Η υποκρισία για τα Τέμπη
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ συναντήθηκε στη Λάρισα με συγγενείς θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών, δήλωσε «πολύ θυμωμένος για την προσπάθεια συγκάλυψης» και υποσχέθηκε ότι θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να αποδοθεί δικαιοσύνη. Δύο ώρες αργότερα έκανε ένα πέρασμα από μπαράκι όπου, ευδιάθετος, έβγαλε σέλφι με θαυμαστές του και κατανάλωσε σφηνάκια. Όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει!
Η αλήθεια είναι ότι δεν πρωτοτυπεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δουλέψει τόσο πολύ τη μηχανή με τα Τέμπη, ώστε της άλλαξε τα φώτα. Από τις πρώτες κιόλας ώρες, όπως άλλωστε και το ΚΚΕ, κατέβασε στο δρόμο μαθητές τους οποίους σαλαγούσαν οι κομματικοί ινστρούχτορες για να φωνάζουν «δικά σας τα κέρδη, δικοί μας οι νεκροί» για ένα δυστύχημα όπου από την αρχή ως το τέλος υπήρχε μόνο ευθύνη του Δημοσίου. Στο Δημόσιο ανήκαν ο σταθμάρχης που δεν ήξερε να βάλει ένα τρένο στη σωστή γραμμή, ο άλλος σταθμάρχης που έφυγε νωρίτερα για να πάρει πιτόγυρα στον γιο του και ο γιατρός που έδωσε αναρρωτική άδεια στον επιθεωρητή χωρίς καν να τον εξετάσει επειδή του τηλεφώνησε ένας άλλος γιατρός. Συγχρόνως, μέσω του κομματικά κατευθυνόμενου Τύπου, ο ΣΥΡΙΖΑ απευθύνθηκε στα συνωμοσιολογικά ένστικτα, υπονοώντας ότι επιχειρείται συγκάλυψη ευθυνών. Από τα ΜΜΕ που δήθεν είχαν πάρει εντολή να σβήσουν το θέμα από την ειδησεογραφία (ενώ υπό άλλες συνθήκες θα το είχαν πρωτοσέλιδο επί έξι μήνες). Και από την Δικαιοσύνη, άγνωστο πώς. Παραμονές των εκλογών και της 25ης Μαΐου και της 13ης Ιουνίου η σύντροφος του τότε προέδρου επισκέφθηκε συγγενείς θυμάτων του δυστυχήματος, πράγμα που μια χαρά μπορούσε να κάνει ιδιωτικά αλλά εκείνη προτίμησε να κάνει μπροστά στις κάμερες. Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει ένα από τα οδυνηρότερα δράματα που βίωσε η ελληνική κοινωνία ως φλέβα πολιτικού χρυσού. Και ο Κασελάκης, παλαιοκομματικότερος των παλαιοκομματικών, συνεχίζει την παράδοση.
Οι γονείς των παιδιών που χάθηκαν είναι πονεμένοι άνθρωποι. Μπορούν να σκέφτονται και να λένε τα πάντα. Αλλά εκείνοι που εκμεταλλεύονται τον πόνο τους διαπράττουν μέγιστη πολιτική και ηθική αθλιότητα. Όχι απροσδόκητο. Για τον ΣΥΡΙΖΑ μιλάμε! Δηλαδή για ένα κόμμα που στήριξε την ίδια την ύπαρξη του στην αθλιότητα, επενδύοντας στα ταπεινότερα ένστικτα της κοινωνίας κατά την περίοδο του υποτιθέμενου «αντιμνημονιακού αγώνα», κατασυκοφάντησε το ΠΑΣΟΚ όταν προσπαθούσε να το λεηλατήσει και υπέθαλψε τραμπουκισμούς κατά εκείνων που μάτωναν για να κρατήσουν την χώρα στην ΟΝΕ ώστε να μην αρχίσουμε να κάνουμε συναλλαγές με μαρούλια και αυγά ημέρας. Εκείνους που χθες ήταν «όχι και τόσο Έλληνες», κατά την γνωστή φράση Τσίπρα, αλλά τώρα ανήκουν στην «δημοκρατική παράταξη».
Δεν έχει νόημα να συζητάς με αυτό τον κόσμο. Αν πιστεύουν ότι κάτι προσπαθούν να συγκαλύψουν οι εφέτες ανακριτές, οφείλουν και να εξηγήσουν τι και πώς. Σίγουρα, πάντως, τις ποινικές ευθύνες θα ερευνήσει και θα αποδώσει η Δικαιοσύνη, όχι ο Πολάκης και τα ανά την επικράτεια καφενεία. Οι πολιτικές ευθύνες είναι άλλη κουβέντα που αν θέλουμε, μπορούμε να αρχίσουμε από την εποχή του Τρικούπη. Έχει όντως ενδιαφέρον τι έπρεπε να γίνει ενάμισι αιώνα για τους ελληνικούς σιδηροδρόμους. Έτσι, θα φθάσουμε και σε εκείνους που επέτρεψαν να λεηλατηθεί το σύστημα τηλεδιοίκησης από τις συμμορίες του χαλκού και, αναπόφευκτα, σε εκείνους που, ενώ η σύμβαση 717 έπρεπε να ολοκληρωθεί το 2014, έδιναν διαρκώς παρατάσεις στους αναδόχους. Οπότε θα πιάσουμε και την περίοδο του «θυμωμένου» ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά αν θέλουμε να μείνουμε στα Τέμπη, ας έχουμε υπ’ όψιν ότι ο σιδηρόδρομος ήταν ασφαλής όταν ακόμη δεν υπήρχαν όχι ETS αλλά ούτε καν φωτεινοί σημαφόροι. Και παραμένει ασφαλής υπό μία και μόνη προϋπόθεση. Να τηρούνται τα πρωτόκολλα. Κάτι που δεν είναι αυτονόητο σε ένα περιβάλλον χαλαρότητας και κακής δημοσιοϋπαλληλίας στο οποίο έχουν κυλήσει οι ελληνικοί σιδηρόδρομοι. Αλλά αυτό το θέμα κάνει «τζιζ» και κανείς δεν θέλει να ανοίξει.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 05.11.2023
