Το βλέμμα του Μητσοτάκη προς το κέντρο
Το δένδρο και όχι το δάσος είδαμε για άλλη μία φορά στη δημόσια συζήτηση της χώρας με αφορμή τον θάνατο του τέως βασιλιά. Και όταν λέμε «δένδρο» εννοούμε το αν θα ταφεί ως ιδιώτης ή ως αρχηγός κράτους. Αντίθετα δάσος είναι η επιβεβαίωση του τέλους της βασιλείας στη χώρα μας.
Κατά τη γνώμη μου είναι λεπτομέρεια ο τρόπος που θα γίνει η ταφή. Και είναι σωστή η απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να μην ταφεί με τιμές αρχηγού κράτους. Γιατί ένας πρωθυπουργός έχει ευθύνη για τις αποφάσεις και δεν είναι ένας απλός θαμώνας καφενείου, όπως οι περισσότεροι που ζητούν αφελώς να αποδοθούν οι ύψιστες τιμές στον τέως βασιλιά. Το βασικό στην απόφαση για την ταφή είναι ότι το πολιτειακό έχει κλείσει, αλλά και ότι όλη αυτή η διαδικασία γίνεται σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό περιβάλλον. Δηλαδή σε μία χώρα, όπου ακόμη και το πως θα γίνει η αποκομιδή των σκουπιδιών πολιτικοποιείται. Και ότι όλα αυτά συμβαίνουν μερικούς μήνες πριν τις εκλογές. Όταν λοιπόν ο πρωθυπουργός λέει εδώ και μήνες ότι δε θέλω τοξικότητα πριν από τις εκλογές εννοεί και αυτό. Το να μη δημιουργεί θέματα και εντάσεις χωρίς λόγο και αιτία. Και η ταφή του Κωσταντίνου ως αρχηγός κράτους θα δημιουργούσε μεγάλες εντάσεις.
Με αυτή τη λογική δεν έχει και καμία σημασία τα περί μεγαλοψυχίας που πολλοί ζητούσαν από τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση να επιδείξει. Αναρωτιέμαι πότε και ποιος σε αυτή τη χώρα το έκανε αυτό. Γιατί λοιπόν απαιτούμε ξαφνικά από την κυβέρνηση να δείξει -προεκλογικά μάλιστα- πολιτική μεγαλοψυχία;
Όσο για τις συγκρίσεις με την κηδεία του Χαρίλαου Φλωράκη δε χωρούν αναλογίες. Πρώτον γιατί άλλο το 2005 και άλλο το 2023, αλλά και γιατί στην πολιτική ισχύει συνήθως το ρητό «είμαι σκληρός απέναντι στους δικούς μου». Ο Φλωράκης ήταν απέναντι στη ΝΔ, ο τέως βασιλιάς όχι.
Λένε κάποιοι ότι η κυβέρνηση θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη μέθοδο «ξεχνώ το παρελθόν» που είχε εφαρμόσει στο παρελθόν και ο Αντώνης Σαμαράς όταν είχε πει το περίφημο και «ό,τι έγινε πριν σφουγγάρι» για τα εσωκομματικά. Δεν είναι όμως το ίδιο. Γιατί εδώ μιλάμε για ένα κορυφαίο πολιτειακό θέμα. Που έχει κλείσει πριν από 48 χρόνια. Με το σαφές αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και το «όχι» στη βασιλευομένη του 1974.
Είναι προφανές ότι υπήρξαν και προεκλογικοί λόγοι για την απόφαση. Μπορεί να δυσαρεστήθηκε ένα κομμάτι της ΝΔ και η απόφαση να έχει για τον Μητσοτάκη σήμερα ένα μικρό πολιτικό κόστος. Το συνολικό κέρδος είναι πολύ μεγαλύτερο. Και επιβεβαιώνει ότι η στρατηγική του δεν αλλάζει και ότι το βλέμμα του να είναι στραμμένο προς το κέντρο. Στρατηγικά και όχι μόνο εκλογικά.
*Δημοσιεύθηκε στη "Μτκ" στις 15.01.2023
