ΑΠΟΨΕΙΣ

Σε λίγες ώρες τελειώνει μία δύσκολη χρονιά, με κάποια συγκρατημένα είναι αλήθεια χαμόγελα. Χαμόγελα που τα διέκριναν όσοι βγήκαν στο κέντρο της Θεσσαλονίκης την παραμονή των Χριστουγέννων και θα τα δουν όσοι επιχειρήσουν να κάνουν το ίδιο παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Τόσος κόσμος είχε καιρό να βγει έξω τέτοιες ημέρες.

Θυμάμαι τα παλιά χρόνια όταν η πόλη πρωτοκαθιέρωσε αυτή τη συνήθεια να γιορτάζει τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά ξεκινώντας από την παραμονή τους. Όταν στήθηκαν οι ψησταριές στα πεζοδρόμια στις 24 και στις 31 Δεκεμβρίου, οι DJ’s πήραν θέση και ξεκίνησαν να βάζουν μουσικές από το μεσημέρι της παραμονής των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Ήταν τότε που κάθε Χριστούγεννα και κάθε Πρωτοχρονιά όλες οι παρέες είχε κάποιο απίθανο περιστατικό να διηγηθεί. Τότε η Θεσσαλονίκη ήταν μία τρέλα. Θυμάμαι ότι όλο και κάποιος φιλοξενούμενος που ερχόταν στην πόλη για να κάνει ρεβεγιόν την Πρωτοχρονιά χανόταν στην ένταση των ημερών και το βράδυ όταν μαζευόμασταν στο σπίτι για τη βασιλόπιτα πάντα κάποιος έλλειπε! Τη μία ένας Γερμανός είχε χαθεί μέσα στη μαγεία της Μοδιάνου, την άλλη κάποια Αθηναία φίλη που είχε αφεθεί στη μουσική πανδαισία των μαγαζιών του κέντρου της Θεσσαλονίκης και αναζητούνταν μέχρι τα μεσάνυχτα...

Μετά οι εορτασμοί τις παραμονές έγιναν πανελλαδικό φαινόμενο και γενικά καταγράφηκαν οι συνήθεις στη χώρα μας υπερβολές. Ένα ωραίο γεγονός εκλαϊκεύθηκε τόσο πολύ που χάλασε. Επακολούθησε η κρίση και οι πολλές έξοδοι κόπηκαν μαχαίρι, ενώ τα τελευταία δύο χρόνια επακολούθησε ο κορονοϊός που τα ανάτρεψε εκ νέου όλα.

Φέτος ήταν ίσως η πρώτη χρονιά ύστερα από καιρό που βγήκε τόσο πολύ κόσμος έξω. Παρόλα αυτά η κατανάλωση δεν ήταν η παλιά, ούτε έβλεπε κανείς έξω τις παλιές υπερβολικές συνήθειες, με τις σαμπάνιες, τα ακριβά πούρα και τις πανάκριβες βότκες.

Σήμερα τα πράγματα έχουν μαζευτεί. Και γιατί υπάρχει πάντα ο παράγοντας του κορονοϊού που όλο και φρενάρει τις εκδηλώσεις του κόσμου, αλλά και γιατί η ανεμελιά του παρελθόντος δεν υπάρχει πια. Και αυτό αφορά και τον 20αρη και τον 30άρη, αλλά και τους ανθρώπους της δικής μου γενιάς. Που τουλάχιστον είμασταν τυχεροί και μεγαλώσαμε στην πολύ συναρπαστική και ενδιαφέρουσα δεκαετία του ’80.

Παρόλα αυτά ένα μικρό χαμόγελο υπάρχει στη χαραυγή του 2023. Γιατί η Ελλάδα σώθηκε παρά τρίχα από τη χρεωκοπία και σιγά - σιγά άρχισε και πάλι να παίρνει τα επάνω της. Όμως μένουν ακόμη πολλά βήματα για να γίνουν. Έτσι ώστε κάποτε να μπορούμε να κοιτάμε τους Βορειοευρωπαίους στα μάτια.

Καλή και χαρούμενη χρονιά!