ΑΠΟΨΕΙΣ

Την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές εύχομαι να είμαι κάπου στο Ιόνιο και να αγναντεύω από τη χώρα της Κέρκυρας το βαθύ του γαλάζιο… Το περίμενα - το περιμέναμε όλοι στην παρέα πώς και πώς… «Αξίζουμε διαστήματα ξεκούρασης και τα απολαμβάνουμε όπως είναι», λένε οι θετικές δηλώσεις της ημέρας, σύμφωνα με τα λεγόμενα του παιδικού μου φίλου.

Προλάβαμε άραγε να φτάσουμε ή μας πρόλαβε τίποτε άλλο; Αυτό ήταν το ερώτημα που κυριαρχούσε σε όλους με το προγραμματισμένο ταξίδι να βρίσκεται προ των πυλών. Να φύγουμε ή να μην φύγουμε; Μήπως καλύτερα να γιορτάσουμε καρναβάλι στην πόλη ή το πολύ - πολύ στη Χαλκιδική; Κούλουμα σε κάποιο μπαλκόνι κάποιας πολυκατοικίας κάποιου από τα πολλά σπίτια των φίλων;

Θα μου πείτε τώρα και δίκιο θα έχετε πως εδώ «καίγεται» κυριολεκτικά και μεταφορικά ένας ολόκληρος πλανήτης κι εμείς έχουμε τους δικούς μας «καημούς» να μας προβληματίζουν…

Είναι όμως αυτή η ανάγκη κάποιες φορές της φυγής που κυριαρχεί κι έρχεται όλα και τα ισοπεδώνει. Μπορεί και να γεννιέται από όσα μας συμβαίνουν: κρίση, κορονοϊός, πόλεμος όλα στη σειρά τους.

Μην τύχει και σηκώσουμε λίγο κεφάλι, μην συμβεί και ξεθαρρέψουμε, μην χαλαρώσουμε και αφεθούμε, έστω και ελάχιστα, σε ωραίες στιγμές και ελαφρύνει λίγο κι εμάς το σώμα μας και το μυαλό μας.

Έρχεται και μας το βγάζει ξινό, σπεύδει να μας το τραβήξει από τη μύτη. «Ξινή μας βγήκε η εκδρομή…» έλεγαν ο μπαμπάς και η μαμά μου όταν γύρισαν από ένα δεκαήμερο ταξίδι γεμάτο εικόνες και με βρήκαν, παιδάκι τότε, μένοντας με τη γιαγιά μου να έχω σαράντα πυρετό από βαριά ακροαστικά.

Κάτι τέτοιο αισθάνομαι κι εγώ τώρα…

Να περνάω από μια περίοδο που οι μικρές χαρές καπελώνονται από μεγάλες τρικυμίες κι αυτό δεν είναι αμφίδρομο.

Και τα ταξίδια να χρειάζονται πολύ κόπο, πολύ μεδούλι έξω, πολλά χιλιόμετρα για να συμβούν. Και, τελικά, όταν έρχεται η ώρα, να κουράζουν και να κουράζονται τόσο που να μην μπορείς απ’ την ανημποριά να πεις το ναι ούτε σε ιδιωτικό τζετ που σου υπόσχεται… all inclusive (που λένε και οι ταξιδιωτικοί πράκτορες).

Δεν βαριέσαι όμως… Όλες οι περίοδοι, και οι καλές και οι κακές, μέσα στη ζωή μας είναι. Πού θα πάει; Κι αυτή θα περάσει. Αρκεί η άλλη που θα τη διαδεχτεί να είναι πιο υγιής και αισιόδοξη.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 06.03.2022