ΑΠΟΨΕΙΣ

Δεν θέλει και πολύ να σε πάρει από κάτω στην πολιτική. Η κατάσταση είναι «επαναστατική», όπως λέγαμε στα αμφιθέατρα της μεταπολίτευσης επί κυριαρχίας της αριστεράς σε αυτά, όταν η κυβέρνηση δεν μπορεί να πια να κυβερνήσει με τον τρόπο που θέλει και ταυτόχρονα η πλειοψηφία δεν θέλει να κυβερνηθεί με την τρέχουσα φιλοσοφία της κυβέρνησης. Κάνουν προφανώς λάθος οι κυβερνήσεις όταν δεν δίνουν την πρέπουσα σημασία στις καθημερινές δυσκολίες των πολιτών. Τα παραδείγματα από όλη την Ευρώπη άφθονα.

Δεν έκανε έγκλημα λοιπόν η κυβέρνηση αφήνοντας στην ελάχιστα φιλεύσπλαχνη και συχνά κερδοσκοπούσα αγορά την πρωτοβουλία των κινήσεων στο θέμα της ενέργειας και των εξωφρενικά υψηλών λογαριασμών που καλείται να πληρώσει ο κόσμος ενώ δεν έχει. Έκανε κάτι χειρότερο. Έκανε λάθος.

Διότι σήμερα η γενική αίσθηση είναι πως πληρώνουν το κόστος της κρίσης μόνο οι πολίτες όταν εταιρείες ενέργειας έχουν υπερκέρδη.

Πάντα οι κυβερνήσεις υφίστανται τις συνέπειες όταν υποτιμούν την οργή που εκλύεται όταν πλατειά στρώματα της μεσαίας τάξης κινδυνεύουν να φτωχοποιηθούν και ζουν μία ζοφερή καθημερινότητα.

Σ’ αυτό το σημείο ας επισημάνουμε μια σημαντική «λεπτομέρεια». Σαφώς και σωστά έπρεπε να δοθεί η προτεραιότητα στη στήριξη των ευάλωτων νοικοκυριών. Μόνο που ο κύκλος των «στοχευμένων» παρεμβάσεων της κυβέρνησης έχει κλείσει. Χρειάζονται γενικά μέτρα ανακούφισης. Η οργή έρχεται πια και από εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίους που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε βασικές ανάγκες της οικογένειας αλλά και δεν περιλαμβάνονται σ’ αυτούς που λαμβάνουν χρήματα στήριξης επειδή βγάζουν το χρόνο μερικές χιλιάδες ευρώ παραπάνω από τα… «στοχευμένα» όρια της κυβέρνησης. Αυτά τα παραπάνω ευρώ έχουν ήδη κάνει φτερά βέβαια από τους λογαριασμούς ρεύματος και αερίου. Τόσο απλά είναι τα πράγματα. Και να πεις ότι δεν είναι νωπό το παράδειγμα της ουρανομήκους τιμωρίας του ΣΥΡΙΖΑ που ρήμαξε τους μικρομεσαίους.

Ο κόσμος καλώς ή κακώς δεν συμμερίζεται την αισιοδοξία στελεχών της κυβέρνησης και παραγόντων της αγοράς ότι θα έλθει πτώση των τιμών μέχρι το τέλος του 2022, ούτε βλέπει να ασκείται μία αποτελεσματική γι’ αυτό πολιτική.

Έχει ερωτηματικά για τον τρόπο διαμόρφωσης τιμής του ρεύματος. Σε μεγάλο ποσοστό πιστεύει ότι ο τρόπος αυτός είναι εντελώς κερδοσκοπικός, με αποτέλεσμα να την πληρώσουν τελικά οι καταναλωτές.

Η κυβέρνηση ορθώς ζήτησε κοινά ευρωπαϊκά εργαλεία αντιμετώπισης της ενεργειακής κρίσης αλλά βρίσκεται στο στόχαστρο της κριτικής για επιλογές της στην ενεργειακή στρατηγική της χώρας οι οποίες εν μέσω κρίσης να αύξησαν η εξάρτησή μας από το φυσικό αέριο κατά 25% στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.

