Εκλιπαρώντας για τη σύλληψη
Οι άνθρωποι κοιμούνται στο γρασίδι. Ξαπλωμένοι στην πλατεία Αριστοτέλους, μπροστά από το αστυνομικό τμήμα. Επιδιώκουν να συλληφθούν. Ευελπιστούν ότι θα συλληφθούν. Να νομιμοποιηθούν. Αλλά κανένας δε δείχνει να βιάζεται να το κάνει.
Κανένας δεν έχει ενδιαφέρον να μάθει ποιοι είναι και τι θέλουν.
Είναι; Θέλουν; Τους ξέρουμε; Ξέρουμε τι ανάγκες έχουν;
Όχι, αλλά σε αυτή τη χώρα οι έννοιες έχουν χάσει το νόημά τους.
Δεν είναι οι αστυνομικοί που πρέπει να συλλάβουν, αλλά οι παράτυποι που θέλουν να συλληφθούν.
Άνθρωποι που στην καλύτερη περίπτωση είχαν έλθει 400 χιλιόμετρα από τον Έβρο στη Θεσσαλονίκη χωρίς να τους ελέγξει κανείς. Άλλοι μπορεί να ήλθαν από πιο μακρυά.
Και στη Θεσσαλονίκη εκλιπαρούσαν για μία νομιμοποίηση για να μπορούν να πηγαίνουν στο περίπτερο μόνοι χωρίς να κινδυνεύουν. Αλλά δεν μπορούσαν να την πάρουν, δεν τους τη δίνει κανείς…
Στην Ελλάδα του 2018 οι έννοιες που έχασαν το νόημα τους…
Για ένα χαρτί ρε γαμώτο!
