχρονη Δημοκρατία και η αντιμετώπισή τους απαιτεί διαφάνεια, συμμετοχή, διάλογο, επαρκή επιχειρηματολογία, κοινωνική εγρήγορση. Όσοι παίζουν το παιχνίδι του επαγγελματία προπαγανδιστή ή του καθ έξιν αμφισβητία με κλειστά αυτιά, βλάπτουν το ίδιο την Δημοκρατία.