ΑΠΟΨΕΙΣ

Μεγάλη συζήτηση γίνεται για τη θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους και αν επιτυγχάνεται με τις προτεινόμενες αλλαγές στο σύνταγμα.

Δυστυχώς, κανείς δεν αναφέρεται στη δημοσιονομική ουδετερότητα που θα έπρεπε να χαρακτηρίζει τις σχέσεις κράτους και εκκλησίας, και θα έβαζε τέλος σε πολιτικές συζητήσεις και προσπάθειες επηρεασμού.

Ανεξάρτητα από την πολιτική τοποθέτηση, όλοι αναγνωρίζουν ότι η δημοσιονομική ουδετερότητα είναι πρακτικά αδύνατη σε μία χώρα με τα χαρακτηριστικά της Ελλάδας, ενώ αυτό θα έπρεπε να είναι το θέμα της συζήτησης.

Εάν κρίνουμε από τις δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων, θα αποσυρθούν από το μισθολόγιο του δημοσίου γύρω στους 10.000 ιερείς, οι οποίοι όμως θα συνεχίσουν να πληρώνονται από τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή από τα χρήματα των φορολογούμενων πολιτών. Θα υπάρχει μία σταθερή κρατική επιδότηση του κλήρου σε αναγνώριση της ρύθμισης της εκκλησιαστικής περιουσίας, σε βάθος χρόνου, με όρους που με βάση το ίδιο σκεπτικό ευνοούν τα συμφέροντα του δημοσίου.

Οι εκπρόσωποι των κληρικών αντιδρούν στο νέο τρόπο πληρωμής, γιατί μπορεί να θέτει σε αμφισβήτηση τη δημοσιοϋπαλληλική ιδιότητα των ιερέων και να τους αφήσει, σε ακραίες συνθήκες, επαγγελματικά ξεκρέμαστους.

Το κωμικοτραγικό είναι ότι η κυβέρνηση επιχειρεί να μετατρέψει την αλλαγή του τρόπου πληρωμής των ιερέων σε ευκαιρία για μαζικές προσλήψεις, με το σκεπτικό ότι μειώνεται κατά 10.000 ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων, χωρίς φυσικά να παίρνουν υπόψη τους ότι δεν μειώνεται ούτε κατά ένα ευρώ το κόστος μισθοδοσίας του κλήρου για τον κρατικό προϋπολογισμό και τους φορολογούμενους πολίτες.

Η εκκλησία θα χρειαζόταν μικρότερη οικονομική υποστήριξη από το κράτος εάν εφάρμοζε διαχειριστικούς κανόνες, που θα ενίσχυαν την οικονομική και φυσικά τη θεσμική της ανεξαρτησία.

Θα μπορούσε να στηριχτεί οικονομικά στις εισφορές όσων δηλώνουν πιστοί και θέλουν να αναλάβουν τις σχετικές οικονομικές υποχρεώσεις, στα έσοδα που έχουν ή μπορούν να αποκτήσουν οι ενορίες και στην αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας.

Όλα αυτά συμβαίνουν σε διάφορους συνδυασμούς σε χώρες της Ε.Ε., έχουν όμως μηδενικό ή και αρνητικό οικονομικό αποτέλεσμα στην Ελλάδα. Χωρίς οικονομική ανεξαρτησία, η εκκλησία είναι υποχρεωμένη σε ένα διαρκές πάρε δώσε με την εκάστοτε κυβέρνηση.