ΑΠΟΨΕΙΣ

Euro χωρίς Έλληνες δεν γίνεται, έλεγε η διαφήμιση μιας εταιρείας αθλητικού στοιχήματος, η οποία μας προέτρεπε να επιλέξουμε την αγαπημένη μας ομάδα από τις άλλες που συμμετείχαν στη διοργάνωση και να παίξουμε.

Δεν ήταν και λίγες οι άλλες. Εικοσιτέσσερις. Περίπου μία στις δύο χώρες που συμμετέχουν στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Η Ελλάδα όμως δεν ήταν σε αυτές.

Ήταν η άλλη στις δύο. Όπως έλεγε κι η παλαιά διαφήμιση του Λαϊκού Λαχείου, «ένας στους δύο κερδίζει». Η Ελλάδα ήταν η άλλη στους δύο.

Το θέμα μας είναι αν αυτό συνέβη δικαίως ή αδίκως. Αν στο EURO συμμετείχαν οκτώ ομάδες, θα μπορούσε να είναι και αδίκως. Στις 24 αποκλείεται. Αλλά ας μην ας εκπλήσσει αυτό.

Όλος κι ο όλος ένας Έλληνας ποδοσφαιριστής ανήκει σε ομάδα ενός από τα πέντε μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Κι αυτός ανήκει αλλά δεν παίζει.

Κανείς Έλληνας ποδοσφαιριστής δεν παίζει σε πρωτοκλασάτη ομάδας χώρας που παίζει στο EURO.

Και κανείς ποδοσφαιριστής διεκδικήτριας του EURO δεν παίζει στην Ελλάδα.

Δύο παίκτες του ΠΑΟΚ παίζουν σε ομάδες που αποκλείστηκαν από τη συνέχεια, δηλαδή στο ένα τρίτο των ομάδων που επέστρεψαν σπίτια τους μετά τον πρώτο γύρο.

Κι όμως το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα είναι ένα σπορ που συγκινεί. Συγκινεί ανθρώπους στις εξέδρες, συγκινεί επιχειρηματίες, χρησιμοποιείται για διάφορα, ανάμεσα στα οποία όμως δεν είναι η αθλητική δόξα.

Αυτό μπορεί και να εξηγεί γιατί ο πρωταθλητής σε αυτό το σπορ έχει φτιάξει μια ομάδα απομάχων που ζουν στην Ελλάδα την ευφορία που τους επιφυλάσσει το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι. Όσο είναι ακόμη κρεμασμένο στον τοίχο, παίζουν στα 35 και στα 38 τους με άνεση και χωρίς κούραση.

Κι όλα αυτά την ίδια ώρα που η ομάδα του Ζάεφ που τόσο μας σύγχυσε τις τελευταίες ημέρες, έχει ποδοσφαιριστές σε μεσαίες ομάδες, μεγάλων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.

Έχουν γεννηθεί καλύτεροι ποδοσφαιριστές;

Όχι! Απλώς το πρόβλημα δεν είναι αθλητικό. Είναι πολιτικό και δεν λύνεται εύκολα.

Γιατί ο αθλητισμός και ειδικότερα το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα είναι μέσο για άλλες δουλειές επιρροής, κοινωνικής τε και πολιτικής.

Βολεύονται οι «παράγοντες», δουλεύει και η εξουσία.

Κι αυτό εξηγεί γιατί ο καλύτερος αθλητής του αμερικανικού μπάσκετ, είχε επί χρόνια περάσει απαρατήρητος στην Ελλάδα.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 27 Ιουνίου 2021