ΑΠΟΨΕΙΣ

ΠΡΑΞΗ 1η

«Ένας Πάτσης στη σκηνή» ή «Είναι το «πόθεν έσχες» χρήσιμο;»

Μπορεί, κάποιος που ελέγχει, να εξάγει συμπεράσματα για την εξέλιξη της οικονομικής κατάστασης του ελεγχόμενου;

Σε ό,τι αφορά στη δεύτερη λέξη, σε γενικές γραμμές, ναι.

Σε ό,τι αφορά στην προέλευση, δυσκολότερα.

Για τους επιτηδείους των λογιστικών όλα μπορούν να γίνουν και όλα μπορούν να κρυφτούν. Αλλά, στις περισσότερες περιπτώσεις αποκάλυψης σκανδαλώδους και παράνομης συμπεριφοράς του υπόχρεου, πρόκειται για θρασύτατη απόκρυψη στοιχείων.

Μπορούν οι ελεγκτικές αρχές να τα εντοπίσουν; Αδιαμφισβήτητα ναι.

Επί δεκαετίες ήμουν υπόχρεη «δήλωσης περιουσιακών στοιχείων», την οποία και κατέθετα με σχετική ευκολία, καθώς τα περιουσιακά μου στοιχεία και τα έσοδά μου είχαν ελάχιστες διαφοροποιήσεις.

Μία χρονιά, μου τηλεφώνησαν από την υπηρεσία ελέγχου και μου ανέφεραν ότι απέκρυψα την ύπαρξη τραπεζικού λογαριασμού μηδενικού υπολοίπου. Το μηδενικό υπόλοιπο μού το επισήμαναν και οι ίδιοι αλλά μου τόνισαν ότι οι κανόνες είναι ιεροί. Αν θυμάμαι καλά ήταν από τους λογαριασμούς που ανοίγαμε προ των εκλογών και κλείναμε αμέσως μετά. Είχαν δίκιο.

Διαπίστωσα ότι υπήρχε αυτός ο λογαριασμός με μηδενικό υπόλοιπο και μηδενική κίνηση. Υποχρεώθηκα σε τροποποιητικές δηλώσεις και αντιμετώπισα με δέος τους ελεγκτές δηλώνοντάς τους την εκτίμησή μου για την αποτελεσματικότητά τους.

Κοντολογίς, και χωρίς τις σημερινές ηλεκτρονικές δυνατότητες και διασταυρώσεις, μπορούσαν και μπορούν να βρουν τα πάντα.

Και ερχόμαστε στην εξοργιστική υπόθεση Πάτση.

Εάν κατάλαβα καλά, μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου, ξεκίνησε αναδρομικός έλεγχος στο Πόθεν Έσχες. Και βρέθηκε ότι από το 2018 απέκρυπτε τη συμμετοχή του σε πέντε εταιρείες (!).

Γιατί δεν γνώριζε! Αυτός ο πολυμήχανος δικηγόρος!

Λογικά αναρωτιέμαι, όπως και κάθε πολίτης, πώς αντιμετωπίζεται ποινικά η συμπεριφορά του; Πέραν αυτών, συμμετείχε και σε εταιρείες της αλλοδαπής, ενώ απαγορεύεται ρητά καθώς πάλι δεν ενημερώθηκε! Για όσους αγνοούν τις διαδρομές στο κτίριο της Βουλής ή φαντασιώνονται διάφορα, να ενημερώσω ότι όλοι όσοι πρέπει να γνωρίζουν, γνωρίζουν τα πάντα.

Η απόκρυψη λοιπόν συμμετοχής σε πέντε εταιρείες, ας μείνουμε σε αυτό, είναι σίγουρο ότι χτύπησε συναγερμό σε όλους τους ορόφους.

Αλλά, ας το πάμε από την αρχή: πριν επιλεγεί ως υποψήφιος, υπήρξε αγοραστής (πώς αλλιώς το λένε δεν ξέρω) ποδοσφαιρικής ομάδας, αλλά δεν ελέγχθηκε διεξοδικά από τις επιτροπές αξιολόγησης υποψηφίων που τον άφησαν και ανενημέρωτο σχετικά με τις υποχρεώσεις του και τα ασυμβίβαστα!

Στο δεύτερο χρόνο της βουλευτικής του θητείας ξεκίνησε προνομιακές σχέσεις με το ευρύτερο δημόσιο (ας αναφέρουμε έτσι τα ΕΛΤΑ), ύψους εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, έως εκατομμυρίου.

Στο σημείο αυτό προσέξτε κάτι. Η υπόθεση που έγινε γνωστό ότι διαχειριζόταν ένας βουλευτής, αφορούσε καταγγελία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή περί αθέμιτου ανταγωνισμού, καθώς τα ΕΛΤΑ χρηματοδοτούνται από το ελληνικό δημόσιο. Αλλά, η κυβέρνηση δεν γνώριζε ή, τέλος πάντων, δεν έκρινε σημαντικό. Βουλευτής της αντιπολίτευσης κατέθεσε σχετική ερώτηση που δεν απαντήθηκε (άλλη ντροπή για την Βουλή η απαξίωση εκ μέρους των υπουργών, πρακτική αδιανόητη για την υπόλοιπη Ευρώπη) αλλά η κυβέρνηση πάλι δεν εκτίμησε ως σημαντικό. Η απάντηση δε που διαρρέεται ότι η εποπτεία του υπουργείου στα ΕΛΤΑ είναι «υβριδική» (sic) γιατί έχουν εκχωρηθεί στο Υπερταμείο, πολλαπλασιάζει τις αντιφάσεις.

