ΑΠΟΨΕΙΣ

Ο χαρακτηρισμός της Αμερικής ως «ανέντιμης» δεν είναι δικός μας. Ανήκει στο γερουσιαστή της Νότιας Καρολίνας Ρεπουμπλικάνο Lindsey Graham μετά την απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ να αποσύρει τις αμερικανικές δυνάμεις από τη Συρία. Μια απόφαση που προκάλεσε, επίσης, την αντίδραση του υπουργείου Άμυνας και του Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας. Όπως και του ισραηλινού πρωθυπουργού Μπένιαμιν Νετανιάχου. Πώς την πήρε μόνος του; Ποιον συμβουλεύτηκε ο αμερικανός πρόεδρος για μια τέτοια απόφαση που υπονομεύει τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή;

Γίνεται προσπάθεια, και στις ΗΠΑ, να ερμηνευθεί και υπάρχουν δημοσιεύματα που την αποδίδουν σε ρωσικό εκβιασμό. Φαίνεται πως ο αμερικανός πρόεδρος είναι ευάλωτος στους εκβιασμούς της Μόσχας και βάζει το προσωπικό του συμφέρον πάνω από το συμφέρον της χώρας του. Πρώτα ο Τραμπ. Η Αμερική έπεται όταν διακυβεύεται το συμφέρον του προέδρου της.

Η απόφαση έχει πολλές παρενέργειες.

Πρώτον, καθιστά τις ΗΠΑ αναξιόπιστη δύναμη. Γιατί να εμπιστευτεί κανείς τις ΗΠΑ στις συμμαχίες που προσφέρονται σε διάφορες περιοχές του κόσμου όταν δεν αποκλείεται να τον εγκαταλείψουν με την παραμικρή ευκαιρία. Οι συμμαχίες, υποτίθεται ότι συνάπτονται έπειτα από πολλή σκέψη και έχουν μια διαχρονικότητα που ξεπερνά την παρουσία στην κυβέρνηση ενός κόμματος ή ενός προέδρου.

Δεύτερον, στην περίπτωση της Συρίας η αποχώρηση των ΗΠΑ αφήνει έκθετους τους συμμάχους τους Κούρδους στη βούληση της Τουρκίας. Οι ΗΠΑ αναμείχθηκαν στη συριακή κρίση (στην ουσία τη δημιούργησαν), για να νικηθεί το Ισλαμικό Κράτος, η επιβίωση του οποίου απειλούσε, πρωτίστως, τις ίδιες. Η μάχη κατά του Ισλαμικού Κράτους δεν τελείωσε. Το Ισλαμικό Κράτος υπάρχει στη Συρία, ελέγχει κάποιες περιοχές και σε άλλες επιτίθεται, για να τις ανακτήσει. Οι ΗΠΑ συνεργάστηκαν με τους Κούρδους στην καταπολέμηση των τζιχαντιστών. Από αυτήν τη σύγκρουση οι Κούρδοι είχαν 10.000 νεκρούς. Αφού, υποτίθεται, πέτυχαν το στόχο τους, οι ΗΠΑ εγκαταλείπουν τους συμμάχους τους στη βουλιμία των Τούρκων, οι οποίοι απειλούν να τους εξαφανίσουν. Έπειτα από αυτό, ποιος θα εμπιστευτεί τις ΗΠΑ για συνεργασία μαζί τους;

Τρίτον, η απόφαση είναι ακατανόητη από την άποψη των αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή. Η αμερικανική κυβέρνηση παραδίδει ως δώρο τη Συρία στους Ρώσους, τους Ιρανούς και τους Τούρκους, με σημαντικά επακόλουθα στην ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή. Το συμφέρον ενός αμερικανού προέδρου είναι πάνω από το συμφέρον των ΗΠΑ ως κράτους; Αν μπορεί ένας αμερικανός πρόεδρος να παίρνει αποφάσεις που ευνοούν αποκλειστικά τον ίδιο, ποια είναι η ασφάλεια που μπορεί να νιώθει η διεθνής κοινωνία από τις συμφωνίες που συνάπτει με τις ΗΠΑ;

Τέταρτον σε ό,τι μας αφορά, ποια εμπιστοσύνη μπορεί να έχει η Ελλάδα στις διαβεβαιώσεις των ΗΠΑ είτε σε ό,τι αφορά το στρατηγικό διάλογο είτε τη συμμετοχή της στις τριμερείς συνεργασίες στην Ανατολική Μεσόγειο; Γιατί να μην εγκαταλείψει τις δεσμεύσεις της η Ουάσιγκτον στην πρώτη ευκαιρία που η Τουρκία της κλείσει το μάτι;

Πέμπτον και τελευταίο. Φαίνεται ότι για να πετύχεις κάτι, δεν πρέπει να είσαι πιστός σύμμαχος αλλά εκβιαστής. Η Τουρκία δείχνει το δρόμο. Εκβίασε και πέτυχε. Αυτό είναι το συμπέρασμα της αμερικανικής συμπεριφοράς.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 23 Δεκεμβρίου 2018