ΑΠΟΨΕΙΣ

Μία φορά κι έναν καιρό, όταν σε αυτήν τη χώρα βασίλευε ο βασιλιάς Παύλος -μπορεί και ο Γεώργιος- ένας άνθρωπος ζούσε στο Ρετζίκι κι είχε μία ακίνητη περιουσία, δηλαδή κάτι χωράφια, διότι τότε το Ρετζίκι δεν ήταν Πεύκα και δεν είχε επτά οκτώ εμπορικά κέντρα ούτε φιλόδοξο χριστουγεννιάτικο φωτισμό.

Ο άνθρωπος αυτός έτυχε να εγκαταλείψει τα εγκόσμια χωρίς να κάνει διαθήκη. Έτυχε, όμως, να έχει μία σύζυγο, στην οποία πέρασε η περιουσία του, επειδή δεν είχε διαθήκη.

Δεν ήταν τίποτε σπουδαίο, άλλωστε. Κάτι χωράφια...

Μετά, δυστυχώς, ήλθε το πλήρωμα του χρόνου και ο Πανάγαθος κάλεσε κοντά του και τη χήρα του ιδιοκτήτη.

Κι έτσι έμεινε η περιουσία χωρίς ιδιοκτήτη. Κι ως γνωστό, όταν ο Πανάγαθος απολείπει όλα τα μέλη της οικογένειας, η περιουσία της περνά στο δημόσιο.

Έτσι το δημόσιο, το σωτήριο έτος 1977, που στην Ελλάδα κυβερνούσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, το μετέγραψε στις ιδιοκτησίες του.

Μετά, λογικά, θα το ξέχασε.

Διότι επτά χρόνια αργότερα, όταν κυβερνούσε ο Ανδρέας της αλλαγής, διαπίστωσε το δημόσιο ότι στο νέο στολίδι των ιδιοκτησιών του άπλωσαν χέρι η αυτοδιοίκηση, ο πολιτισμός, ο αθλητισμός και η εκκλησία, κι έχτισαν αυθαίρετα και τα χρησιμοποιούσαν, ενώ έγινε και μία παιδική χαρά, έγινε κι ένα πάρκιγκ.

Καμιά δεκαριά χρόνια μετά -μέσα προφανώς στη δίνη της πτώσης του πατρός Μητσοτάκη- ο δήμος δήλωσε το ακίνητο στην ιδιοκτησία του, αλλά, για να τα έχει καλά με το δημόσιο, 3-4 χρόνια αργότερα, που στο μεταξύ είχε ανέβει στην εξουσία ο Σημίτης και η χώρα πλησίστια -και ευρωπαϊκή- ετοιμαζόταν για τους Ολυμπιακούς, ζήτησε από το δημόσιο να του παραχωρήσει τη χρήση του χωραφιού, που στο μεταξύ είχε δηλώσει ως δικό του.

Το δημόσιο, εύπιστο, του το παραχώρησε κι έτσι έγινε χώρος πρασίνου.

Μετά ήλθε και πέρασε ο Καραμανλής με το δημόσιο να νομίζει ότι είναι δικό του, αυτό που ο δήμος είχε δηλώσει ως δικό του, αλλά, ω του θαύματος, ήλθε επί Γεωργίου Παπανδρέου -του υιού του Ανδρέα της αλλαγής- το Κτηματολόγιο και τότε το δημόσιο διαπίστωσε ότι ο δήμος είχε δηλώσει την ιδιοκτησία του, ως δική του!

Επιτέλους, όμως ήλθε η ώρα της αλήθειας και το 2020, που κυβερνά ο υιός Μητσοτάκης, θα εκδικαστεί η αγωγή που κάνει το δημόσιο, για να πάρει πίσω αυτό που είχε παραχωρήσει στο δήμο, χωρίς να ξέρει ότι ο δήμος είχε δηλώσει ως δικό του.

Άρα, από τη μία το δημόσιο διεκδικεί να ξανακάνει δικό του έναν χώρο που είναι παιδική χαρά και δεν μπορεί να τον κάνει τίποτε, ενώ από την άλλη ο δήμος έσπευσε να περάσει στην ιδιοκτησία του έναν χώρο, που του είχε παραχωρηθεί.

Φαντάζομαι ότι ο μακαρίτης τα βλέπει από πάνω κι έχει σκάσει στα γέλια, ενώ ο Δικηγορικός Σύλλογος θα πρέπει να του έχει κάνει άγαλμα για τη δικηγορική ύλη που παρήγαγε.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 15 Δεκεμβρίου 2019