Η καλύτερη εποχή
Ποτέ δεν ξέρουμε πότε ήταν η καλύτερη εποχή. Η καλύτερη εποχή για κάποιους είναι η χειρότερη κάποιων άλλων. Οι πρώτες σειρές από το μυθιστόρημα του Κ. Ντίκενς «Η ιστορία δύο πόλεων» το περιγράφει τέλεια. «Ήταν η καλύτερη εποχή, ήταν η χειρότερη εποχή, μια εποχή σοφίας, μια εποχή ανοησίας, πίστης, δυσπιστίας, ήταν ο καιρός του φωτός, ο καιρός του σκότους, η άνοιξη της ελπίδας, ο χειμώνας της απελπισίας». Έτσι και εγώ δεν μπορώ να διαλέξω πότε ήταν η καλύτερη εποχή. Θα γράψω λοιπόν ένα απόσπασμα από ένα μεγάλο ποίημα του Μπίλι Κόλινς, που μου αρέσει πολύ και λέγεται «Νοσταλγία».
«...Έχω αδυναμία σε κάποια χρόνια... Θα μ’ άρεσε να γυρίσω στο 1901, έστω για μια στιγμή, μόνο και μόνο για να κουρντίσω ένα μουσικό κουτί και να κάνω λίγα χορευτικά βήματα...
Και μια επιστροφή αστραπή στο 1929 ή στο 1948, ή έστω ας ξαναβρώ τη γαλήνη του περασμένου μήνα, όταν μαζεύαμε μούρα και γλιστρούσαμε στο νερό μ’ ένα βαρκάκι...».
Κάποιες δεκαετίες δεν θα ξανάρθουν ποτέ πια. Είμαι αρκετά μεγάλη, για να θυμάμαι το πρώτο μαλακτικό μαλλιών -ξεμπερδευτικό το λέγαμε- το lifetex balsam, που ξεμπέρδευε τα μαλλιά μετά το λούσιμο, μια καταπληκτική εφεύρεση που μαζί με το σαμπουάν, που αντικατέστησε το σαπούνι, προοιωνίζονταν την καλύτερη εποχή!
Επίσης θυμάμαι το σαπούνι LUX, που το χρησιμοποιούσαν οι εννιά στις δέκα καλλονές του Χόλιγουντ και εγώ σκεφτόμουν ποια είναι αυτή η δέκατη καλλονή που δεν το χρησιμοποιεί! Εποχές! Τώρα που το σκέφτομαι, πάντα η καλύτερη εποχή θα ήταν κάπου στο μέλλον. Πάντα στο μέλλον. Μόνο, όσο μεγαλώνουμε, τοποθετούμε τις καλύτερες εποχές στο παρελθόν. Όχι επειδή το μέλλον μικραίνει αφόρητα, αλλά επειδή το μέλλον είναι ο τόπος όπου οι άνθρωποι χορεύουν σε έναν ρυθμό που δεν μπορούμε να φανταστούμε, έναν χορό που μπορούμε μονάχα να μαντέψουμε.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 1-2 Ιουνίου 2019
