ΑΠΟΨΕΙΣ

Το καλοκαίρι απέρχεται. Όπως και εάν το έχει ζήσει ο καθένας μας, η αλήθεια των εποχών δεν αλλάζει. Τα σχολεία γρήγορα ή αργότερα θα ανοίξουν, οι άδειες από τις εργασίες θα ολοκληρωθούν, οι μετακινήσεις θα πληθύνουν και μαζί τους οι κίνδυνοι συγχρωτισμού θα αυξηθούν. Αναμένοντας τα εμβόλια, για την αποτελεσματικότητα των οποίων έτσι κι αλλιώς ουδείς μπορεί σήμερα να εγγυηθεί, το φθινόπωρο και ο χειμώνας θα μας δυσκολέψει.

Έχει καταντήσει κουραστική η καθημερινή δημόσια παραίνεση για τις τρεις απλές αρχές πρόληψης, που εντέλει αφορούν σε κάποιους που θεωρούν υπέρτερη της δημόσιας υγείας την προσωπική τους αυτονομία και ελευθερία μετακινήσεων. Το παράδειγμα του γηροκομείου στην Θεσσαλονίκη από το οποίο δυστυχώς μετράμε κάθε μέρα μοναχικούς θανάτους είναι το δίδαγμα της ύπαρξης και της επιμονής του κορονοϊού και η τραγική επανάληψη όσων εφιαλτικών έζησαν λίγους μήνες πριν χώρες όπως η Γαλλία αλλά και η Ιταλία και η αγέρωχη Σουηδία στους χιλιάδες οίκους ευγηρίας που δεν πρόλαβαν να θωρακίσουν.

Οι περισσότερες εστίες μετάδοσης στην καλοκαιρινή Ελλάδα εμφανίστηκαν στα νυχτερινά πάρτι και στους ανοιχτούς γάμους σε όλη τη χώρα. Δεν είναι κρίμα; Πόση αυτοσυγκράτηση χρειάζεται και ποιού βαθμού περιορισμό ατομικών ελευθεριών αποτελεί η αναβολή των προσωπικών σχεδιασμών επίσημης ένωσης κάποιων νέων ζευγαριών, για έναν καλύτερο χρόνο; Η στάθμιση μεταξύ των ιερών ατομικών ελευθεριών και της δημόσιας υγείας αποτελεί, και ευτυχώς για τη Δημοκρατία, μία καθημερινή άσκηση. Και κανείς δεν μπορεί να επιβάλει στρατιωτικές απαγορεύσεις σε όσους αποφασίζουν να αυτοπροσδιοριστούν διαφορετικά. Απλά σκέφτομαι ότι κανένας από όσους εργάζονται για την κοινωνική προστασία, με την ευρύτερη έννοια, δεν είναι δυνατόν να λειτουργεί έτσι.

Η πανδημία ανέδειξε τη σημασία των υγειονομικών και των υποδομών υγείας αλλά καλό είναι αυτό να το έχουμε υπόψη μας διαρκώς και όχι μόνον όταν απειλούμαστε προσωπικά. Μπροστά σε όσους επί μήνες αλλά και μέσα στο κατακαλόκαιρο αναλύουν δείγματα σιέλου για να μετρήσουν κρούσματα, σωπαίνεις. Μπροστά σε όσους μέσα στα νοσοκομεία συνεχίζουν να εργάζονται με καθημερινό κίνδυνο επιμόλυνσης για τους ίδιους και τις οικογένειές τους, υποκλίνεσαι.

Μπροστά σε όσους αντιμετωπίζουν επί χρόνια παραβιάσεις εναέριου χώρου, σε όσους βρίσκονται σε διαρκή ετοιμότητα για κατασβέσεις πυρκαγιών και διασώσεις ναυαγών στη θάλασσα, σε όσους δεν σταματούν να δουλεύουν, συχνά χωρίς μέσα ατομικής προστασίας, για να συλλέξουν τα απορρίμματα μας, μπροστά σε όσους περνούν τα νιάτα τους πάνω από ένα μικροσκόπιο ή γύρω από τραπέζια αξιολόγησης για να βρουν ένα θαυματουργό μόριο αναχαίτισης του ιού, σε όσους παίρνουν ευθύνες ανοίγματος και κλεισίματος συνόρων, σε όσους έχασαν τη δουλειά τους και δεν μπορούν πια να σκεφτούν ούτε τη μετανάστευση, μπροστά σε όλους αυτούς και μόνον για όλους αυτούς, η στάθμιση των προσωπικών μας σχεδίων θα πρέπει να είναι διαφορετική. Υποθέτω κανείς από αυτούς δεν σκέφτηκε να παντρευτεί με πεντακόσιους καλεσμένους ή να διακινδυνεύσει την ανάγκη του για έξοδο στις βίλες της Μυκόνου. Σε αντίθεση με όσους πιστεύουν ότι δεν υφίσταται κίνδυνος, δικαίωμά τους, και ρωτούν για κάθε λόγο «που είναι το κράτος». Πολλοί από αυτούς ζώντες στην μεγάλη ελληνική ζώνη της παραοικονομίας και εις βάρος όσων πληρώνουν φόρους και εισφορές.

