ΑΠΟΨΕΙΣ

Πλάκα έχει που ζητούν από τον Τσίπρα να ανασκευάσει τη δήλωση για τους αρμούς της εξουσίας. Πρώτον, και δήλωση μετάνοιας να κάνει ο Τσίπρας, αυτή θα έχει όση αξιοπιστία μπορεί να έχει μια δήλωση του Τσίπρα -ας πούμε, όπως η δήλωση για τις αυταπάτες. Και δεύτερον, ο Τσίπρας είπε αυτό που ήθελε να πει στο ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται. Κομματικά στελέχη και ψηφοφόρους. Λέξη προς λέξη, ζυγισμένα - στοιχισμένα.

Ξαναδείτε τη σκηνή! Πριν καν ολοκληρώσει τη φράση του, τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής έγνεφαν ήδη με ενθουσιασμό. Ανάμεσά τους και άνθρωποι που έκαναν καριέρα στην πολιτική, εξαργυρώνοντας την αντιστασιακή δράση ή τη σύλληψή τους επί δικτατορίας, αλλά η αντίρρησή τους προς τη χούντα συνίστατο στο ότι επρόκειτο για χούντα άλλων, όχι τη δική τους. Γενικώς, αυτή είναι μια παρεμπίπτουσα υπηρεσία που προσέφερε η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία: Έσβησε το φωτοστέφανο εκείνων που στη μία πρόταση τιμούν τους νεκρούς του Πολυτεχνείου και στην επόμενη υπερασπίζονται το καθεστώς Μαδούρο, που έχει δολοφονήσει πολλαπλάσιους. Χρειαζόταν, βλέπετε, να περάσουμε και από αυτήν την έρημο, για να αποκατασταθεί η στοιχειώδης αλλά επί δεκαετίες διασαλευθείσα λογική: Δεν αρκεί να έχεις αντιταχθεί σε μια δικτατορία -όπως, τέλος πάντων, έχεις αντιταχθεί- αλλά πρέπει και να εξηγήσεις τι πολίτευμα θέλεις να εγκαθιδρύσεις όταν αυτή ανατραπεί. Το να φύγει ο Παττακός για να έρθει ο Κολιγιάννης είναι μισή δουλειά. Αλλά υπήρξε και αυτό μέρος της πλύσης εγκεφάλου, στην οποία επιτυχώς υποβλήθηκε η ελληνική κοινωνία κατά τη μεταπολίτευση. Και ενώ οι αληθινοί ήρωες του αντιδικτατορικού αγώνα, ο Παναγούλης, ο Μουστακλής, ο Μανδηλαράς, ο Καράγιωργας ήταν στελέχη της Ένωσης Κέντρου, την αυτοθυσία τους τη σφετερίσθηκε η αριστερά.

Καμία έκπληξη μέχρις εδώ. Οι άνθρωποι που συμμετείχαν, ως κεντρικά πολιτικά στελέχη, σε ένα καθεστώς που δεν έκρυψε τις λενινιστικές καταβολές του και ονειρευόταν να κλείσει τους αντιπάλους του στη φυλακή, θα ήταν έκπληξη εάν δεν συμφωνούσαν με τον Τσίπρα. Για κάποιους από αυτούς ένα και μοναδικό λάθος έκανε ο Τσίπρας: Προκήρυξε εκλογές. Δεν πρέπει να το επαναλάβει. Αλλά καμία έκπληξη και για την αποδοχή που είχε η φράση στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Εάν οι δημοκρατικοί πολίτες νομίζουν ότι το 32% συγκλονίστηκε από τη δήλωση για τους αρμούς της εξουσίας, μάλλον δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα. Το 4% είναι εξαρχής γνωστών απόψεων. Το υπόλοιπο 28% είναι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, που μόλις το ΠΑΣΟΚ τους έκλεισε το δρόμο για την κουζίνα, πέρασαν στο απέναντι πεζοδρόμιο και φίλησαν το χέρι ενός αδίστακτου λαϊκιστή, που υποσχόταν τον ουρανό με τ’ άστρα. Εάν κριτήρια αυτού του κόσμου ήταν το πολίτευμα και οι δημοκρατικοί θεσμοί, δεν θα συντασσόταν με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και εάν αυτός ο κόσμος δεν κλονίστηκε με το διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες, με την απόπειρα ελέγχου της Δικαιοσύνης, με τον εναγκαλισμό της τρομοκρατίας, θα έπρεπε να έχει φύγει τρέχοντας μόλις φάνηκε τι είχε στηθεί με την υπόθεση Νοβάρτις. Δεν έφυγε!

A propos η Νοβάρτις! Εάν τέσσερις εισαγγελείς λένε ψέματα, με γεια τους με χαρά τους να συναντιούνται ο Γείτονας με τον Φλαμπουράρη και να συζητούν για τη σύγκλιση του ΚΙΝΑΛ με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και όποιος ψηφοφόρος του ΚΙΝΑΛ θέλει να ακολουθήσει, ας ακολουθήσει. Αλλά εάν οι τέσσερις εισαγγελείς δεν λένε ψέματα, έχουμε μια σκευωρία για την αλλοίωση θεμελιωδών στοιχείων της συνταγματικής τάξης. Και με τέτοιους σκευωρούς το ΚΙΝΑΛ δεν επιτρέπεται να έχει ούτε «καλημέρα», όχι να κάνει προξενιά. Δεν είναι μόνο θέμα πολιτικής αξιοπρέπειας. Πρωτίστως είναι ζήτημα δημοκρατίας.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 23 Φεβρουαρίου 2020