Το άσυλο του ασύλου
Αντιγράφω από το makhtes.gr: «Με αίτημα να ανακαλέσουν την απόφαση τους για το νέο πρόγραμμα σπουδών, φοιτητές κρατούσαν εγκλωβισμένους για 2,5 ώρες τους καθηγητές στην αίθουσα γενικής συνέλευσης της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ».
Το επεισόδιο έγινε την Τρίτη 18 Δεκεμβρίου και φυσικά δεν κατάφερε να απασχολήσει περισσότερο ούτε τα κανάλια, ούτε την πανεπιστημιακή κοινότητα, ούτε την ελληνική κοινωνία.
Ο λόγος απλός. Έχουμε εξοικειωθεί τόσο πολύ με την παράνοια που σχεδόν τίποτε δεν μας κάνει εντύπωση.
Άλλωστε, ειδικά για το πανεπιστήμιο όπου έχουν δοθεί μάχες για την «υπεράσπιση του ασύλου», το συγκεκριμένο περιστατικό θα μπορούσε να ενταχθεί στο πλαίσιο του κοινωνικού ακτιβισμού, όπου οι ενδιαφερόμενοι παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους και διεκδικούν αυτό που τους στερεί η κάθε λογής εξουσία.
Τι τους στέρησε στην προκειμένη περίπτωση; Μεταξύ άλλων το «δικαίωμα» να προχωρούν στο 3ο έτος χωρίς να έχουν περάσει τα 2/3 των μαθημάτων.
Η αλλαγή αυτή αποτελεί ευθεία επίθεση στο «συνταγματικά κατοχυρωμένο» και «πανεπιστημιακά εξασφαλισμένο» κεκτημένο της ελευθερίας των φοιτητών να προχωρούν την ακαδημαϊκή τους πορεία, ανάλογα με τον προσωπικό τους προγραμματισμό. Και αφού πρόκειται για βίαιη ανατροπή, είναι επίσης φυσικό η απάντηση να εμπεριέχει το στοιχείο της βίας. Άρα είναι εντελώς δικαιολογημένος ο εγκλωβισμός των καθηγητών σε αίθουσα, μέχρι να συνετιστούν.
Η δε απελευθέρωσή τους στις 2,5 ώρες αποτελεί δείγμα καλής θέλησης και υψηλού αισθήματος ευθύνης, από ανθρώπους οι οποίοι αύριο θα ενταχθούν στο σύστημα υγείας και με την ιδιότητα του γιατρού θα δίνουν τη μάχη για να σώσουν ανθρώπινες ζωές…
Δηλαδή άνθρωποι οι οποίοι αποδεδειγμένα πιστεύουν ότι έχουν το δικαίωμα να χρησιμοποιήσουν ακόμη και παράνομα μέσα προκειμένου να πετύχουν αυτό που θεωρούν σωστό, θα ορκιστούν στον Ιπποκράτη ότι θα έχουν για πάντα σε πρώτη προτεραιότητα το καλό του ασθενή συνανθρώπου τους και όχι το προσωπικό τους όφελος.
Και εμείς θα τους πιστέψουμε. Και μετά από κάποια χρόνια, όταν κάποιος από αυτούς πρωταγωνιστήσει σε περιστατικό το οποίο θα αναπαράγει την ίδια νοοτροπία θα κουνάμε το κεφάλι με λύπη και… έκπληξη.
Λες και θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβεις ότι «όπως έστρωσες θα κοιμηθείς». Πού να μείνει όμως μυαλό; Πάμε για εκλογές και αυτό που μετράει είναι οι προσλήψεις…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 23 Δεκεμβρίου 2018
