ΑΠΟΨΕΙΣ

Στην Ουκρανία οι μάχες συνεχίζονται για πάνω από τρεις μήνες. Τα ρωσικά στρατεύματα κερδίζουν εδάφη με πολύ αργούς ρυθμούς και με σημαντικές απώλειες, ενώ η διεθνής κοινότητα αναζητεί λύση και λύση δε βρίσκει. Εν τω μεταξύ, οι οικονομικές συνέπειες των κυρώσεων δεν είναι αισθητές μόνο στη Ρωσία, αλλά και στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη.

Γι’ αυτό και ασκούνται, διακριτικά, πιέσεις στον ηγέτη της Ουκρανίας Ζελένσκι να αποδεχθεί την απώλεια εδαφών της πατρίδας του για να λήξει η αιματοχυσία. Είναι απολύτως λογικό και δίκαιο η Ουκρανία να απορρίπτει αυτή τη λύση. Ουδείς ηγέτης πρόκειται ποτέ να βάλει την υπογραφή του σε συμφωνία με την οποία χάνει εδάφη η πατρίδα του, αν δεν έχει υποστεί προηγουμένως συντριπτική στρατιωτική ήττα.

Από την άλλη την πλευρά είναι εξίσου λογικό η Ρωσία να θέλει να κατοχυρώσει με μία συμφωνία αυτά που κατέκτησε στα πεδία των μαχών, ενώ έχει υποστεί τόσο σημαντικές απώλειες. Δηλαδή, από την πλευρά της δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχθεί το status quo ante bellum, που πρότεινε ο Χ. Κίσινγκερ. Καμία χώρα που έχει κερδίσει εχθρικά εδάφη στον πόλεμο δεν τα παραχωρεί, χωρίς να έχει αρχίσει να αλλάζει η εικόνα του πολεμικού τοπίου σε βάρος της. Και στην Ουκρανία σε κατάσταση αδυναμίας βρίσκεται ο ουκρανικός και όχι ο ρωσικός στρατός.

Έχει πέσει στο τραπέζι και μία λύση τύπου Κορέας. Να υπάρξει ανακωχή με μια αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη, χωρίς συνθήκη ειρήνης. Το αγκάθι σε αυτήν την περίπτωση είναι τι θα γίνει με τα ουκρανικά εδάφη που κατέκτησαν τα ρωσικά στρατεύματα. Θα παραμείνουν υπό ρωσική κατοχή; Αυτό δεν το δέχεται η Ουκρανία. Θα τα απολέσει η Ρωσία, έναντι άρσης των κυρώσεων; Αυτό δύσκολα θα το αποδεχθεί ο Βλ. Πούτιν.

Πάντως το δυτικό στρατόπεδο έχει δηλώσει πως οι κυρώσεις θα αρθούν αν στην οποιαδήποτε λύση συναινέσει και η Ουκρανία.

Στο μεταξύ, οι ρωσικές αρχές κατοχής μεθοδεύουν την ενσωμάτωση των κατακτηθεισών περιοχών στη ρωσική επικράτεια, με τη διενέργεια «δημοψηφισμάτων», κατά τα πρότυπα της Κριμαίας.

Την πατρίδα μας οι εξελίξεις στην Ουκρανία την ενδιαφέρουν άμεσα και έμμεσα. Άμεσα γιατί όσο διαρκεί ο πόλεμος και οι κυρώσεις, ο πληθωρισμός ροκανίζει τα εισοδήματα των πολιτών και έμμεσα γιατί τελικά στην Ουκρανία παλεύει ο αναθεωρητισμός με τη διεθνή νομιμότητα. Και η Ελλάδα απειλείται από την Τουρκία, μια κατ’ εξοχήν αναθεωρητική χώρα. Συνεπώς, αν η επιτιθέμενη Ρωσία αποκομίσει εδαφικά οφέλη με την ανοχή ή τη συμφωνία των δυτικών δυνάμεων, αυτό θα είναι ένα μήνυμα προς την Τουρκία, πως αν προβεί σε μια τυχοδιωκτική ενέργεια σε βάρος της Ελλάδας, μπορεί στο τέλος κάτι να κερδίσει. Όσοι λοιπόν εγχώριοι πολιτικοί σχολιαστές, διαμορφωτές της κοινής γνώμης και πολιτικοί προτρέπουν τον Ζελένσκι να συνθηκολογήσει, ας το σκεφτούν καλύτερα. Επιβραβεύοντας τον ρωσικό αναθεωρητισμό, επιβραβεύουν και τον τουρκικό επεκτατισμό της «γαλάζιας πατρίδας».