Το Μετρό της Θεσσαλονίκης έχει καταντήσει ανέκδοτο
Περιμένω να δω ποια θα είναι η κόκκινη γραμμή των Θεσσαλονικέων με το αθηναϊκό κράτος. Έχω στο παρελθόν αναφερθεί σε σωρεία θεσμών που λειτουργούσαν στην πόλη και τους πήρε στο κέντρο.
Ο ΟΑΣΘ και η αστική συγκοινωνία από την κορύφωση της τραγωδίας, επί ΣΥΡΙΖΑ, ως σήμερα είναι ένα από τα τελευταία φαινόμενα.
Στην Αθήνα η γραμμή Μετρό θα καταλήγει σε λίγο έξω από τα σπίτια όλης της παρακμιακής πολιτικής κάστας. Δεν υπάρχει κατεύθυνση και περιοχή στην οποία δεν έχει επεκταθεί. Στη Θεσσαλονίκη 9 χιλιόμετρα δεν έχουν ολοκληρωθεί εδώ και πάνω από 20 χρόνια. Ντροπή. Ντροπή και αηδία. Δεκάδες οι άλλες γραμμές μεταφοράς στην Αθήνα. Έναν ΟΑΣΘ έχει η Θεσσαλονίκη και αυτόν δεν μπορούν να τον διαχειριστούν.
Ούτε για τον Τσίπρα, ούτε για τον Μητσοτάκη υπάρχει Θεσσαλονίκη και Ελλάδα εκτός Αθηνών. Υπάρχουν περιοχές ενδοχώρας. Περιοχές για αποικιακή εκμετάλλευση.
Αν δεν υπήρχαν οι Αμερικανοί να εγκαταστήσουν τις βάσεις τους και τα ενεργειακά τους ο Μητσοτάκης και ο Τσίπρας δεν θα ήταν σίγουροι ότι η Αλεξανδρούπολη ανήκει στον ελλαδικό χώρο.
Το Μετρό της Θεσσαλονίκης έχει καταντήσει ανέκδοτο. Έχει αντικαταστήσει στις παροιμίες το Γεφύρι της Άρτας.
Ακόμη και για να πεθάνεις πρέπει να πας στην Αθήνα αφού εκεί τα νοσοκομεία, έστω, με τραγικό τρόπο λειτουργούν. Αυτό έδειξε η υπόθεση του άτυχους ασθενούς που περίμενε να του γίνει μεταμόσχευση σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης αλλά το μόσχευμα κατέληξε στην Αθήνα διότι στη Θεσσαλονίκη δεν υπάρχουν αναισθησιολόγοι.
Διάβαζα, επίσης, χθες δύο δικηγόρους σε διαδικτυακή συνομιλία να εκφράζουν ανησυχίες ότι περιφερειακά πρωτοδικεία θα κλείσουν.
Η αντιπρόεδρος της Επιτροπής εγκάλεσε την ελληνική κυβέρνηση για την καθυστερημένη απονομή δικαιοσύνης. Πολύ καλά της έκανε. Αν δεν υπήρχε η ΕΕ, η Ελλάδα από μεταμόρφωση θεσμών θα ήταν ακόμη στη δεκαετία του 50.
Κράτος δικαίου δεν σημαίνει, μόνο, μη παρέμβαση της εκτελεστικής εξουσίας στην δικαστική. Σημαίνει πολλά άλλα τα οποία δεν συντρέχουν στην ελληνική περίπτωση.
Έχουμε πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα το οποίο διστάζω να χαρακτηρίσω δημοκρατία.
Σε μια δημοκρατία όλοι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στον νόμο και οι πολιτικές των κυβερνήσεων εφαρμόζονται ισομερώς. Στην Ελλάδα υπάρχει μια μητρόπολη για την οποία εργάζονται οι αποικίες στον ελλαδικό χώρο.
Μαυρίστε τους για να καταλάβουν ότι υπάρχουμε.
