ΑΠΟΨΕΙΣ

Έγινε της μόδας η αμφισβήτηση της Δικαιοσύνης. Όπως το 2011 με τo πολιτικό σύστημα, έτσι και σήμερα δεν μπορείς να σταθείς στην πλατεία του σοσιαλιμιντιακού καφενείου εάν δεν δηλώσεις ότι ανησυχείς για το δικαστικό σύστημα. Όχι να πεις ότι γίνονται λάθη ή ότι υπάρχουν καθυστερήσεις. Αυτά αληθεύουν μεν αλλά είναι light και φλώρικα. Για να σε πάρει υπόψιν ο όχλος πρέπει να καταγγείλεις ότι η Δικαιοσύνη μεροληπτεί και συγκαλύπτει. Χονδρικό εμπόριο δηλαδή, όχι λιανική. Μετά μπορείς να προσθέσεις και το κλασσικό «εννοείται, όχι όλοι» αλλά μια χαρά έχεις ήδη τροφοδοτήσει την κρεατομηχανή της συνωμοσιολογίας.

Πού οδήγησε η συνολική αμφισβήτηση της πολιτικής, το είδαμε όταν αντικρίσαμε τα τέρατα που εξέθρεψε -κάποια από αυτά μας κυβέρνησαν κιόλας. Πού θα οδηγήσει η αμφισβήτηση της Δικαιοσύνης θα το δούμε σύντομα. Έχει, βέβαια, και την πλάκα του που τσιράκια του Πούτιν και θαυμαστές του Λένιν ανακάλυψαν το Κράτος Δικαίου και αγωνιούν για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Αλλά όταν στην κουβέντα μπαίνουν και σοβαροί άνθρωποι, το πράγμα γίνεται επικίνδυνο. Ακόμη περισσότερο, όταν αυτοί οι σοβαροί άνθρωποι βίωσαν το κλίμα του «αντιμνημονιακού αγώνα» υπερασπιζόμενοι την λογική, συνεπώς όφειλαν να γνωρίζουν τι σημαίνει να γκρεμίζεις αυτό που έπρεπε να αποτελεί καταφύγιό σου.

Η πρόταση της εισαγγελέως στη «δίκη του Κολωνού» δεν ήταν καθόλου αθωωτική για τον βασικό κατηγορούμενο. Ατυχώς γι’ αυτήν, το «κοινό περί δικαίου αίσθημα» -δηλαδή αυτό ο καθένας αντιλαμβάνεται ως δίκαιο- ήθελε να ακούσει τη λέξη «βιασμός». Δεν του έκανε ο όρος «κατάχρηση σε ασέλγεια» που επισύρει επίσης βαρύτατη ποινή κάθειρξης. Γι’ αυτό, απεφάνθη ότι πρόκειται για δικαστικό σκάνδαλο -και μάλιστα με πολιτική υποκίνηση. Μιλάμε για δίκη που διεξάγεται κεκλεισμένων των θυρών και για δικογραφία-βουνό αλλά παραδόξως όλοι έχουν άποψη καλύτερη από της εισαγγελέως. Δηλαδή, ποιοι όλοι; Βουλευτές, ακόμη και κυβερνητικοί, που κανονικά δεν έπρεπε να περνούν ούτε έξω από τη βουλή αλλά η λαϊκή σοφία τους έστειλε εκεί για να αποφασίζουν για τη ζωή του. Τηλεπερσόνες που η γνωστική τους εμβέλεια φτάνει μέχρι με ποιον φιλήθηκε η Δανάη Μπάρκα. Δημοσιογράφοι που δεν ξέρουν τίποτε καλά αλλά μιλούν για όλα με βεβαιότητα. «Συλλογικότητες» που δεν τους έφταναν όσα χουνέρια τους έκανε μέχρι τώρα η πραγματικότητα, δηλώνουν πεπεισμένες για την αθωότητα της μητέρας, γι’ αυτό την προτρέπουν «γερά μέχρι τη λευτεριά». Εξήγησαν το νομικό σκέλος σεβαστοί επιστήμονες που δεν έχουν εμπλοκή στην υπόθεση, άρα ούτε κίνητρο να επηρεάσουν τους άπειρους ενόρκους, αλλά ποιος τους ακούει; Δεν έπεισαν ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε το ΚΚΕ, ούτε την Ελληνική Λύση ούτε καν τη Νέα Αριστερά η οποία ζητά «να αφήσουμε την Δικαιοσύνη ανεπηρέαστη» αλλά συγχρόνως διαπιστώνει ότι «η πρόταση της εισαγγελέως κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτή της απόδοσης Δικαιοσύνης». Αριστερό φουρφούρι με μία δόση κουβελισμού!

Κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται ότι ξεφτιλίζονται. Καμαρώνουν κιόλας. Από τους υπόλοιπους που ευχαρίστως ξεφτιλίζονται, κάποιοι έχουν ένα κοινό να συγκινήσουν οπότε κάνουν business as usual. Και οι υπόλοιποι θεωρούν ότι η αμφισβήτηση της Δικαιοσύνης είναι παιχνίδι χωρίς κόστος για τη Δημοκρατία. Έκαναν ομολογουμένως καλή δουλειά με την υπόθεση των Τεμπών. Έβαλαν μπροστά πονεμένους ανθρώπους, υπονόμευσαν το περιβάλλον δημοσίου διαλόγου διότι κανένας δε αντέχει να αντιπαρατεθεί με μία μάνα που έχει χάσει το παιδί της ακόμη και εάν έχει τα πιο λογικά επιχειρήματα του κόσμου, αναπαρήγαγαν εύπεπτα σενάρια προελεύσεως Βελόπουλου και επιδόθηκαν σε εκφοβισμό της Δικαιοσύνης κατηγορώντας την αδιάκοπα και συχνά ανήθικα. Εντέλει, ακόμη και εάν η μισή Ελλάδα παραπεμφθεί σε δίκη, πάλι για συγκάλυψη θα μιλάνε. Και αφού η συνταγή φαίνεται ότι πετυχαίνει με τα Τέμπη, παιχνιδάκι είναι η δίκη του Κολωνού. Μήνυμα στέλνουν πάλι οι ταχυδακτυλουργοί του λαϊκισμού προς τους δικαστές και τους ενόρκους: Μην τολμήσετε να αποφασίσετε διαφορετικά...

Αυτούς τους απίθανους τύπους, το Κράτος Δικαίου τους μάρανε…

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 24.03.2024