Ολοταχώς στο Μεσαίωνα κ. Γαβρόγλου

Όσα έγραψε ο κ. Γαβρόγλου για την ανικανότητα των γυναικών να μετρούν με όρους απλής προπαίδειας, κανονικά θα έπρεπε να μη σχολιαστούν από κανέναν γιατί είναι επιστημονικά βλακώδη, αισθητικά αποκρουστικά και κοινωνικά επικίνδυνα. Είναι απλά αδιανόητα. Ωστόσο, καθώς εκπορεύονται από πολιτικό, πρώην υπουργό και μάλιστα της Εθνικής μας Παιδείας, μέλος κυβέρνησης της Αριστεράς που έδωσε αγώνες δικαιωμάτων και καθηγητή Πανεπιστημίου, δηλαδή δάσκαλο, δεν μπορούν και δεν πρέπει να μείνουν ασχολίαστα από κανέναν. Προσωπικά εξεπλάγην γιατί πίστευα ότι πρόκειται για έναν μάλλον νουνεχή άνθρωπο. 

Λυπάμαι για τη διάψευση. Έχουμε λοιπόν και λέμε: κατά τον κ. Γαβρόγου, η κ. Κεραμέως δεν είναι καλή υπουργός γιατί δεν μπορεί να μετρήσει καλά, επειδή είναι γυναίκα! Οι γυναίκες δεν καταλαβαίνουν από μαθηματικά! Και μάλιστα, για να είμαστε ακριβείς, δεν «σκαμπάζουν» από τέτοια. Πριν λοιπόν αναστηθούν η Υπατία και η Μαρία Κιουρί, καλό θα ήταν κάποιος να μιλήσει στον υπουργό της ημετέρας Παιδείας για τις διακρίσεις φύλου, για την ιστορία των αγώνων και των δικαιωμάτων των γυναικών, για τις επιστήμες βιολογίας, για τη σημασία του υποδείγματος της συμπεριφοράς των δημοσίων προσώπων, για την κομψότητα της γλώσσας και τη σημασία της επιλογής των λέξεων. 

Υποθέτω ότι κατά τον καθηγητή Γαβρόγλου, όλες εμείς που τελειώσαμε «πρακτικό» θα πρέπει να πάμε για ανάλυση χρωμοσωμάτων. Η διορθωτική του δήλωση δεν αλλάζει δυστυχώς τίποτα. Και από μαθηματικά να μην καταλαβαίνουμε, σίγουρα κάτι νιώθουμε από κοινή λογική και από ανάλυση εννοιών (στερεότυπα). Κρίμα στην ιστορία του ανδρός που σκαμπάζει από φυσικές επιστήμες.

Τα διαμάντια της δημοσιογραφίας

Για τα λάθη της γλώσσας στη δημοσιογραφία και ιδιαίτερα της τηλεοπτικής, έχουν γραφεί τόμοι. Και όλοι εμείς που συνεργαστήκαμε και με συναδέλφους που ήταν κινητές εγκυκλοπαίδειες αλλά και με πολλούς που δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν την παθητική από την ενεργητική φωνή, έχουμε πολλές ιστορίες να διηγούμαστε. Με την είσοδο δε του διορθωτή κειμένου και της υποτίμησης των κανόνων ορθογραφίας, τονισμού και σύνταξης, η νέα δημοσιογραφία έχει μετατραπεί σε ορυχείο γλωσσικών αδαμάντων. Αλλά, όλα έχουν όρια. Όταν βλέπεις ότι κάποιος είναι αγράμματος, κύριε αρχισυντάκτη μου, απόσυρέ τον στις πίσω γραμμές.

Πρωινή εκπομπή «μεγάλου καναλιού» πριν λίγες ημέρες: Ο ρεπόρτερ πετά ένα ξεκάρφωτο «έκαστος εφ ώ ετάχθη». Η δημοσιογράφος στο στούντιο δεν καταλαβαίνει και ρωτά «έκαστος τι;» και ο ρεπόρτερ διευκρινίζει «εφ ω με ωμέγα και ετάχθη με έψιλον γιώτα». Η παρουσιάστρια συνεχίζει να μην καταλαβαίνει ούτε την έκφραση του Ηροδότου ούτε την ορθογραφία της σοφίας που εκστόμισε πρωί πρωί ο συνάδελφός της. Και οι δύο, όπως θα έλεγε και ο κ. Κόϋνερ, ετοιμάζονται για το λάθος της επόμενης μέρας.