Το ποτήρι για τη Θεσσαλονίκη είναι μισογεμάτο
Eίναι γνωστή η αμφίσημη σχέση αγάπης και μίσους των Θεσσαλονικέων για την πόλη τους. Δεν την εγκαταλείπουν εύκολα για το μεγάλο πέλαγος που λέγεται Αθήνα, αλλά ένα κακό λόγο για τη νύφη του Θερμαϊκού τον έχουν εύκολο.
Ουκ ολίγα και πρόσφατα τα σχετικά παραδείγματα. Πρώτο και πιο χαρακτηριστικό η περίοδος της πανδημίας. Τον περσινό Οκτώβριο, που επονομάστηκε και μαύρος, βγάλαμε ο ένας τα μάτια του άλλου σε αυτήν την πόλη, αλλά και γενικότερα. «Ποιος φταίει για τα υψηλά κρούσματα», «τι δεν κάνει η Αθήνα που μας πολεμά» και διάφορα άλλα τέτοια ευφάνταστα.
Ένα χρόνο μετά όταν η Αττική συγκέντρωνε (και ακόμη συγκεντρώνει) το 60% των καθημερινών κρουσμάτων δεν είδα κανέναν τοπικό άρχοντα ή τοπικό εκπρόσωπο φορέα της ευρύτερης περιοχής της πρωτεύουσας να παραπονιέται προς το κράτος ότι τον άφησε απροστάτευτο από την πανδημία. Ούτε να αναζητεί ευθύνες και τα γιατί για τα υψηλά νούμερα των κρουσμάτων. Μόνο ο Πατούλης την πλήρωσε για την κακοκαιρία...
Το τελευταίο διάστημα ακούγεται (και εντός πόλης) αυτή η άκαιρη κουβέντα περί της μαυρίλας της Θεσσαλονίκης. Λίγο τα βίντεο του Παναγιωτόπουλου, λίγο τα καθέκαστα της Πρωτοχρονιάς στο ξενοδοχείο των 5 αστέρων και κυρίως η δολοφονία του 19χρονου Άλκη και ξαναφούντωσε η συζήτηση για τη μιζέρια και την κακιά Θεσσαλονίκη. Είμαστε όλοι έτοιμοι να βγάλουμε ξανά τα ματάκια μας και τα μάτια του διπλανού μας...
Είναι όμως έτσι; Νομίζω πως όχι. Γιατί την ίδια ακριβώς στιγμή η Pfizer επενδύει στη Θεσσαλονίκη και το brain drain γίνεται brain gain, καθώς 1 στους 4 που κάνουν αίτηση για να εργασθούν στον φαρμακευτικό κολοσσό είναι Έλληνες επιστήμονες που δουλεύουν στο εξωτερικό.
Επενδυτική κοσμογονία την ονόμασε ο πρωθυπουργός. Με πρωταγωνιστή τη Θεσσαλονίκη. Γιατί εκτός από την Pfizer έχουμε το Μουσείο Ολοκαυτώματος που σιγά σιγά ξεμπλοκάρει και έχει πια εισέλθει στην τελική ευθεία για τη δημοπράτησή του που θα γίνει εντός των επόμενων 12 μηνών. Τα ίδια και με το Μετρό, όπου πια όπως όλοι παραδέχονται, το νερό μπήκε στο αυλάκι, όλα τα αρχαία της Βενιζέλου έχουν απομακρυνθεί και ο στόχος του 2023 έρχεται όλο και πιο κοντά. Και ας μην ξεχνάμε και την εκκίνηση του Ελληνογερμανικού Ιδρύματος Νεολαίας που λειτουργεί με έδρα στην Ελλάδα τη Θεσσαλονίκη.
Ταυτόχρονα και ιδιωτικά συμβαίνουν πολλά πράγματα. Κοντά στο «Όλυμπος Νάουσα» και την ανακαίνιση της αγοράς Μοδιάνο, στα οποία αναφερθήκαμε παλιότερα, προχωρούν και διάφορα άλλα φιλόδοξα σχέδια. Ήδη η πώληση της Κεραμουργίας Αλλατίνη στην περιοχή Χαριλάου φαίνεται ότι έχει ολοκληρωθεί, ενώ μεγάλο ενδιαφέρον υπάρχει και για το παλιό εργοστάσιο του Φιξ στην είσοδο της Θεσσαλονίκης.
Πολλά κινούνται στην πόλη. Και παρά τη μιζέρια αλλά και το αυτομαστίγωμα διαφόρων τοπικών γκρινιάριδων το ποτήρι της Θεσσαλονίκης δεν είναι ούτε άδειο ούτε μισοάδειο. Είναι μισογεμάτο.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 13.02.2022
