ΑΠΟΨΕΙΣ

Όσα διαδραματίζονται στη «μεταμνημονιακή» εποχή προοιωνίζονται δύσκολο μέλλον για τη χώρα.

Η δημοκρατία παραμένει ζωντανή μέσα από διαφωνίες, αντιπαραθέσεις και αντεγκλήσεις. Αυτό ωστόσο απέχει έτη φωτός από το θεσμικό χυλό που παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό, δυστυχώς εθιζόμενοι -πολιτικός κόσμος και κοινωνία- στην καινούργια «κανονικότητα».

Δεν είναι μόνο το αδιανόητο υπουργός Άμυνας της χώρας να διαφοροποιείται από τον πρωθυπουργό σε επίσημη συνάντηση στις ΗΠΑ και να παροχετεύει μέσω κοινωνικών δικτύων τη «μαγκιά» του. Δεν είναι μόνο η ανοχή των ατσάλινων αριστερών, που δεν σήκωναν για δεκαετίες μύγα στο σπαθί τους, σ’ αυτήν τη θεσμική ευτέλεια, χωρίς να ορθώνουν τείχος αξιοπρέπειας. Δεν είναι μόνο το κύμα μετακινήσεων βουλευτών από κόμμα σε κόμμα χωρίς την ελάχιστη πολιτική συστολή, για να μη γράψω κάτι βαρύτερο για πολλούς, που μας δουλεύουν δημόσια.

Το χειρότερο είναι ότι όλα αυτά πλέον τα θεωρούμε «κανονικά».

Η πολιτική έχει βαθύ παιδευτικό κοινωνικό χαρακτήρα. Και όσοι σήμερα ορίζουν το πλαίσιό της, είναι άμεση ανάγκη να συνειδητοποιήσουν ότι η ισοπέδωση και ο κυνισμός αποτελούν το καλύτερο τονωτικό της αίσθησης ματαιότητας, της έλλειψης στόχων και του διχασμού.

Θυμίζω, χωρίς αυτό να αποτελεί και την καρδιά του θέματος, ότι τα εκλογικά συστήματα παρέχουν υψηλή εξουσία στους πρωθυπουργούς να ορίζουν και να αλλάζουν κυβερνητικά σχήματα, ακριβώς για να διασφαλίζουν συνοχή και ενιαία έκφραση στην εθνική πολιτική. Θυμίζω ότι κατά την ψήφιση των δύο πρώτων μνημονίων δεκάδες βουλευτές καταψήφισαν, διαγράφηκαν, παρέδωσαν έδρες και στη συνέχεια προπηλακίστηκαν ως προδότες από τους σημερινούς προθύμους. Θυμίζω ότι μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήταν σημαντική είδηση η αλλαγή κόμματος από βουλευτή.

Η αναδρομή ωστόσο μικρή σημασία έχει.

Το θέμα είναι τι κάνουμε τώρα.

Το επίπεδο της αντιπαράθεσης και τα χολερικά τιτιβίσματα αποκαλύπτουν μία κουρασμένη και παρακμιακή πολιτική σκηνή.

Μέχρι πριν από λίγο καιρό υπήρχε το άλλοθι της μονοθεματικής διακυβέρνησης, εξαιτίας των μνημονίων. Τώρα;

Τώρα έπρεπε να μιλάμε για σχέδια ανάπτυξης, να συγκρουόμαστε για προτεραιότητες, να επουλώνουμε τις θεσμικές πληγές της τελευταίας οκταετίας, να βάζουμε στο τραπέζι τα μείζονα όπως το δημογραφικό, την εκπαίδευση, την έρευνα, την ερημοποίηση της περιφέρειας, την παραγωγή, τις εξαγωγές, την αντιμετώπιση της πολυνομίας. Να ορίζουμε τους εθνικούς στόχους. Να ενισχύουμε τη δημοκρατία.

Προσοχή σε όλους μας. Δεν γλιτώσαμε από τα φαντάσματα.

Αν δεν αναμετρηθούμε εμείς με τους εαυτούς μας, θα αναλάβει ανθ’ ημών η Ιστορία, που δεν ξεχνά ΠΟΤΕ να στείλει το λογαριασμό.

