ΑΠΟΨΕΙΣ

Τρεις φορές μέσα σε δέκα μήνες, στο ίδιο πάρκινγκ της ΠΑΘΕ, στο ύψος της Στυλίδας, έγιναν ισάριθμες ληστείες σε βάρος οδηγών που είχαν σταθμεύσει. Φαρ Ουέστ! Μέρα - μεσημέρι, οι δράστες αφήνουν τα αυτοκίνητά τους στον παράδρομο, παραβιάζουν την περίφραξη και υπό την απειλή μαχαιριού αρπάζουν χρήματα και τιμαλφή.

Ας αφήσουμε στην άκρη τις εξυπνάδες που διακινούνται στην δημόσια σφαίρα, ότι ο ανάδοχος έχει ευθύνη να παρέχει ασφάλεια στις εγκαταστάσεις. Το πολύ-πολύ που μπορεί ο ανάδοχος είναι να τοποθετήσει κάμερες οι οποίες δεν θα δείξουν τίποτε αφού οι δράστες φορούν κουκούλες. Ή έναν υπάλληλο ασφαλείας που θα είναι άοπλος και, αν αντιδράσει, μπορεί να βρεθεί μαχαιρωμένος. Ασφάλεια δεν υπάρχει ούτε στους ΣΕΑ, απλώς εκεί διαφέρει ο τρόπος δράσης. Σε πλησιάζουν τρεις τύποι, οι δύο σε απασχολούν προσπαθώντας να σου πουλήσουν υαλοκαθαριστήρες ενώ ο τρίτος ανοίγει το αυτοκίνητο και αρπάζει ό,τι μπορεί. Συμπέρασμα: Θεσσαλονίκη-Αθήνα μόνο χωρίς να σβήσετε τη μηχανή. Αλλιώς, προκαλείτε τη μοίρα σας.

Θυμούνται οι γονείς σας άλλη περίοδο στη μεταπολεμική ιστορία της χώρας που δεν τολμούσες να σταματήσεις το αυτοκίνητο για να μην σε ληστέψουν; Αποκλείεται, τέτοια περίοδος δεν υπήρξε! Αυτά είναι νέα φαινόμενα που, μάλιστα, συν τω χρόνω πληθύνονται σε αριθμό και αυξάνονται σε ένταση. Δεν χρειάζεται να συγκρίνουμε εφημερίδες στη διαδρομή του χρόνου για να διαπιστώσουμε ότι αυτό που κάποτε γινόταν πρωτοσέλιδο, σήμερα με το ζόρι μπαίνει στα ψιλά γράμματα. Αρκεί να ζεις σε αυτή τη χώρα και να περπατάς στους δρόμους της. Όμως, εάν μιλήσεις για αυξημένη εγκληματικότητα, θα σε σταυρώσει σύσσωμο το Προοδευτιστάν. Όχι μόνο το Αριστερό που αταβιστικά γοητεύεται από την παρανομία και εκπαιδεύτηκε να την ιδεολογικοποιεί, προσδοκώντας να ωριμάσουν οι συνθήκες για τη «μεγάλη κοινωνική επανάσταση». Αλλά και το αυτοαποκαλούμενο «φιλελεύθερο» που ανησυχεί ότι η όξυνση της εγκληματικότητας αποτελεί πρόσχημα προκειμένου να περισταλούν ατομικές ελευθερίες. Και οι μεν και οι δε είναι ακριβώς οι ίδιοι που πριν δύο δεκαετίες αντιδρούσαν στην σκέψη να τοποθετηθούν κάμερες σε δημόσιους χώρους επειδή θα έθιγαν προσωπικά δεδομένα. Έκτοτε οι κάμερες ασφαλείας -αυτές που με χίλια ζόρια τοποθετήθηκαν- έδωσαν στοιχεία για την εξιχνίαση σκληρών εγκλημάτων αλλά αυτό ελάχιστα συνέβαλε ώστε να τους μετακινήσει από τις ιδεοληψίες και τον αυτοθαυμασμό τους. Ακόμη και εάν παραδεχτούν ότι κάτι πάει άσχημα με την εγκληματικότητα, θα προσθέσουν τόσα αλαμπουρνέζικα ώστε στο τέλος δεν θα έχουν πει τίποτε.

Φανταστείτε τώρα ότι το παιδί σας είναι αστυνομικός, επιβαίνει σε περιπολικό και αντιλαμβάνεται ότι έχει διαπραχθεί η ληστεία στο πάρκινγκ της ΠΑΘΕ. Αν μπορούσατε εκείνη τη στιγμή τι θα του λέγατε; Τρέξε αγόρι μου για να συλλάβεις τους δράστες ή κάθισε εκεί που είσαι γιατί θα μπλέξεις; Καθαρές κουβέντες! Θα του λέγατε να κάνει πως δεν βλέπει. Γιατί αν ο αστυνομικός κάνει πως είδε και τους καταδιώξει, θα βρεθεί ή σκοτωμένος ή κατηγορούμενος. Θα τον σέρνουν με χειροπέδες στον εισαγγελέα ενώ έξω από το δικαστικό μέγαρο θα τον βρίζουν οι «αλληλέγγυοι» και η κυβέρνηση θα ασκείται στο «ναι μεν αλλά…». Έπαινο γιατί έκανε το καθήκον του δεν πρόκειται να ακούσει. Υπό τις συνθήκες αυτές, είναι όντως άξιο απορίας γιατί υπάρχουν ακόμη αστυνομικοί που μπαίνουν στην περιπέτεια να καταδιώκουν κακοποιούς.

Και εδώ, όπως και σε δεκάδες άλλες περιπτώσεις, χρειάζεται η επανάσταση της κοινής λογικής. Δηλαδή, πρώτον να αναγνωρίσουμε ότι η εγκληματικότητα αποτελεί σοβαρό πρόβλημα και δεύτερον, να παραδεχθούμε ότι ναι, και τα σκληρά πλημμελήματα πρέπει να συνεπάγονται εγκλεισμό σε φυλακή. Όπως συνέβαινε μέχρι πρότινος, πριν πλακώσει η πρόοδος μαζεμένη, με μεγάλη αγωνία για τους εγκληματίες και ελάχιστη για τα θύματά τους. Εκτός εάν κάποιος έχει να προτείνει κάτι καλύτερο αλλά μέχρι στιγμής δεν μας έκανε την τιμή να μας το πει.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 06/07.01.2024