Η επιβολή πλαφόν στη ρήτρα αναπροσαρμογής στη λιανική τιμή ώστε να γνωρίζουν οι πολίτες πόσο θα πληρώνουν στους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος και φυσικού αερίου, όπως ζήτησε ο ηγέτης του ΚΙΝΑΛ Νίκος Ανδρουλάκης, καθώς και η επιβολή έκτακτης φορολογίας στα υπερκέρδη των ηλεκτροπαραγωγών, θα ήταν καίρια βήματα για αντίστροφη του κλίματος.

Επίσης πολύ αργά αντέδρασε η κυβέρνηση στο γεγονός ότι ενώ είχαν επιβληθεί πρόστιμα δεν ανακοινώνονταν τα ονόματα εταιρειών που έχουν παραβιάσει τη νομοθεσία. Έστω και αργά αυτό αποκαταστάθηκε.

Την 1η Μαΐου θα ενεργοποιηθεί ο νέος κατώτατος μισθός και οι περισσότεροι από 650.000 δικαιούχοι θα δουν «καθαρή» αύξηση στον μισθό τους της τάξεως τρων 43 ευρώ (42,7 ευρώ για την ακρίβεια μετά την αφαίρεση των ασφαλιστικών εισφορών). Τι ανάσα μπορεί να δώσει αυτό στον κ. Μητσοτάκη; Άγνωστον.

Στο μεταξύ στο Τάε Κβο Ντο, είδαμε τη γέννηση ενός διαφορετικού ΣΥΡΙΖΑ εν μέσω αντεγκλήσεων, αποδοκιμασιών μεταξύ συνέδρων και έντασης ανάμεσα σε δυο «τάσεις», την πολυάριθμη «προεδρική» που δίνει την απόλυτη εξουσία στον Αλέξη Τσίπρα και την μειοψηφούσα εσωκομματική αντιπολίτευση με άτυπο επικεφαλής της τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, ο όποιος μάλιστα δέχτηκε και αυτός μερίδιο στις αποδοκιμασίες!

Ο Αλ. Τσίπρας στις τελευταίες συνεντεύξεις του εμφανίζεται ως εκφραστής των συμφερόντων των πολλών και εγκαλεί τον Νίκο Ανδρουλάκη για αδυναμία να καταλάβει ότι ήρθε η ώρα της προοδευτικής διακυβέρνησης και διατρανώνει την πεποίθησή του ότι θα είναι ο νικητής στις κάλπες όποτε κι αν στηθούν αυτές.

Τον Ιούνιο του 2019 ενώ είχε ήδη χάσει με συντριπτικό για το κόμμα του τρόπο στις ευρωεκλογές και στις εκλογές για δήμους και περιφέρειες, ο Αλέξης Τσίπρας δήλωνε πως δεν δίνει «ούτε μία στο εκατομμύριο πιθανότητα» να χάσει στις εθνικές εκλογές.

Το βράδυ της 7ης Ιουλίου 2019 διαψεύσθηκε: ΝΔ 39,85 % ΣΥΡΙΖΑ 31,53% ΚΙΝΑΛ 8,10%

Σήμερα λέει κάτι ανάλογο: «Οι εκλογές έχουν ήδη κριθεί».

«Όταν μιλάει ο λογαριασμός και η τσέπη σου η δυσαρέσκεια είναι μεγάλη…».

Σημασία έχει το τελευταίο. Η τσέπη καθορίζει της εξελίξεις. Όλες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν πτώση της δύναμης της ΝΔ. Κάτι ξέρουν οι αμερικανοί παραπάνω που έχουν σε μεγάλη υπόληψη το σλόγκαν «It’s the economy stupid» (είναι η οικονομία ηλίθιε).

Όπως όμως σημασία έχει και η δυνατότητα αυτού που θέλει να επανέλθει στην εξουσία να ανανεώσει τον πολιτικό του λόγο και το πρόγραμμά του, να οικοδομήσει μία νέα ειλικρινή σχέση με την πλειοψηφία των εκλογέων, να κάνει πραγματική αυτοκριτική, να μην κουράζει με παλινωδίες και ανέξοδες παροχολογίες. Τι από αυτά εγγυάται ο κ. Τσίπρας;