Πρώτον, ακόμα και έτσι, βάσει του Κανονισμού της Βουλής, ο υπουργός υποχρεούται να απαντήσει και δεύτερον, τι θα γίνει εντέλει με τον προσδιορισμό του Δημοσίου;

Είναι ή δεν είναι δημόσιο όσα παραδόθηκαν στο Υπερταμείο; Και εάν δεν είναι, γιατί χρηματοδοτούνται από το δημόσιο;

Αφήνω ασχολίαστη την ύπαρξη της εισπρακτικής που αγόρασε τα δάνεια σε τιμή εξευτελιστική, με δάνειο από την ίδια Τράπεζα, για να τρομοκρατεί τους δανειολήπτες που καθυστερούν τις δόσεις τους.

Πόσο παραπάνω εξοργιστική και παράνομη μπορεί να είναι η συμπεριφορά ενός δημοσίου προσώπου; Πόσο θυμό μπορεί να προκαλέσει στους πολίτες;

Πόσους αφορισμούς για το «όλοι είναι το ίδιο» μπορεί να τροφοδοτήσει η αδράνεια, η ανοχή ή η συνενοχή αυτών που ορίστηκαν να ελέγχουν;

Πόση ανισότητα αντιμετώπισης μικρών και μεγάλων υποθέσεων παρανομίας;

ΠΡΑΞΗ 2^η

«Μια χώρα που τα δικαστήριά της δεν έχουν αίθουσες να δικάσουν».

Εδώ τα λόγια και οι αναλύσεις περισσεύουν.

104 νεκροί στο Μάτι. 4,5 χρόνια ανακρίσεις.

Η δίκη που όλοι αναμένουν προσδιορίστηκε να διεξαχθεί σε μια αίθουσα που δεν χωρούσε ούτε τους δικηγόρους, ούτε όσους επέζησαν από την τραγωδία.

Τι στην ευχή συμβαίνει; Οι δικαστές εμφανίζονται να μην μπορούν να εκτιμήσουν το πλήγμα στην υπόληψη της Δικαιοσύνης από τους πολίτες, την ματαίωση κάθε κοινωνικής προσδοκίας ότι κάπου υπάρχει το Δίκαιο.

Τραγική και η συνέχεια: Ύστερα από την ντροπή της έναρξης και της διακοπής, χρειάστηκε να διαβουλευθεί ο υπουργός με τους επικεφαλής της Δικαιοσύνης για να βρεθούν ελεύθερες μέρες στην μοναδική αίθουσα που μπορεί να ανταποκριθεί στη σοβαρότητα της δίκης, αυτήν όπου διεξάγεται η άλλη μεγάλη υπόθεση της Χρυσής Αυγής και της δολοφονίας Φύσσα, που έγινε πριν εννιά χρόνια.

Μάλλον θα πρόκειται για μια φτωχή και εξαθλιωμένη, ίσως και βομβαρδισμένη, χώρα. Χωρίς αρκετούς δικαστές, χωρίς κτίρια, χωρίς πόρους.

Γι’ αυτό άλλωστε έκλεισε με αθωώσεις, μετά την παρέλευση πολλών ετών και την παραγραφή πολλών αδικημάτων, ένα άλλο σκάνδαλο, αυτό της Siemens.

ΠΡΑΞΗ 3^η

« Η πορεία ενός εκπαιδευτικού που αρνήθηκε να προσαρμοστεί στην εξαθλίωση»

Δεν κάνω ρεπορτάζ. Δεν γνωρίζω πολλά, παρά μόνον από τις ανακοινώσεις στους εκπαιδευτικούς ιστότοπους.

Έκανε κάτι το πολυσχιδές υπουργείο του Αμαρουσίου που μου διαφεύγει μετά την μνημειώδη παραίτηση του εκπαιδευτικού των ΕΠΑΛ; Έγινε αφορμή η υπόθεση να ανοίξει διάλογος για τη βία στα σχολεία και την εξαθλίωση πολλών από αυτά, ιδιαίτερα στην Τεχνική Εκπαίδευση, για την οποία προβλέπονται μεγάλες χρηματοδοτήσεις;

Θα δει κανείς το θέμα της κατάστασης ομηρείας εκπαιδευτικών που ακόμα και στην ηλικία των 45, των 50 και των 62 παραμένουν «αναπληρωτές»;

ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΥΛΑΙΑ

Αθωώθηκε η 92 ετών γιαγιά που πουλούσε τερλίκια στις λαϊκές! Αφού, νομίμως και με βάση τους ιερούς κανόνες αυτής της χώρας διώχθηκε και αρχικά της επιβλήθηκε πρόστιμο από το ΣΔΟΕ.

Υπάρχει κάποιος που θέλει να βάλει την υπογραφή του στο έργο αυτό;

Ένας παλιός δημοσιογράφος που έχει φύγει από τη ζωή, θυμάμαι ότι έλεγε συχνά: «Αυτή η χώρα θα έχει ελπίδα όταν κάνουμε ρεπορτάζ τη ληστεία ενός βιβλιοπωλείου».

Ας τον παραφράσω.

Αυτή η χώρα θα βρει τον δρόμο της όταν κατεβούμε στους δρόμους για την Παιδεία και τη Δικαιοσύνη. Για την ποιότητα της Δημοκρατίας και την Αξιοπρέπεια του πολίτη.

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 06.11.2022