ΤΑ ΘΛΙΒΕΡΑ ΤΙΤΙΒΙΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΥΠΟΥΡΓΩΝ

Θλίψη και απέχθεια προκαλούν οι δυσώδεις χαρακτηρισμοί που χρησιμοποιούν υπουργοί στα κοινωνικά δίκτυα. Η αυτονόητη συνέπεια είναι το ξέσπασμα πλημμυρίδας αντιπαραθέσεων, αναλόγου επιπέδου, ανάμεσα στους πολίτες. Παρακολουθώντας τηλεόραση, κυρίαρχο μέσο προβολής, επιβολής και βήματος, τρομάζεις από την αμεριμνησία για τον κίνδυνο ενός βαθύτερου διχασμού, όπως και από την αδυναμία, ακόμα και υπουργών, να αρθρώσουν σωστά τα τριγενή δικατάληκτα επίθετα. Εμείς λοιπόν οι Έλληνες, που τα είχαμε ανακαλύψει όλα όταν άλλοι έτρωγαν τα βαλανίδια, είμαστε που αδιαφορούμε για το επίπεδο της δημοκρατίας, της γλώσσας, της παιδείας, της κοινωνικής συνεργασίας. Δυσκολευόμαστε. Πολύ. Αυτό είναι και θα είναι το μεγάλο μας πρόβλημα. Μεγαλύτερο και από τα τρία μνημόνια.

Η ΦΙΛΑΝΔΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΠΑΤΑΛΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥΣ ΠΟΡΟΥΣ

Μία χώρα πεντέμισι εκατομμυρίων κατοίκων, που ζουν σε έδαφος δύσκολο, με τον ήλιο να προβάλλει ελάχιστα το μισό χρόνο και κυρίως με τεράστια οικονομικά προβλήματα μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και τη διάλυση του εξωτερικού της εμπορίου, σηκώθηκε στα πόδια της σε λίγα χρόνια, επενδύοντας στην εκπαίδευση, την έρευνα και την καινοτομία. Σήμερα, το εκπαιδευτικό σύστημα της Φιλανδίας θεωρείται ένα από τα καλύτερα στον κόσμο, με 3-4 ώρες διδασκαλίας την ημέρα, χωρίς φροντιστήρια, χωρίς ιδιωτική εκπαίδευση, χωρίς περιττές εξετάσεις, με άριστες υποδομές, με ελευθερία διδασκαλίας, με εξατομικευμένη προσέγγιση, με υψηλότατα κριτήρια προσλήψεων εκπαιδευτικών, με πρακτικές ευρείας συνεργασίας μαθητών - δασκάλων.

Είναι η χώρα που συνειδητοποίησε γρήγορα ότι οι άνθρωποι είναι το σημαντικότερο κεφάλαιο και έχουν το δικαίωμα σε εξαιρετικού επιπέδου εκπαίδευση, που θα ενισχύσει τις δυνατότητές τους να γίνουν αυτό που πραγματικά θέλουν, όπως αναφέρει, σε σχετική έκδοση, το υπουργείο Εξωτερικών της Φιλανδίας.

ΤΟ HYGGE ΕΝΟΣ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΥ ΛΑΟΥ

Μία λέξη που τη βλέπεις γραμμένη παντού στη Δανία. Στα καφέ, στα εστιατόρια, στα πολυκαταστήματα. Ένα εθνικό project βασισμένο σε μιαν έννοια που στα ελληνικά θα μπορούσε να μεταφραστεί σε κάτι σαν θαλπωρή, απόλαυση των μικρών πραγμάτων, ευτυχία της φιλικής συντροφιάς. Το hygge λοιπόν, που ξεκίνησε ως ανάγκη ζεστής σπιτικής ατμόσφαιρας, εξαιτίας των δύσκολων καιρικών συνθηκών της Σκανδιναβίας, έγινε τρόπος ζωής προς μίμηση. Οι Δανοί για χρόνια αναδεικνύονται σε έναν από τους πιο ευτυχισμένους λαούς στον πλανήτη, προσφέρουν υποδείγματα κοινωνικής λειτουργίας. εξάγουν design και το hygge, για το οποίο έχουν εκδοθεί πολλά βιβλία ευ ζην, καταγράφηκε το 2017 ως μία από τις σημαντικότερες τάσεις στη διακόσμηση παγκοσμίως. Πώς; Είναι το σχέδιο, stupid…

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ"